"Η πανδημία δεν απειλεί μόνον ανθρώπινες ζωές, απειλεί και τη Δημοκρατία" [ Ματιές στην κοινωνία της πανδημίας με τον Γιώργο Τσιάκαλο ]
Η πανδημία δεν απειλεί μόνον ανθρώπινες ζωές, απειλεί και τη Δημοκρατία
"Ματιές στην κοινωνία της πανδημίας
με τον Γιώργο Τσιάκαλο"
video
Γεια σας,
Είχα σχεδιάσει να μιλήσω αυτές τις μέρες για τη δουλειά των εκπαιδευτικών μας και τις σχέσεις τους με τους μαθητές και τις μαθήτριές τους στην εποχή της πανδημίας, όπως επίσης και για τις πολλές πρωτοβουλίες πολιτών που αποσκοπούν στην πρακτική συμπαράσταση με ανθρώπους, που πλήττονται ιδιαίτερα σκληρά από τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Όμως μια προσωπική εμπειρία το Σαββατοκύριακο, σε κάποιες πτυχές της ανησυχητική, με κάνει ν’ αλλάξω τα σχέδιά μου. Θ’ ασχοληθώ μ’ αυτήν. Αφορά κάποιες υπόγειες τάσεις στην Κοινωνία της Πανδημίας.
Γνωρίζετε πολλοί και πολλές από εσάς, ότι ανήκω στους ανθρώπους που χαιρέτησαν από την πρώτη μέρα τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης – τηνκαραντίνα στα σπίτια μας, τηναπαγόρευση δημόσιων και κοινωνικών εκδηλώσεων, τους περιορισμούς στην ελευθερία κίνησης των πολιτών.
Άλλωστε ο ίδιος την επέβαλα στον εαυτό μου ήδη πριν από τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς αναβάλλοντας μια σειρά προγραμματισμένων ομιλιών. Το έκανα επειδή προηγουμένως είχα ταξιδέψει στο εξωτερικό για διαλέξεις, είχα έρθει σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο και είχα και το βήχα που με ταλάνιζε τους τελευταίους μήνες. Λογικό λοιπόν ήταν να χαιρετήσω δημόσια και χωρίς επιφυλάξεις τα μέτρα της κυβέρνησης και να καλέσω φίλους, φίλες, γνωστούς και γνωστές να τα εφαρμόσουν, όπως κι εγώ ο ίδιος: με ευλάβεια και αυστηρότητα.
Κι έπρεπε να εξηγήσω σε όλους και όλες: Γιατί τα παίρνουμε αυτά τα μέτρα; Για να μη μπορέσει να έρθει και να εξαπλωθεί και στη χώρα μας ο κορωνοϊός; Όχι, έλεγα, αυτό δεν γίνεται. Θα έρθει και θα εξαπλωθεί. Παίρνουμε τα μέτρα για να επιβραδύνουμε την εξάπλωσή του, ώστε το υγειονομικό μας σύστημα να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες. Δηλαδή να μη βουλιάξει ξαφνικά από ένα τεράστιο αριθμό ασθενών. Αν γινόταν το άσχημο σενάριο, θα θρηνούσαμε πολλούς νεκρούς. Αυτό λέει ο κ. Τσιόδρας καθημερινά: «Να επιβραδύνουμε» είναι το ρήμα που χρησιμοποιεί.
Κι αυτό το καταφέραμε, επιβραδύναμε την εξάπλωση, επειδή τα κυβερνητικά μέτρα σ’ αυτόν τον τομέα ήταν και είναι σωστά και επειδή σε πολύ μεγάλο βαθμό τα εφαρμόσαμε εμείς οι πολίτες.
Οι εξαιρέσεις, όσο και εάν δικαιολογημένα μας ενοχλούν, είναι πολύ λιγότερες από εκείνες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Σ’ αυτόν τον τομέα η Ελλάδα παίρνει «Άριστα», «Δέκα με τόνο», όπως λέγαμε παλιά. Πρώτοι στην Ευρώπη. Αυτό το δείχνουν οι διεθνείς στατιστικές κι εμείς έχουμε κάθε δικαίωμα να καμαρώνουμε.
Υπενθυμίζω, όμως: Τα μέτρα δεν αποτελούν αυτοσκοπό, παίρνονται για να αποτρέψουμε θανάτους. Κι εδώ υπάρχουν καταγραφές. Κι εδώ υπάρχουν στατιστικές, δικές μας και διεθνείς.
Αφορούν τέσσερις τομείς. Τα επιβεβαιωμένα κρούσματα (στα οποία αναφερόμουν μέχρι τώρα), τους θανάτους, τους ασθενείς που ανάρρωσαν, και τους ασθενείς που είναι διασωληνωμένοι.
Αυτούς τους αριθμούς δίνει κάθε μέρα και ο κ. Τσιόδρας. Όπως κάνουν οι αντίστοιχοι αρμόδιοι άνθρωποι σε όλες τις χώρες.
Και τώρα ερχόμαστε στην ανησυχητική εμπειρία μου.
Έγραψα στο Facebook το Σάββατο το βράδυ ότι εκτός από τον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων πρέπει να μας ενδιαφέρει και να μας απασχολεί και ο αριθμός των θανάτων.
Και ανάρτησα έναν πίνακα, που δείχνει τη χώρα μας να βρίσκεται ανάσα στις 10 πιο επιτυχημένες, μέχρι τώρα, χώρες της Ευρώπης, αλλά στη 10η θέση.
