Πενήντα χρόνια από τη γέννηση του μ-λ κινήματος
Τον Οκτώβριο του 64 στελέχη του ΚΚΕ που διαφωνούσαν με τη ρεβιζιονιστική στροφή του ΚΚΕ, η οποία εκδηλώθηκε και με την -ψευδεπίγραφη- αποσταλινοποίηση, έβγαλαν το περιοδικό «Αναγέννηση»
σηματοδοτώντας τη γέννηση ενός χώρου της κομμουνιστικής Αριστεράς με αναφορές στην κινεζική επανάσταση.
«Εναντίον του οπορτουνισμού ή υπέρ του οπορτουνισμού, με το πραγματικά συνεπές, συνειδητό, αποφασιστικό προοδευτικό κίνημα ή με το ψευτοπροοδευτικό κίνημα. Τρίτη θέση δεν υπήρξε ποτέ, δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει». Σε αυτές τις φράσεις από το πρώτο τεύχος τουπεριοδικού «Αναγέννηση», που εκδόθηκε πριν από 50 χρόνια, τον Οκτώβριο του 1964, υπάρχει το πολιτικό στίγμα του μαρξιστικού-λενινιστικού (μ-λ) κινήματος. Ενός χώρου που έμελλε να «στεγάσει» όσους διατύπωναν την πλήρη αντίθεσή τους στη «ρεβιζιονιστική στροφή» του ΚΚΕ, όταν σημειώθηκε η περίφημη (εν πολλοίς ψευδεπίγραφη) «αποσταλινοποίηση».Το 20ό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ενωσης τον Φεβρουάριο του 1956 και η 6η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς σηματοδοτήθηκαν από δύο ιστορικής σημασίας αποφάσεις. Ο μεν Νικίτα Χρουστσόφ ως ηγέτης του ΚΚΣΕ ολοκλήρωνε την «εκκαθάριση» του κόμματος από την παλαιότερη ηγετική ομάδα και κατακεραύνωνε τον Στάλιν στην ομιλία του «περί της προσωπολατρίας και των συνεπειών της».
Συγκέντρωση της ΟΜΛΕ στις 29 Σεπτέμβρη 1975 για τα 26 χρόνια της Κινέζικης Επανάστασης (από την εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος).
Το δε ΚΚΕ ζούσε την επίδραση της «στροφής» αυτής πιο δραματικά. Καθώς είχαν προηγηθεί τα«γεγονότα της Τασκένδης» το 1955, ο Ζαχαριάδης, ο οποίος δεν συμμετείχε στις εργασίες της 6ης Ολομέλειας, χαρακτηρίστηκε «μικροαστός» που ασκούσε «στυγνή δικτατορία» και καθαιρέθηκε από γενικός γραμματέας. Τα 75 στελέχη του κόμματος, που συμμετείχαν στις εργασίες, προερχόμενα από χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, αποφάσισαν μεταξύ άλλων να οριστεί αντικαταστάτης του ο Απόστολος Γκρόζος, για λίγους μήνες, προτού αναλάβει τα ηνία ο Κώστας Κολιγιάννης.Στο επίπεδο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος διαμορφώνονται εκείνη την περίοδο δύο «γραμμές», καθώς σημειώνεται η μεγάλη διένεξη ανάμεσα στην Κίνα και τη Σοβιετική Ενωση. Η μεν πρώτη κατηγορεί την ηγεσία του ΚΚΣΕ ότι ακολουθεί υποχωρητική γραμμή απέναντι στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, η δε δεύτερη κατηγορεί τον Μάο Τσε-Τουνγκ ότι ασκεί «φιλοπόλεμη και εξτρεμιστική» τακτική.* Ολόκληρο το αφιέρωμα, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα, Δευτέρα 13 Οκτωβρίου.
