Να φύγει ο αμίαντος από το σχολείο (του Γιάννη Γουσιόπουλου)

Δεν ξέρω αν η τρέχουσα θλιβερή επικαιρότητα επιτρέπει την ενασχόληση με διαφορετικά θέματα, θέματα που απασχολούν διαχρονικά τους πολίτες.

Δεν ξέρω αν οι φορείς στον κατατρεγμό των επιπτώσεων της πανδημίας έχουν το κουράγιο και τη δύναμη να ακούσουν και να καταπιαστούν με γενικά προβλήματα. Κατανοώ την υπολειτουργία του κράτους.

Ξέρω όμως ότι το μυαλό μας πρέπει να δουλέψει αμυντικά σε ειδήσεις όπως π.χ. ενός ακόμη καθημερινού θεματικού δελτίου πλην εκείνου του καιρού, του δελτίου νεκρών, νέων διασωληνωμένων, νέων κρουσμάτων ασθενών σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αφού το μυαλό μας έχει λάβει προηγουμένως όλα τα μηνύματα για τις ενέργειες που πρέπει να εκτελεί για να προφυλάξουμε τη δημόσια υγεία. Αμυντικά για να μην πάρει ανάποδες στροφές και φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Χρειαζόμαστε ισορροπία γιατί όχι και ελπίδα, αισιοδοξία, προοπτική.

Λοιπόν επί του θέματος. Στη συνοικία της Αγίας Παρασκευής στην Κοζάνη, οι εγκαταστάσεις μιας υπηρεσίας που καταργήθηκε χρησιμοποιούνται για άλλες χρήσεις και πολύ σωστά, για να γλιτώσει έξοδα το ταλαιπωρημένο μας κράτος. Το κτίριο των γραφείων της πρώην υπηρεσίας στεγάζει το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, το πρώην μηχανουργείο έχει μετατραπεί σε θεατρική σκηνή και δυο ακόμη κτίρια παραχωρήθηκαν ως στέγη σε φορείς της περιοχής.

Έγιναν οι όποιες μετατροπές – βελτιώσεις που απαιτεί η επανάχρηση των εγκαταστάσεων δεν έγινε όμως το πρώτο και πιο σημαντικό που έπρεπε να γίνει. Δεν αφαιρέθηκαν οι σκεπές από τον καρκινογόνο αμίαντο από δύο κτίρια που ενδεχομένως να επηρεάζει την υγεία των νέων χρηστών των κτιρίων και πιθανώς των περιοίκων, αφού οι εγκαταστάσεις βρίσκονται εντός του οικιστικού ιστού.

Στην αφαίρεση των υλικών αμιάντου έχουν προχωρήσει εδώ και χρόνια οπουδήποτε αλλού υπηρεσίες, φορείς και ιδιώτες και φυσικά έχει σταματήσει η παραγωγή οικοδομικών υλικών από την συγκεκριμένη πρώτη ύλη. Το γεγονός αποδεικνύει την επικινδυνότητα αυτών των υλικών για τη δημόσια υγεία και καθιστά εγκληματική την παράλλειψη αντικατάστασης των σκεπών από άλλες. Απορίας άξιον είναι πώς οι νέοι χρήστες των κτιρίων δεν αντιλήφθηκαν το πρόβλημα ή αν το αντιλήφθηκαν δεν αντέδρασαν.

Οι περίοικοι πολίτες πάντως προσπάθησαν με διάβημα προς στην κάποτε νομαρχιακή   αυτοδιοίκηση αλλά και την μετέπειτα περιφερειακή για την αφαίρεση του αμιάντου, που όμως το αίτημά τους παραπέμφθηκε στις καλένδες. Θα προσπαθήσουν για άλλη μια φορά και επιπρόσθετα θα απαιτήσουν την αξιοποίηση και του ελεύθερου χώρου μεταξύ των κτιρίων μέσα από την μετατροπή τους σε έναν υποτυπώδη ελεύθερο χώρο αναψυχής, ακόμα – ακόμα και έναν μικρό χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων για τους χρήστες των κτιρίων αλλά για τους κατοίκους της γειτονιάς.

Αναφορικά με την περαιτέρω αξιοποίηση των εγκαταστάσεων είναι επιβεβλημένη η πτώση του τείχους που περιβάλει τις εγκαταστάσεις δεδομένου ότι οι εχθροί σήμερα χρησιμοποιούν σύγχρονα επιθετικά όπλα που δεν τα αντιστέκεται το συγκεκριμένο τείχος. Έτσι για να γελάσει λίγο το πικραμένο μας χείλι με αυτά που ζούμε αυτόν τον καιρό. Η απελευθέρωση των χώρων θα δώσει την ευκαιρία στα παιδιά της γειτονιάς αν μη τι άλλο να κλωτσούν τη στρογγυλή θεά των δικών μου παιδικών χρόνων.

Το μικρό θεατράκι – φωτεινό παράδειγμα αξιοποίησης ενός πρώην βιομηχανικού κτιρίου για χάρη του πολιτισμού – χρήζει και μιας εξωτερικής αισθητικής αναβάθμισης κοινώς φτιασίδωμα για να μην ισχύει στην περίπτωσή μας η γνωστή παροιμία «από μέσα κούκλα κι απέξω πανούκλα». Σπασμένα τζάμια, κατεστραμμένες υδρορροές, σκουπίδια στους γύρω χώρους.

Τελικά όσο και αν ήθελα να διαφοροποιηθώ στο σημερινό μου θέμα από το μεγάλο πρόβλημα της απειλής της δημόσιας υγείας στη χώρα μας και στον κόσμο όλο, δεν τα κατάφερα. Γύρω από αυτό περιστράφηκα. Ετούτο όμως δεν είναι τίποτα, μισή ώρα να ασχοληθεί ο ¨ιδιοκτήτης¨ αντιπεριφερειάρχης της περιφερειακής ενότητας Κοζάνης και το πρόβλημα θα βρει τη λύση του. Άλλη μια παραπομπή στις καλένδες δεν επιδέχεται συγχώρηση των αρνητών, επισείει την ¨ποινή¨ των άπειρων πολιτικών ευθυνών διαχυμένη σε ολόκληρο το περιφερειακό όργανο.