Για ένα ενιαίο σύγχρονο αρδευτικό έργο με ταμιευτήρα στο μέσο Βόιο (του Γιάννη Γουσιόπουλου)

Στη διερεύνηση του τότε Δήμου Νεάπολης για τη δυνατότητα δημιουργίας φράγματος στην περιοχή στον ποταμό Αλιάκμονα, τα στελέχη της Διεύθυνσης Ανάπτυξης Υδροηλεκτρικών

Έργων της ΔΕΗ μου είπαν πως ερεύνησαν τον ποταμό και σε όλα του τα σημεία του άνω ρου η δυνατότητα αυτή είναι υπαρκτή. Μια απόφαση της ΔΕΗ προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν θέμα ιεράρχησης της Επιχείρησης καθώς και το να συντρέχουν τοπικοί λόγοι άρδευσης – ύδρευσης.

Φυσικά το ενδιαφέρον της περιοχής πρωτίστως εστιάζεται στην άρδευση του κάμπου σε συνδυασμό με την όποια δυνατότητα τουριστικής αξιοποίησης της λίμνης. Είναι γεγονός πως στη συγκεκριμένη περιοχή δεν αξιοποιήθηκε το ποτάμι στην κατασκευή έργων εντατικής άρδευσης αν και σε άλλες περιοχές της χώρας π.χ. Στρυμόνας, η τεχνητή λίμνη με το αρδευτικό συνυπάρχουν από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Στη Θεσσαλία ο Πηνειός εξάντλησε τις δυνατότητές του και οι τοπικοί φορείς απαιτούν την εκτροπή του Αχελώου η οποία και προχώρησε ως έναν βαθμό.

Στο Βόιο υπάρχουν ήδη μικρά αρδευτικά δίκτυα που όμως τα νερά αντλούνται και το κόστος άντλησης επιβαρύνει την λειτουργία τους. Στην περίπτωση της φυσικής ροής λόγω της ύπαρξης λιμνοδεξαμενής δεν θα υπάρχει το κόστος άντλησης. Να σημειωθεί πως στην περίοδο της κρίσης η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα άντλησης λόγω χρεών των φορέων διαχείρισης των μικρών αρδευτικών με αποτέλεσμα να σταματήσουν οι όποιες εντατικές καλλιέργειες υπήρχαν.

Θα έλεγε κανείς ανεξαρτήτως δικαιολογημένων ή αδικαιολόγητων αιτιών είναι θλιβερό το φαινόμενο ο κάμπος της Νεάπολης να καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά από σιτηρά μικρής σχετικά οικονομικής απόδοσης. Πιστεύω πως ένα φράγμα στα όρια με την Π.Ε. Καστοριάς και ένα ενιαίο αρδευτικό δίκτυο μέχρι τα όρια της Π.Ε. Γρεβενών, μαζί με ένα αγροτουριστικό ξεκίνημα στην όμορφη κοιλάδα του Αλιάκμονα, θα άλλαζε άρδην τα οικονομικά δεδομένα της περιοχής του μέσου – χαμηλού Βοΐου.  

Η κατασκευή – λειτουργία του έργου να συνδυασθεί με μια μικρή ευέλικτη υπηρεσία στον φορέα διαχείρισης (πρότυπο για την χώρα) παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών προς τους αγρότες της περιοχής που θα δραστηριοποιηθούν πάνω σε αρδευόμενες καλλιέργειες. Θυμάμαι σε ένα μέρος του κάμπου της Νεάπολης παλιά λειτουργούσε δενδροκομικός σταθμός που ερευνούσε, μελετούσε και παρήγαγε οπωρικά προϊόντα ποικιλιών κατάλληλων στις εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής.  

Η υπηρεσία να απαρτίζεται κυρίως από επιστήμονες που ως αποκλειστικό αντικείμενο θα έχουν την επιστημονική έρευνα και την καθοδήγηση μακριά από την γραφειοκρατία των αντίστοιχων δημόσιων υπηρεσιών. Να γίνει πράξη αυτό που πάντα λέμε και ακόμα δεν το πετύχαμε ο γεωπόνος να βρίσκεται δίπλα στον αγρότη, στο χωράφι και όχι στο γραφείο να βάζει υπογραφές γιατί έτσι θέλει το ελληνικό γραφειοκρατικό μας σύστημα.

Είμαι βέβαιος πως ο συνδυασμός δημιουργίας φυσικών και επιστημονικών προϋποθέσεων θα προκαλέσει την αναγέννηση μιας υποβαθμισμένης καθαρά αγροτικής περιοχής της ελληνικής περιφέρειας. Το νέο πνεύμα των νέων αγροτών μακριά από τις λογικές των επιδοτήσεων της «αγρανάπαυσης» που διέλυσε την αγροτική οικονομία και ερημοποιεί την περιφέρεια είναι η μόνη ελπίδα για την χώρα στο σύνολό της και όχι μόνο για την ύπαιθρο.

Το έργο θα επιδράσει ψυχολογικά στην ανάταση της περιοχής. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν στον παράγοντα καλής ψυχολογίας, της προοπτικής και του οράματος. Στη φυλή μας καλώς ή κακώς αυτό συμβαίνει. Έτσι λοιπόν ο Δήμος Βοΐου, οι αγροτικοί φορείς και όχι μόνον, να εξετάσουν σοβαρά τη δυνατότητα κατασκευής ταμιευτήρα με σύγχρονο αρδευτικό. Την προηγούμενη φορά το έργο δεν υποστηρίχτηκε όσο έπρεπε από τους φορείς της περιοχής και γι’ αυτό δεν υλοποιήθηκε.

Αηδονοχώρι 26 – 07 – 2020