Μιχάλης Πιτένης: «Μετέωρη γυναίκα»

Το νέο μυθιστόρημα του Μιχάλη Πιτένη είναι ένα εγχείρημα που κερδίζει σταδιακά τον αναγνώστη με την εμβάθυνση

στους χαρακτήρες, και ειδικά στον χαρακτήρα της κεντρικής ηρωίδας, με τη γεμάτη ενσυναίσθηση προσέγγιση στις δυσκολίες και στον πόνο της ζωής της και με την απλότητα κι ακρίβεια της αφήγησης.

Η Μετέωρη γυναίκα είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα, γραμμένο για μια γυναίκα από την οπτική ενός άντρα. Ερωτικές-σεξουαλικές σκηνές που δεν θα υπήρχαν αν το κείμενο το υπέγραφε γυναίκα, μια απλή, καθημερινή πρωτοπρόσωπη αφήγηση, μια γυναίκα που αισθάνεται διαρκώς προδομένη, που της συμβαίνουν μύρια όσα κακά, που την εκμεταλλεύονται σεξουαλικά ηλικιωμένοι άντρες, που της λένε ψέματα όσοι αγαπάει κ.λπ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι όσα περιγράφονται κι αποτελούν τον καμβά της αφήγησης είναι μανιχαϊστικά κι ίσως κοινότοπα. Κι ωστόσο, αποδεικνύεται ότι δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Το μυθιστόρημα του Βορειοελλαδίτη συγγραφέα κερδίζει κατά τη διάρκεια της αφήγησης το στοίχημα. Τα πολλαπλά οικογενειακά μυστικά που επιδέξια χειρίζεται κι αποκαλύπτει σταδιακά, όχι μόνο δεν έχουν τη μηχανιστική επίδειξη ανατροπής που συναντάμε συχνά σε ανάλογες μυθοπλασίες, αλλά επεξηγούν σταδιακά τον χαρακτήρα της ηρωίδας και τον κάνουν κατανοητό στον αναγνώστη.

Σύντομα στη διάρκεια της αφήγησης διαφαίνεται ότι οι συμφορές που της τυχαίνουν είναι επιλογές κι όχι ατυχίες ή παιχνίδια της μοίρας και παρότι ο συγγραφέας, προς τιμήν του, δεν παρεμβαίνει, δεν ηθικολογεί και δεν επεξηγεί, κάποιες ερμηνείες σχηματίζονται στο μυαλό του αναγνώστη. Η κακή σχέση με τον πατέρα και οι ενδοοικογενειακές διαμάχες δεν μοιάζουν άσχετες με τη μοναξιά που βιώνει διαρκώς η ηρωίδα, μια μοναξιά που τη σπρώχνει σε εφήμερες ή εξαρχής καταδικασμένες ερωτικές περιπέτειες, σε αγάπες που δεν έχουν ελπίδα να ευοδωθούν και να οδηγήσουν σε συντροφικότητα. Οι οικογενειακές ιστορίες της αφηγήτριας αποδεικνύεται ότι παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα ερωτική ζωή της ως ενήλικη και η αίσθηση προδοσίας που κουβαλάει συνέχεια αποδεικνύεται εσωτερική προσωπική κατασκευή.

Παρ’ όλα αυτά, το βιβλίο είναι ιδιαίτερα πυκνό, τα νοήματα ξεχειλίζουν, ενώ οι προβληματισμοί που θέτει είναι κάτι παραπάνω από σύγχρονοι.

Κι έτσι, το αφήγημα αποκτάει τεράστιο ενδιαφέρον καθώς εισβάλλει στην ψυχολογία όλων μας, συνδέει την παιδική με την ενήλικη ζωή μας κι αναδεικνύει τη δυστυχία ως μια κακή διαχείριση των υπαρχόντων εμπειριών μας. Η μετέωρη γυναίκα, που νομίζει ότι πειραματίζεται ενώ συναισθηματικά επαναλαμβάνεται, που θεωρεί ότι την αδικούν ενώ εκείνη ενεργά αδικεί τον εαυτό της, που νομίζει ότι δεν της δίνουν αγάπη ενώ εκείνη δεν μπορεί να την πάρει, θα έχει την ευκαιρία να κερδίσει τον χαμένο χρόνο της. Το ανοικτό τέλος δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να επιλέξει για την ηρωίδα και τον εαυτό του. Άραγε, τελικά η Δομινίκη επιλέγει μια μάταιη εκδίκηση που φαίνεται ότι θα στραφεί εναντίον της ή μια συγχώρεση, ή έστω αποστασιοποίηση, που θα της δώσει τη δυνατότητα της επαναδιαπραγμάτευσης των προσωπικών της θεμάτων, της εσωτερικής ανασυγκρότησης, της αναδιάρθρωσης του εαυτού της;

Η αφήγηση του Μιχάλη Πιτένη μάς φέρνει κοντά στην ηρωίδα, μας κάνει να συμπάσχουμε, μας την κάνει συμπαθή – κι αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα για κάθε συγγραφέα, το οποίο στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα κερδίζεται. Είναι ένα βιβλίο που δεν ξεχνιέται μόλις το κλείσει κανείς, αλλά παραμένει στη μνήμη και στην εμπειρία και δημιουργεί μια αμφίδρομη δράση, μια ανατροφοδότηση που αφήνει κερδισμένο τον αναγνώστη.

Μετέωρη γυναίκα
Μιχάλης Πιτένης
Διάπλαση
312 σελ.
ISBN 978-960-567-210-2
Τιμή €14,90

ΠΗΓΗ: www.diastixo.gr