Η ιστορική μου εκκρεμότης (του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη)

Το δικό μου το Πολυτεχνείο δεν έγινε το ’73 στο Πολυτεχνείο. Τριών χρονών μωρό, κοιμόμουν του καλού καιρού στο πιο όμορφο όνειρό μου.

Ήρθε μετά η σχολική επέτειος, του Θεοδωράκη τα εμβατήρια, η καθιερωμένη πορεία προς την πρεσβεία, τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ για τα επεισόδια.

Θέλοντας και μη, έσβησε η αρχική συγκίνηση. Κοντύναν τα μαλλιά, στενέψανε τα παντελόνια, γεράσανε τα πρόσωπα.

Ό,τι έμεινε απ’ όλα αυτά είναι η ανάμνηση του παιδικού ονείρου. Τη νύχτα εκείνη, θυμάμαι καθαρά, γέμισε ο θόλος του ουρανού με πεφταστέρια. Όθεν και η εντύπωση που ακόμη έχω. Το δικό μου το Πολυτεχνείο, σκέφτομαι, εκκρεμεί πολλά Πολυτεχνεία.

ΠΗΓΗ: artinews.gr