Βασίλης Τσαουσίδης: "Ήταν προβλέψιμη η αποτυχία των μέτρων διότι αύξησαν την πιθανότητα μετάδοσης. Τι απαιτείται να γίνει" (Ηχητικό)

Αν ο πολίτης ξέρει ότι πιάνουν τόπο και φέρνουν αποτέλεσμα, θα τα τηρήσει πιο ευλαβικά, αλλιώς απογοητεύεται.

Μετά από πλείστες μαθηματικές έρευνες που έχει διενεργήσει

για την αποτελεσματικότητα των μέτρων προστασίας που έχουν επιβληθεί όλο αυτό το διάστημα από την κυβέρνηση, “έξυπνων” και μη, ο καθηγητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών-Μηχανικών Υπολογιστών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Βασίλης Τσαουσίδης, παρέθεσε στο Κόκκινο και στην εκπομπή “Ξυπνήστε” τα βασικά συμπεράσματα.

Αναφερόμενος, για παράδειγμα, στα μέτρα χρονικού και γεωγραφικού περιορισμού στις μετακινήσεις, τόνισε ότι …αύξησαν τη συγκέντρωση και, άρα, την πιθανότητα μετάδοσης, κάτι που δεν ξάφνιασε όποιον αντιλαμβάνεται τις μαθηματικές παραμέτρους του συστήματος. 

Ειδικότερα είπε:

Το κριτήριο για τα μέτρα είναι εάν αποδεικνύονται ωφέλιμα ή επιβλαβή. Εγώ εξετάζω το ζήτημα κυρίως από τη μαθηματική τους σκοπιά, διότι το πρόβλημα του ελέγχου της πανδημίας, από τη φύση του, έχει μαθηματική διάσταση.

Το πρόβλημα που έχω εντοπίσει είναι ότι ουσιαστικά επιβλήθηκαν κάποιοι χρονικοί και γεωγραφικοί περιορισμοί στην κινητικότητα που το αποτέλεσμα τους ήταν να αυξήσουν τη συγκέντρωση και, άρα, την πιθανότητα μετάδοσης.

Αυτό ήταν προβλέψιμο, δεν ήταν κάτι που ξάφνιασε όποιον αντιλαμβάνεται τις μαθηματικές παραμέτρους του συστήματος. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι θα πήγαιναν ούτως ή άλλως στο σούπερ μάρκετ αλλά (με το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας μετά τις 6μμ)  πήγαν όλοι μαζί τις ίδιες ώρες. Ή όσοι ήθελαν να βγουν να περπατήσουν το έκαναν σε περιορισμένα γεωγραφικά όρια και σε περιορισμένο χρόνο.

Τα μέτρα πρέπει να έχουν επιστημονική διάσταση όχι να κινούνται στη λογική “όσο πιο δυσάρεστα τόσο πιο αποτελεσματικά”. 

Τα μέτρα ελέγχου του συνωστισμού και τα μέτρα τόνωσης του ηθικού των πολιτών, είναι αλληλένδετα. Αν ο πολίτης ξέρει ότι πιάνουν τόπο και φέρνουν αποτέλεσμα, θα τα τηρήσει πιο ευλαβικά. Αλλιώς απογοητεύεται.

Αυτά που προτείνω εγώ είναι:

—- Επειγόντως να ρυθμιστεί το θέμα των μετακινήσεων, δηλαδή του συνωστισμού στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεν έχει νόημα να μένουμε σπίτι μας κλεισμένοι εάν μπούμε σε λεωφορείο και κολλήσουμε.

—- Να υπάρξει οργανωμένο σχέδιο αποφυγής των εστιών συνωστισμού. Αυτό δεν υπάρχει σήμερα.
Η ελεγκτική δυνατότητα της Πολιτείας εξαντλείται στον  επιτήρηση μεμονωμένα των πολιτών, όχι των πραγματικών εστιών συνωστισμού που είναι, για παράδειγμα, το Μετρό, τα λεωφορεία, τα σχολεία, τα σούπερ μάρκετ. 

—- Ο στόχος των περιοριστικών μέτρων είναι να μορφοποιήσουν την καθημερινή κίνηση ώστε να υπάρχει διασπορά στην κινητικότητα, να μην είναι συγκεντρωμένη.
Αυτό σημαίνει και διευρυμένο ωράριο στη λειτουργία υπηρεσιών και, μάλιστα, με παροχή κινήτρων, εφόσον το επιτρέπουν τα δεδομένα κάθε περιοχής. Παράδειγμα, φτηνότερα εισιτήρια ώστε να “απλωθεί” χρονικά η μετακίνηση.

—- Να αρθεί η απαγόρευση στη βραδινή κυκλοφορία εφόσον τα καταστήματα και τα καφέ-μπαρ παραμένουν κλειστά αυτές τις ώρες. 

—- Να καταργηθούν τα sms για τις απλές μετακινήσεις που δεν χρειάζονται έλεγχο.

—- Να υπάρξει σχέδιο λειτουργίας ανά περιοχή σχολείων και πανεπιστημίων με μειωμένο αριθμό ατόμων. Για παράδειγμα, το πανεπιστήμιο Κρήτης έχει μικρές αίθουσες για μεγάλο αριθμό φοιτητών ενώ το πανεπιστήμιο Κομοτηνής έχει τεράστιες αίθουσες για μικρότερο αριθμό φοιτητών. 

ΠΗΓΗ: www.avgi.gr