Μετά το 2023, τι; [ γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΗΛΙΟΣ ]
Τον Αύγουστο το 1950 ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, για να λειτουργήσει “χάριν του δημοσίου συμφέροντος” με σκοπό να κάνει το ηλεκτρικό ρεύμα κτήμα και δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη , στη φθηνότερη δυνατή τιμή.
Το 1956 αποφασίστηκε, η εξαγορά όλων των ιδιωτικών και δημοτικών επιχειρήσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ώστε να υπάρχει ένας ενιαίος φορέας διαχείρισης. Έτσι πέτυχε την ενεργειακή αυτονομία της χώρας και αποτέλεσε το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς ελληνικής βιομηχανίας.
Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού απασχολεί περίπου 17.000 εργαζόμενους. Στα τέλη του 2000 ξεκίνησε να λειτουργεί ως ανώνυμη εταιρία. Το μονοπώλιο της ΔΕΗ στην παραγωγή, μεταφορά, διανομή και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας έχει αρθεί πλήρως από το 2012, αφού, δημιουργήθηκαν δύο 100% θυγατρικές εταιρίες της ΔΕΗ, ο ΑΔΜΗΕ ( Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας Α.Ε) και ο ΔΕΔΔΗΕ ( Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας Α.Ε)
Από την αρχή της κρίσης που επισκίασε την χώρα μας, το ρεύμα ξεκίνησε να μην αποτελεί δημόσιο αγαθό. Η ΔΕΗ είναι η επιχείρηση που αποτελεί κύριο θέμα κάθε κυβέρνησης καθώς και των Ευρωπαίων εταίρων. Η Αύξηση τιμολογίων και η διακοπή ρεύματος είναι να τα δύο κύρια στοιχεία για εμένα που το ρεύμα δεν το κάνουν δημόσιο αγαθό και δεν αποτελούν δικαίωμα κάθε πολίτη.
Σε λίγο καιρό η ΔΕΗ δεν θα θυμίζει σε τίποτα την επιχείρηση που γνώρισαν σχεδόν τρεις γενιές. Το bussinesplan της εταιρίας προβλέπει μικρότερη ΔΕΗ σε μερίδια, αλλά ισχυρότερη σε οικονομικές επιδόσεις. Είναι αναμφίβολα ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο πλάνο που έχει σκοπό το κέρδος και όχι την αυτονόητη δημόσια παροχή του ηλεκτρισμού.
Σύμφωνα με πληροφορίες όλες οι υπάρχουσες λιγνιτικές μονάδες θα σβήσουν μέχρι το 2023 με αποτέλεσμα το μερίδιο της εταιρίας στην ηλεκτροπαραγωγή να υποχωρήσει στο 30% κι ενώ στη λιανική, ήδη, από το 2020 το μερίδιο της δημόσιας επίχειρισης θα μειωθεί στο 60% από σχεδόν 70% σήμερα.
Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της ΔΕΗ. Ο δημόσιος έλεγχος προσφέρει δυνατότητες που δεν μπορεί να εγγυηθεί ο ιδιωτικός τομέας. Διασφαλίζει τις εργασιακές συνθήκες και την ασφάλεια των μισθωτών. Ακόμη δίνει την δυνατότητα για κοινωνικά ωφέλιμη τιμολογιακή πολιτική. Αντίθετα υπάρχει κίνδυνος ο ιδιώτης να προσαρμόζει τα τιμολόγια για την αύξηση του κέρδους. Τέλος η ποιότητα του περιβάλλοντος είναι δημόσιο αγαθό.
Η μετα-λιγνιτική εποχή είναι γεγονός. Πρέπει όμως να απαντηθούν κάποια ερωτήματα. Τι θα απογίνουν οι πόλεις που “ζουν” από το λιγνίτη; Θα υπάρξουν απολύσεις εργαζομένων; Σε τι συνθήκες θα δουλεύει το εργατικό δυναμικό; Ποιος εξασφαλίζει το ρεύμα ότι θα παρέχεται σε όλους χωρίς διακρίσεις;
Εύχομαι αυτό το ακραίο νεοφιλελεύθερο σχέδιο να μην δημιουργήσει πόλεις φαντάσματα και οικογένειες δίχως αύριο.
Μπορεί να μην έχω κάποια ιδιότητα σχετικά με την ΔΕΗ αλλά σαν νέος πολίτης που κατοικεί στην Κοζάνη θεωρώ πρέπων να εκφέρω την άποψη μου.
www.kozani.tv
