Παρελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο (του Πασχάλη Τσολάκη)

Παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο εξουσία, θα έπρεπε να είναι διαχρονικά η ρήση των πολιτών και σύσσωμης της κοινωνίας προς κάθε εξουσιαστή, κάθε εποχή

, όταν με τις αποφάσεις και τις επιλογές του ανατρέπει δυσάρεστα τις ζωές των ανθρώπων και της κοινωνίας.

Όταν δημιουργεί πολέμους, μεταναστευτικά ρεύματα, πραξικοπήματα, χρεωκοπίες, μνημόνια lockdown (κλείδωμα του σώματος άρα και του πνεύματος). Όταν δημιουργεί χίλιες ανάγκες, χίλιες εξαρτήσεις, χίλιες απαγορεύσεις, χίλιες υποδείξεις κι ύστερα βομβαρδίζει την κοινωνία διαρκώς με χιλιάδες φόβους για να ενσπείρει τρόμο, πανικό, παράνοια και διχασμό.

Οι εξουσιαστές γνωρίζουν καλά πως φόβος σημαίνει τρέλα, και τρέλα σημαίνει υποταγή!

Τη μία κινδυνεύει η χώρα, την άλλη κινδυνεύει η δημοκρατία, την άλλη κινδυνεύει η οικονομία, την άλλη κινδυνεύει η υγεία την άλλη…

Από ποιον άραγε κινδυνεύουν όλα αυτά; Από τον κάθε άνθρωπο και την κοινωνία;

Από τη μη ατομική ευθύνη;

Έτσι ισχυρίζονται για να επιβάλλουν την τάξη. Όπου όμως ακούς «τάξη», έγραψε ο Ελύτης, ανθρώπινο κρέας μυρίζει. Και κάτι ακόμα από τις πάμπολλες ποιητικές αλληγορίες που έγραψε «Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη».

Όσοι τολμήσουν να διαφωνήσουν, αποκαλούνται από την εξουσία και τους ιμάντες μεταφοράς των εντολών τους, επικίνδυνοι, συνωμοσιολόγοι, ασυνείδητοι… διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις!

Ο Καζαντζάκης, ο οποίος κι αυτός κατηγορήθηκε ως «επικίνδυνος» από κάποια εξουσία, είχε πει «Αν μπορείς, κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει»

Είπε επίσης «Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;»

Γνωστό το παραμύθι με το γυμνό βασιλιά. Τον βγάλανε γυμνό οι αυλικοί του στο λαό με ρούχο σπάνιο και πανέμορφο που μόνο οι έξυπνοι θα το έβλεπαν να το φοράει. Κι όλος ο λαός φώναζε τι ωραίο ρούχο. Κι ένας πιτσιρικάς φώναξε ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Έτσι και η κοινωνία έμαθε και να ανέχεται και πολλές φορές να επικροτεί αυτούς που σκεπάζουν την ασχήμια· να ανέχεται, ίσως και να φοβάται, όσους υψώνουν τη φωνή ή αερολογούν, για να σκεπάσουν την αλήθεια. Έμαθε, εθίστηκε μάλλον από τους προφεσόρους της να συμβιβάζεται με κακές και άσχημες καταστάσεις. Αντί να επιδιώκει από το καλό το καλύτερο, σύρθηκε στην κατάντια του «και μη χειρότερα». Στο τέλος μετατράπηκε σε σκιά του εαυτού της κι αντί να ενεργεί, απλά υπακούει.

Και για την πολιτική και την προπαγάνδα, το σύνθημα είναι αλήθεια: Ο περιορισμός είναι το σημάδι του αφέντη ή όπως το έθεσε ο Κάντ «κάθε πραγματικότητα αναπτύσσεται μέσω του περιορισμού». Ύστερα η κοινωνία αγωνίζεται για την πραγματικότητα που της υπεβλήθη, περιορίζοντας τις επιθυμίες της (κοινωνία) σε αυτήν (την «πραγματικότητα»).

Άλλωστε ο εξουσιαστής γνωρίζει άριστα τεχνάσματα (έχει εκπαιδευτεί και έχει συγκεκριμένες οδηγίες πλεύσης και εφαρμογής) για να μπλοκάρει την διεξοδικότητα του μυαλού του ανθρώπου. Ναι στο lockdown εξουσιαστές, lockdown όμως στους πολέμους, lockdown στην πείνα, στο εμπόριο οργάνων, στη συσσώρευση χρήματος και αγαθών από τους ισχυρούς.

Όχι lockdown στο ανθρώπινο πνεύμα. Γιατί όταν μπλοκάρεις το σώμα, όταν αυτό δεν δρα για να παράγει ενέργεια, δεν δρα και ο εγκέφαλος.

Αλλά αυτό θέλουν οι εξουσιαστές. Κοινωνίες δίχως πνεύμα για να ελέγχονται απόλυτα.

Κάτι παραπάνω γνώριζε ο Ελύτης για το τι συμβαίνει και έγραψε την επίκληση: «Ροές της θάλασσας και σεις των άστρων μακρινές επιρροές παρασταθείτε μου»

Γιατί χρόνια τώρα θεοί και άνθρωποι δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν όλα αυτά τα κακά που κατατρώγουν όλες τις κοινωνίες.