kozanitvbanner1363x131pix

banner 728x90 PJC 4

b834pix

ecofloor230

ΤΕΝΤΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 1

pantelidisGIF834pix

asepop 2021 a

artinhouse2

garden hall banner1

musicart834pix

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα

noisi1

ΧΡΟΝΙΚΑ ΟΡΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΜΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος)

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να νομοθετήσει ένα αντεργατικό τερατούργημα που καταργεί το 8ωρο και τις κατακτήσεις γενεών της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Όλοι γνωρίζουμε πως με το διευθυντικό δικαίωμα,που εκβιάζει,

απειλεί και απολύει τους εργαζόμενους,τα επιχειρήματα για ισότιμη «διαπραγμάτευση» και «ατομική συμφωνία» του εργαζόμενου με τον εργοδότηείναι γελοιότητες.

Γιατί «κι αν ο προλετάριος είναι αρκετά τρελλός, για να προτιμήσει να πεθάνει από την πείνα, παρά να υποταχτεί στις «φιλοδίκαιες» προτάσεις των αστών, των «φυσικών κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα ανωτέρων» του, οι αστοί θα βρουν εύκολα έναν άλλο. Υπάρχουν αρκετοί προλετάριοι στον κόσμο, και δεν είναι όλοι τόσο τρελλοί που να προτιμήσουν τον θάνατο απ’ την ζωή. Να τι είναι ο ανταγωνισμός των προλετάριων μεταξύ τους», [ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ].

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για λεπτομερή αναφορά για το ποιοι ευθύνονται για όλα όσα σχετίζονται με τα χρονικά όρια της εργασίας και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου. Όλοι γνωρίζουμε πως την ευθύνη έχουν οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ - Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που άφησε άθικτο όλο το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο και φυσικά οι συνδικαλιστικές «μαφίες» τους στη ΓΣΕΕ, στις Ομοσπονδίες και στα Συνδικάτα.

Όλοι γνωρίζουμε πως και γιατί φτάσαμε στο σήμερα που η κυβέρνηση της ΝΔ, τα κόμματα του αστικού μπλοκ και το κεφάλαιο διατυμπανίζουν πως ο «σύγχρονος εργαζόμενος» δεν πρέπεινα προστατεύεται από συλλογικές συμβάσεις,αλλά οι εργασιακές συνθήκες και όροι της εργασίας τουπρέπει να προκύπτουν από την «ελεύθερη» «ισότιμη ατομική διαπραγμάτευση» του εργαζόμενου με τον εργοδότη.

«[...]Ωραία ελευθερία, που δεν αφήνει στον προλετάριο, άλλη επιλογή απ' την υποταγή στις επιβλημένες απ' την αστική τάξη συνθήκες ή το βασανιστήριο της πείνας, του κρύου, και του να πας να κοιμηθείς γυμνός στο δάσος με τα ζώα! Ωραίο ισοδύναμο, που το ύψος του εξαρτάται από την αυθαίρετη θέληση της αστικής τάξης!,[ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ]»

Σύμφωνα με το αντεργατικό τερατούργημα οεργοδότης θα μπορείσε «συμφωνία με τον εργαζόμενο»(;!) να του επιβάλειεργασίαμέχρι 10 ώρες τη μέραγια μια χρονική περίοδο και με τη «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου οι επιπλέον ώρες εργασίας δεν θα πληρώνονται, αλλά θα ανταλλάσσονται με μειωμένες ώρες και ρεπό.

Το αντεργατικό κρεσέντο της «διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου» άνοιξε το 1998. Συνεχίστηκε το 2011.Μέχρι τώρα η εφαρμογή της «διευθέτησης», γίνονταν με Συλλογική Σύμβαση.

Γράφει ο Κάρολος Μαρξ για τα χρονικά όρια της εργασίας:«η ρύθμιση της εργάσιμης μέρας στην ιστορία, της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής είναι πάλη αναμεσά στην τάξη των κεφαλαιοκρατών και στην εργατική τάξη για τα όρια της εργάσιμης μέρας. […] Η θέσπιση μιας κανονικής εργάσιμης μέρας είναι το αποτέλεσμα ενός αγώνα πολλών αιώνων ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία.

