Γιώργος Ρούσης: Δεύτερο γράμμα στους φίλους μου , περί ατομικής και συλλογικής ευθύνης απέναντι στην επιδημία.

Εκείνοι οι οποίοι υπηρετούν ένα κοινωνικό σύστημα γεννήτορα ανταγωνιστικων, εγωιστικων ατομικοτητων , απαιτούν τώρα από αυτές να λειτουργήσουν ως κοινωνικές προσωπικότητες

και ως τέτοιες να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους συνανθρώπους τους και το κοινωνικό σύνολο.

 

Από την άλλη αυτές οι αποξενωμένες , εγωιστικές ατομικότητες , ενώ απαιτούν από ένα αστικό κράτος να λειτουργήσει για το κοινό καλό , οι ίδιοι αποποιουνται τις προσωπικές τους ευθύνες και φέρονται αντικοινωνικά.
Ε!!! λοιπόν, ας συνειδητοποιήσουμε ότι η κοινωνική, συλλογική, και η προσωπική ευθύνη είναι αδύνατον να συγχρονιστούν, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που τις οδηγεί σε αντιπαράθεση, οπότε και θα είναι δυνατόν να διαμορφωθούν και να κυριαρχήσουν οι σπάνιζουσες σήμερα κοινωνικές προσωπικότητες που θα μπορουν να ανταποκρίθουν σε αυτόν τον συγχρονισμό .
Μέχρι τότε, όσοι έχουμε επίγνωση αυτών των αντιφάσεων, και της αναγκαιότητας υπέρβασης τους ,αντί να αντιπαρθετουμε την προσωπική με την συλλογική ευθύνη, ας αναλάβει ο καθένας μας την πρώτη, και ας προσπαθήσουμε μέσα από ένα απαραίτητο οσο ποτέ πρωτοπόρο συλλογικό διανοουμενο , να επιβάλλουμε στο αποδεδειγμένα πια ανίκανο να αντιμετώπισει την κρίση ,κυρίαρχο σύστημα, να αναλάβει τη δεύτερη .
Και αυτό , εμποδίζοντας το να εκμεταλλευτεί αυτή του τη δράση, για να εντείνει και να παγίωσει τον κατασταλτικό του ρόλο.

 

 

Γιώργος Ρούσης: Γράμμα προς τους φίλους μου