Η απάντηση είναι πάντα η ίδια (Γράφει ο Λευτέρης Αρβανίτης)
Η χρονιά που μας πέρασε αλλά και αυτή που διανύουμε έκανε πολλούς να πιστεύουν οτι τα μηνύματα της περιόδου ήταν σαφή και δεν επιδέχονταν αμφισβήτησης.
Το βασικότερο συμπέρασμα ήταν ότι η επι χρόνια μείωση των κοινωνικών δαπανών και η συρρίκνωση του Δημόσιου τομέα σε μια σειρά τομέων επιβάλλεται να αναστραφεί, αν δεν θέλουμε και στο μέλλον να ζήσουμε αντίστοιχες καταστάσεις. Αντ’ αυτού και παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες τα στοιχεία του προϋπολογισμού για το 2021 μιλούν ξεκάθαρα. Συγκεκριμένα για το έτος που διανύουμε το κράτος θα διαθέσει 572 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα για τον τομέα της Υγείας και 242 εκατομμύρια ευρώ λγότερα για τον τομέα των φαρμάκων. Ο μόνος τομέας στον οποίο θα διατεθούν υπέρογκα ποσά τη χρονιά αυτή, είναι οι δαπάνες για την άμυνα η οποία συμπεριλαμβάνει την αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων αλλά και μια σειρά επαγγελματιών οπλιτών.
Παράλληλα, ενώ εδώ και ένα χρόνο τα πανεπιστήμια είναι κλειστά και οι φοιτητές εκτός του φυσικού τους χώρου και ο πιο αφελής θα πίστευε πως αυτό που προέχει είναι να γίνει το παν για να εξασφαλιστεί η επιστροφή των φοιτητών στα αμφιθέατρα καθώς και των ερευνητών και διδακτόρων στα εργαστήρια και τις βιβλιοθήκες. Εν τούτοις, η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει άλλες προτεραιότητες. Συγκεκριμένα έθεσε πριν λίγες μέρες σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο που αφορά την Παιδεία και το οποίο προβλέπει την ίδρυση αστυνομίας μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου. Προβλέπεται να προσληφθούν 1000 ειδικοί φρουροί οι οποίοι θα υπάγονται απευθείας στην ελληνική αστυνομία, θα φέρουν οπλισμό, θα επιβλέπουν την είσοδο και την έξοδο από το χώρο του πανεπιστημίου με ηλεκτρονικά μέσα, ενώ ακόμη η παρουσία τους μέσα στα πανεπιστήμια θα συνοδεύεται και από ένα νέο πειθαρχικό δίκαιο το οποίο θα περιλαμβάνει μέχρι και διαγραφές φοιτητών.
Τέλος, την ίδια στιγμή που όλη η χώρα φωνάζει για την επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί μέσα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με στοιβαγμένους επιβάτες και υπέργηρα μέσα, και πάλι η λύση που προβάλλεται είναι η ίδια. Δεν ακούσαμε κάτι σχετικό για αγορά νέων λεωφορείων, δεν ακούσαμε τίποτα για την ανάπτυξη ολοκληρωμένου σχεδίου αστικών συγκοινωνιών, το μόνο που ακούσαμε ήταν τα σχέδια του Υπουργού Συγκοινωνιών για την πρόσληψη αστυνομικών αυτή τη φορά για τα Μέσα Μεταφοράς.
Μπορεί κάποιος διαβάζοντας τα παραπάνω απλά να γελάσει ή να θεωρήσει πως αποτελούν δείγματα ανικανότητας. Όντως Θα μπορούσαν να αποτελούν μία από τις δύο επιλογές αν δεν είχαν προηγηθεί όλα όσα προηγήθηκαν, τα περισσότερα εκ των οποίων εν μέσω πανδημίας. Η κατάργηση του ασύλου, η απαγόρευση των διαδηλώσεων, η πρόβλεψη για ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων και συνδικαλιστών και οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για τα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών δείχνουν ότι δυστυχώς στη χώρα συντελούνται τρομακτικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο ο λαϊκός παράγοντας θα μπορεί να οργανώνεται και να διεκδικεί στο μέλλον. Σε μια χώρα στην οποία η αναλογία αστυνομικών/πολιτών είναι η δεύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση η απάντηση που δίνει συνεχώς η κυβέρνηση σε ό,τι και αν προκύπτει είναι η ίδια και συνίσταται στην καταστολή και τον αυταρχισμό. Στόχος δεν είναι η ασφάλεια των πολιτών αλλά η επιβολή της πειθάρχησης και η σιωπή τους. Κρίσιμο παράγοντα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες στη χώρα μας αποκτά εκ των πραγμάτων η απάντηση που θα δώσει στις πολιτικές αυτές ο λαϊκός παράγοντας.