[…]

Έτσι το εργατικό κίνημα που και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού γεννήθηκε ενστικτώδικα από τις ίδιες τις σχέσεις παραγωγής επισφραγίζει τα λόγια του Άγγλου επόπτη εργασίας Ρ. Τζ. Σωντερς: «Ποτέ οι παραπέρα ενέργειες για τη μεταρρύθμιση της κοινωνίας δε θα έχουν κάποιες πιθανότητες επιτυχίας, αν δεν περιοριστεί προηγούμενα η εργάσιμη ημέρα και αν δεν επιβληθούν αυστηρά τα όρια που θα της καθοριστούν», [Κ. Μαρξ Το κεφάλαιο Τ.1ος].

 

Στην πρώτη θεσμοθέτηση της «διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου» στη χώρα μας,η ΕΑΣ ΔΕΗ (16/7/98) απευθύνθηκε στους εργαζόμενους με ανακοίνωση εξ ολοκλήρου με αποσπάσματα από «Το Κεφάλαιο του Κ. Μαρξ[τ.1ος]. Αυτούσια παρατίθεται στη συνέχεια. Ίσως θεωρηθεί και είναι μακροσκελής, όμως αξίζει το κόπο να διαβαστεί.

***

«Το κεφάλαιο με το χωρίς όρια τυφλό πάθος του, και με την βουλημία λυκανθρώπου για υπερεργασία, παρατείνειόχι μόνο τα υλικά μα και τα καθαρά φυσικάανώταταόρια της εργάσιμης μέρας.

Σφετερίζεταικαι το χρόνο που είναι απαραίτητος... για την διατήρηση της υγείας του σώματος.

Τσιγγουνεύεταιτον απαραίτητο χρόνο για φαγητό..., τον ενσωματώνει στην ίδια τη διαδικασία παραγωγής, έτσι που τροφοδοτούν τον εργάτη σαν απλό μέσο παραγωγής, όπως τροφοδοτούν ...με γράσσο ή λάδι τις μηχανές.

Περιορίζειτον υγιεινό ύπνο..., σε τόσες ώρες απονάρκωσης, όσες είναι αναγκαίες για να ξαναζωντανέψει ένας απόλυτα εξαντλημένος οργανισμός.

Το κεφάλαιο δεν ρωτάει για την διάρκεια ζωής της εργατικής δύναμης. Αυτό που το ενδιαφέρει είναι αποκλειστικά και μόνο το ανώτατο όριο εργατικής δύναμης που μπορεί να ρευστοποιηθεί σε μια εργάσιμη μέρα.

Με την επιμήκυνση της εργάσιμηςμέρας η κεφαλαιοκρατική παραγωγή» που είναι ουσιαστικάπαραγωγήυπεραξίας, απομύζηση υπερεργασίας, δεν παράγει απλά τον μαρασμό της ανθρώπινης εργατικής δύναμης... παράγει την πρόωρη εξάντληση και θανάτωση αυτής της ίδιας εργατικής δύναμης.

Αν παραβλέψουμε τα τελείως ελαστικά όρια της εργάσιμης μέρας, δεν προκύπτει από την ίδια την φύση της εμπορευματικής ανταλαγής κάποιο όριο της υπερεργασίας.

Ο κεφαλαιοκράτηςυπερασπίζεται το δίκαιο του ως αγοραστήςεργατικήςδύναμης..., να επιμηκύνει όσο το δυνατόν περισσότερο την εργάσιμη μέρα και αν είναι δυνατόν να κάνει τη μια εργάσιμη μέρα δύο. Ο εργάτηςυπερασπίζεται το δίκαιο του ως πωλητήςεργατικήςδύναμης... όταν επιχειρεί να περιορίσει την εργάσιμη μέρα σε ένα καθορισμένο κανονικό μέγεθος.

Υπάρχει εδώ μια αντινομία: Δίκαιο εναντίον δικαίου. Και τα δυο είναι εξίσου κατοχυρωμένα από τον νόμο της ανταλλαγής εμπορευμάτων.

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Η ΒΙΑ

Γι’ αυτό και η ρύθμιση της εργάσιμης μέρας στην ιστορία, της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής είναιπάληαναμεσά στην τάξη των κεφαλαιοκρατών και στην εργατικήτάξη για τα όρια της εργάσιμηςμέρας».

«[...] Η θέσπιση μιας κανονικής εργάσιμης μέρας είναι το αποτέλεσμαενόςαγώναπολλώναιώνωνανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία.