Ο πίνακας έδειχνε τον αριθμό των θανάτων ανά αριθμό επιβεβαιωμένων κρουσμάτων.
Στην ανάρτησή μου δεν ερμήνευσα το γεγονός. Παρέθεσα μόνο τα δεδομένα.
Κάποιοι, κάποιες, που διάβασαν την ανάρτησή μου, προέβησαν σε ερμηνεία των αριθμών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με βάση κάποιους συλλογισμούς τους. Θεμιτό και λογικό, ακόμη και όταν οι δικές μου ερμηνείες, που δεν εξέφρασα, είναι διαφορετικές.
Ήρθαν όμως και οι άλλοι. Όχι ελάχιστοι.Που ωρύονταν λέγοντας ότι πρόκειται για ένα πίνακα που κατασκεύασα με προφανή σκοπό να συκοφαντήσω τη χώρα μας και την κυβέρνησή της, να παραπλανήσω και να πανικοβάλω τους πολίτες.
Ορισμένοι μιλούσαν για έναν ψυχασθενή –εγώ είμαι αυτός- που έχει ακόμα το δικαίωμα να γράφει και να εκφράζει τέτοιες απόψεις δημόσια.
Όταν η γυναίκα μου διάβασε αυτά που γράφονταν, σχολίασε: «Ευτυχώς που υπάρχει η απαγόρευση κυκλοφορίας. Αλλιώς θα μας είχαν κάψει το σπίτι, μ’ εμάς μέσα».
Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή: Να, λοιπόν, που τα μέτρα, που τόσο υποστήριξα, βοήθησαν και σ’ αυτόν τον τομέα.
Μετά όμως αναγκάστηκα νααναρωτηθώ: Βοήθησαν άραγε ή αντίθετα όσα είδα και βίωσα το Σαββατοκύριακο αποτελούν απροσδόκητες παράπλευρες απώλειές τους.Μήπως η επιτυχία που έχουν οι περιορισμοί στην κίνηση των πολιτών δελεάζουν κάποιους και τους κάνουν να επιζητούν περιορισμούς και στην διακίνηση επιστημονικών δεδομένων και πληροφοριών;
Δεν μπορώ να το εκτιμήσω ακόμη. Το μέλλον θα δείξει.
Χθες το βράδυ αποκάλυψα στο Facebook ότι ο πίνακας δεν αποτελούσε δική μου κατασκευή, αλλά ήταν αποτύπωση, σε αλλιώτικη μορφή, του επίσημου πίνακα, που δημοσιεύεται από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και χρησιμοποιείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, και από τις υγειονομικές Υπηρεσίες όλων των χωρών.
Ήταν ο επίσημος πίνακας θνητότητας για τον κορωνοϊό. Θνητότητα είναι ο αριθμός που προκύπτει από τη διαίρεση του αριθμού των θανάτων με τον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Ονομαστής ο αριθμός των θανάτων και παρονομαστής ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων.
Η θνητότητα υπολογίζεται με αυτόν τον τρόπο πάντα σε όλες τις επιδημίες. Π.χ. στην περίπτωση του Έμπολα στην Αφρική τα τελευταία χρόνια.
Είναι ο πίνακας, τον οποίον δέχονται και χρησιμοποιούν όλες οι χώρες, φυσικά και η δική μας.
Είναι ο πίνακας που χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να εκθειάσουν τη Νότια Κορέα ή τη Γερμανία, και να εκφράσουν τις ανησυχίες τους για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Γι’ αυτό αυθόρμητα αναδύεται το ερώτημα:
Τι είναι αυτό, που έκανε κάποιους ανθρώπους να καταδικάζουν με βδελυγμία την ανάρτηση στην Ελλάδα ενός επίσημου πίνακα, που υπάρχει ελεύθερα στο διαδίκτυο και χρησιμοποιείται ευρέως από επίσημους και ανεπίσημους φορείς;
Μόνον η άγνοιατου πως κατανοούνται οι πίνακες;
Ή ίσως το γεγονός ότι δεν υπήρχε η ένδειξη ότι είναι επίσημος και αναγνωρίζεται και χρησιμοποιείται και από τις κυβερνήσεις;
Ή, το χειρότερο σενάριο, μήπως θα έπρεπε, κατά τη γνώμη κάποιων, να μιμηθεί η χώρα μας τον Ερντογάν και τουςηγέτες άλλων χωρών, που σε κρίσιμες, κατά τη γνώμη τους, καταστάσεις απαγορεύουν και εμποδίζουν την πρόσβαση στο διαδίκτυο και στα επιστημονικά περιοδικά;
Δεν θα συνεχίσω με τα πολλά ερωτήματα που ανακύπτουν.
Στην Ουγγαρία βιώνουμε την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας με απόφαση της πλειοψηφίας του κοινοβουλίου.
Η πρώτη απόφαση της δικτατορικής κυβέρνησης ήταν να ελέγχει και να τιμωρεί αυστηρά τις «παραπλανητικές πληροφορίες» σε σχέση με την εξάπλωση του κορωνοϊού και την καταπολέμησή του.
Να γιατί, αυτά που περιέγραψα, θα πρέπει να τύχουν της προσοχής μας.
Η πανδημία δεν απειλεί μόνον ανθρώπινες ζωές, απειλεί και τη Δημοκρατία.
Γι’ αυτό στην Κοινωνία της Πανδημίας καλούμαστε να προστατεύσουμε τόσο τη ζωή των ανθρώπων όσο και τον ανθρώπινο πολιτισμό.
6 Απριλίου 2020
Γιώργος Τσιάκαλος
