«Μέτρον άριστον» (Γράφει η Γιάννα Γκουτζιαμάνη)
Το ρητό κόπηκε στα δυο κι έμεινε εκείνο το «μέτρον» να κινείται ανεξέλεγκτα στα χέρια της εξουσίας, για να εκτελέσει κάθε της εντολή.
Γεννά διαρκώς κι άλλα μέτρα, αμέτρητα, κάθε μήνα , κάθε εβδομάδα, για κάθε χρήση και κάθε περίπτωση.
Αυτά, μέσα στη σπουδή τους να εφαρμοστούν, έχασαν την έννοια του μετρώ το μέγεθος και στη θέση του έβαλαν το περιορίζω, απαγορεύω : τις μετακινήσεις από το σπίτι, τις εξόδους, τις συγκεντρώσεις, τις πορείες, τις διαδηλώσεις …..
Και «μετράνε» τα βήματά μας, τις επαφές, τα όχι, τις αμφιβολίες, τα πάρτι, τους καφέδες, τις παρέες…. Όλα «για το καλό μας»
« Μέτρα ασφαλείας πήρανε για την αναπνοή μου"
Και ήρθαν οι Αποκριές. Όσο είχε λόγο ύπαρξης το «μέτρον άριστον», είχε και η Αποκριά το δικό της λόγο: ήταν η κάνουλα που άνοιγε για να εκτονωθεί η συσσωρευμένη πίεση από όλο τον προηγούμενο χρόνο.
Η τέχνη της απαράμιλλη, αξεπέραστη και άσβεστη στους αιώνες: Με καρναβάλι, σάτιρα, μάσκα που επέτρεπε την αθυροστομία, τραγούδια ερωτικά έως ξεδιάντροπα, με το κρασί να ρέει χωρίς μέτρο και το χορό να συνεπαίρνει τους πάντες, «με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς …. ώσπου η σύναξη αυτή σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί» Και έφτιαχναν ιστορία οι παρέες στους φανούς μέχρις τελικής πτώσεως, τα χαράματα, για να έρθει η Καθαρά Δευτέρα και να κλείσει ο κύκλος της μέθης, οπότε αφού συγχωρέθηκαν κιόλας, θα επέστρεφε ο κόσμος στη φυσιολογική του πορεία.
Φέτος έγινε το ανάποδο. Η εξουσία αμόλησε τα μέτρα, σαν πεινασμένα σκυλιά, να απωθήσουν κάθε κίνηση που θα υπονοούσε το πνεύμα της αποκριάς.
Τα είδε η Αποκριά και εξανέστη. Ορθώνει το ανάστημα και προτάσσει το «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος». Για την ψυχική του υγεία γινόταν το έθιμο.
Τα μέτρα την αγνοούν και προχωρούν ακάθεκτα. Απλώνονται παντού. Περικυκλώνουν και σφίγγουν τη χώρα, το νομό, την πόλη, το χωριό, το σπίτι, τον άνθρωπο.
« Ακόμα τούτη η Άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι ραγιάδες, ραγιάδες….» ακούστηκε σαν ηχώ ο στίχος του ποιητή, μόλις … 200 χρόνια πριν.
Η Αποκριά μαζεύτηκε στη γωνία. Δεν υπάρχει οξυγόνο γι αυτήν υπό το κράτος του φόβου. Περιμένει μέχρι να ενωθεί εκείνο το «μέτρον άριστον», να συνέλθουν οι άνθρωποι από την ασφυξία και υπόσχεται να ξανάρθει του χρόνου, γιατί ξέρει ότι φώλιασε μέσα στην ψυχή των ανθρώπων, είναι χαραγμένη στη μνήμη τους, γι αυτό θα αντέξουν, για να την περιμένουν.
Μια ευχή βγαίνει από τα χείλη όλων, γρήγορα να τελειώσει το κακό και του χρόνου ν’ ανταμώσουμε ελεύθεροι.
Καλή αποκριά και του χρόνου με υγεία.
Κοζάνη 8-3-2021
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