[...] Σε γενικές γραμμές αυτό δεν εξαρτάται από την καλή ή κακή πρόθεση του μεμονωμένου κεφαλαιοκράτη.

Ο ελεύθερος ανταγωνισμόςεπιβάλλει την ισχύ των εγγενών νόμων της καπιταλιστικής παραγωγής σαν ένα εξωτερικό αναγκαστικό νόμο που αντιπαρατίθεται στο μεμονωμένο κεφαλαιοκράτη.

[...] Η σημερινή αγγλική εργοστασιακή νομοθεσία αν συγκριθεί με τα καταστατικάεργασίας από τον 14° αιώνα μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα διαπιστώνουμε: Η σύγχρονη εργοστασιακή νομοθεσία περιορίζει με τηνβίατην εργάσιμη μέρα, ενώ τακαταστατικά εργασίας επιχειρούννατην επιμηκύνουν με την βία.

[...] Πέρασαν αιώνες, μέχρι να συγκατατεθεί εθελοντικά ο ελεύθερος εργάτης δηλ. να εξαναγκαστεί κοινωνικά, σαν συνέπεια του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, να πουλάει ολόκληρο τον ενεργό χρόνο της ζωής του στην τιμή των αναγκαίων μέσων συντήρησης, να πουλάει αντί πινακίου φακής την ικανότητα του για εργασία...

Γι’ αυτό είναι φυσικό που τα όρια του εργάσιμου χρόνου, -που αποσπασματικά βάζει το κράτος στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα- συμπίπτουν με τα χρονικά όρια, που από τα μέσα του 14ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα που το κεφάλαιο με την βοήθεια της κρατικήςβίας προσπαθεί να επιβάλλει την παράταση της εργάσιμηςμέρας».

«Οι νόμοι αυτοί περιορίζουν την τυφλή αρπαχτικότητα..., χαλιναγωγούν την πίεση του κεφαλαίου για χωρίς μέτρο απομύζηση εργατικής δύναμης περιορίζοντας με την βία την εργάσιμημέρα δια μέσου του κράτους, και μάλιστα ενός κράτους που κυριαρχούν ο κεφαλαιοκράτης και ο γεωκτήμονας».

«Η επανάσταση που προκάλεσαν οι μηχανές στη δικαιακή σχέσηανάμεσα σε αγοραστέςκαι πωλητές εργατικής δύναμης, -έτσι που όλη η συναλλαγή να χάνει και την επίφαση ενός συμβολαίου ανάμεσα σε ελεύθερα άτομα- προσέφερε την νομική βάση για την ανάμιξη του κράτουςστα εργοστάσια...».

«Κάθε φορά που ο νόμος περιορίζει την εργάσιμη μέρα στα εργοστάσια [...], ηχείπάντααπό την αρχή ο θρήνος των εργοστασιαρχώνπωςπαύουνναείναιανταγωνιστικοί και παραβιάζεται ηελευθερία της εργασίας».

«Με τον περιορισμό δια νόμου της εργασίας... στον ένα κλάδο της βιομηχανίας, γίνεται η αιτία για τον περιορισμό και στον άλλο...

[...] Το κεφάλαιο από την φύση του εξισωτής... ζητάει σ' όλες τις σφαίρες παραγωγής ισότητα στους όρουςεκμετάλλευσης της εργασίαςσαν έμφυτο"ανθρώπινοδικαίωμα"».

«Η αναγκαστική ρύθμιση της εργάσιμης μέρας... απαιτεί από την μια μεριά περισσότερες μηχανέςγια την αντικατάσταση εργατικών χεριών.

Από την άλλη για να κερδηθεί σε χώρο αυτό που χάνεται σε χρόνο, γίνεται μια επέκταση των μέσων παραγωγής, σε εγκαταστάσεις εξοπλισμό κ.λπ.[...] Η κύρια αντίρρηση που επαναλαμβάνει κάθε μανιφακτούρα που απειλείται από τον περιορισμό της εργάσιμης μέρας, είναι στην πραγματικότηταότιχρειάζονταιμεγαλύτερηδαπάνηκεφαλαίου για να συνεχίσει να λειτουργεί στις ιδίεςδιαστάσεις... Ηχωρίςφραγμούςεκμετάλλευσηφτηνώνεργατικώνχεριώναποτελεί την μοναδικήβάση της ανταγωνιστικής τους ικανότητας.

Ουσιαστικός όρος για την λειτουργία της επιχείρησης -όταν υπάγεται στην μείωση της εργάσιμης μέρας-, είναι να εξασφαλιστεί η παραγωγή καθορισμένης ποσότητας εμπορεύματος, ή το επιδιωκόμενο ωφέλιμο αποτέλεσμα, σ’ ένα δοσμένο χρονικό διάστημα.»

«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΤΑΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ Ή ΣΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ»

«Τοκεφάλαιοέκανε τις οργιαστικέςγιορτές του... με την γέννηση της μεγάλης βιομηχανίας, στο τελευταίο τρίτο του 18ου αιώνα και μετά... Συνέτριψε βίαια όλα τα όρια και κάθε φραγμό που συναρτάται με τα ήθη και την φύση, με την ηλικία και το φύλλο, με την ημέρα και την νύχτα.

Μόλις συνήλθε κάπως η εξαπατημένη -από τον θόρυβο της αυξημένης παραγωγής- εργατική τάξη, άρχισε την αντίστασή της, αρχικά στην γενέτειρα χώρα της μεγάλης βιομηχανίας, την Αγγλία... Από το 1802 ως το 1833 η βουλή ψήφισε πέντε εργατικές νομοθετικές πράξεις, ήταν όμως τόσο πονηρή ώστε ποτέ να μην ψηφίσει μία λίρα για την υποχρεωτική εφαρμογή τους... Οι νόμοι έμειναν έτσι γράμμα νεκρό...»

«Η αγγλική βουλή... οδηγήθηκε από την πείρα πως έναςαναγκαστικόςνόμοςμπορεί να επιβάλλειτην εξάλειψη των εμποδίων που βάζει τάχα η παραγωγή στον περιορισμό και την ρύθμισητης εργάσιμηςμέρας».

«Για τη σύγχρονη βιομηχανία η κανονική εργάσιμη μέρα χρονολογείται μόλις μετά τον νόμο του 1833... Ο νόμος διακηρύσει ότι η εργάσιμη μέρα στο εργοστάσιο αρχίζει στις 5:30 το πρωί και τελειώνει στις 8:30 το βράδυ. Σ’ αυτά τα χρονικά όρια, είναι νόμιμο να χρησιμοποιούνται οι εργάτεςοποιαδήποτεώρα της ημέρας, και όχι πάνω από 12 ώρες το ίδιο άτομο... Για κάθε εργάτη παραχωρείται 1,5 ώρα για φαγητό...

Ήταν τόσο μακρυάαπότις προθέσεις του νομοθέτη να θιγεί το κεφάλαιο ή oπως το λέγαν "η ελευθερία της εργασίας"που μηχανεύτηκαν ένα "σύστημα ρελαί” (ρελαί ονομάζεται η αλλαγή ταχυδρομικών αλόγων στις διάφορες στάσεις), έτσι που από τις 5:30 το πρωί ως τις 1:30 το μεσημέρι ζεύανε μια βάρδυα και από τις 1:30 ως τις 8:30 το βράδυ άλλη βάρδυακ.λπ. Το ίδιο "μεταρυθμιστικό" κοινοβούλιο από αβρότητα προς τους εργοστασιάρχες καταδίκαζε...στην κόλαση μιας 72ωρηςβδομαδιάτικηςδουλειάς στο εργοστάσιο, αντίθετα και απότον"νόμο περί χειραφέτησης", -που κι αυτός την ελευθερία την χορηγούσε με το σταγονόμετρο-, που απαγόρευε στους ιδιοκτήτες φυτειών ναεξαντλούν στη δουλειάπάνωαπό 45 ώρες την εβδομάδα,οποιονδήποτε νέγρο σκλάβο!

... Επειδή ο νόμος του 1833 άφηνε ελεύθερους τους κυρίους του κεφαλαίου να αρχίζουν να διακόπτουν, να τερματίζουνοποιαδήποτεώρα της εργάσιμηςμέρας τηνεργασία... άνθιζεπάλιατιμώρητα...η παλιάκτηνώδηςασυδοσία του κεφαλαίου».

«Έτσι γεννήθηκε ο συμπληρωματικός νόμος για τα εργοστάσια στις 7 του Ιούνη 1844. Τέθηκε σε ισχύ στις 10 του Σεπτέμβρη 1844.

... Για να εξαλείψει τις καταχρήσεις του ψεύτικου "συστήματος ρελαί", ο νόμος θέσπισε... και τους παρακάτω λεπτομερείς κανονισμούς:

... Η εργάσιμη μέρα... λογαριάζεται από την ώρα που ένας οποιοσδήποτε εργάτης αρχίζει να δουλεύει στο εργοστάσιο.

Έτσι αν ένας εργάτης αρχίσει να εργάζεται στις 8 το πρωί και ο άλλος στις 10 και οι δύο θα τελειώσουν την δουλειά την ώρα που θα τελειώσει την δουλειά ο πρώτος εργάτης.

Ο εργοστασιάρχης είναι υποχρεωμένος να αναρτήσει στο εργοστάσιο μια ανακοίνωση τυπωμένη με μεγάλα γράμματα, όπου θα σημειώνεται η έναρξη, το τέλος και τα διαλείμματα της εργάσιμης μέρας.

Οι εργάτες που πιάνουν δουλειά πριν από τις 12 το μεσημέρι δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται μετά τις 1:00 μ.μ.

Επομένως η απογευματινή βάρδυα πρέπει να αποτελείται από διαφορετικά άτομα.

Η 1,5 ώρα για φαγητό, πρέπει να παραχωρείται την ίδια ώρα για όλους τους εργαζόμενους...

Αυτές οι λεπτομερειακές διατάξεις που ρυθμίζουν με στρατιωτική ομοιομορφία τα χρονικά όρια της εργασίας... δεν ήταν καθόλου προϊόντα κοινοβουλευτικής επινόησης. Αναπτύχθηκαν σταδιακά μέσα από τις σχέσεις σαν φυσικοί νόμοι του σύγχρονου τρόπου παραγωγής.

Η διατύπωση τους, η επίσημη αναγνώρισή τους από το κράτος ήτανκαρπόςμακρόχρονωνταξικώναγώνων...

Τα χρόνια 1846 και 1847 άφησαν εποχή στην οικονομική ιστορία της Αγγλίας.

Ακυρώνονται οι νόμοι για τα σιτηρά, καταργούνται οι εισαγωγικοί δασμοί...,το ελεύθεροεμπόριοανακυρήσεταιάστρολαμπρό που οδηγεί τη νομοθεσία!

Ο νέος νόμος για τα εργοστάσια της 8 Ιούνη του 1847 καθόριζε ότι την 1η του Ιούλη 1847, θα εφαρμοζόταν μία προσωρινή μείωση της εργάσιμης μέρας σε 11 ώρες... και από την 1η Μάη 1848 θα εφαρμοζόταν ο οριστικός περιορισμός σε 10 ώρες την εργάσιμη μέρα.

Οι κύριοι του κεφαλαίου προσπάθησαν να επιτείνουν την φυσική επίδραση αυτών των παραγόντων σε μια γενική μείωση των μισθών κατά 10%. Αυτόέγινεκατάκάποιοτρόπο για την γιορτή τωνεγκαινίων της νέαςεποχής του ελεύθερουεμπορίου.

Ακολούθησε μιαμείωση μισθών κατά 8% μόλις η εργάσιμη μέρα περιορίστηκε σε 11 ώρες, κι άλλη μια διπλάσια, όταν περιορίστηκε οριστικά στις 10 ώρες.

Στο μεταξύ διαλύθηκε οριστικά το κίνημα των Χαρτιστών, οι ηγέτες του φυλακίστηκαν και οι οργανώσεις του διασκορπίστηκαν, κλονίζοντας την αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης.

... Η εξέγερση του Ιούνη στο Παρίση και η αιματηρή κατάπνιξή της συνένωσεστην Αγγλία και στην ηπειρωτικήΕυρώπη, όλες τιςμερίδες των κυρίαρχωντάξεων, γαιοκτήμονες και κεφαλαιοκράτες, λύκους του χρηματιστηρίου και μικρέμπορους οπαδούς του προστατευτισμού και του ελεύθερου εμπορίου, κυβέρνηση καιαντιπολίτευση, παπάδες και ελευθεροστοχαστές, νεαρές πουτάνες και γριές καλόγριες, κάτωαπό το κοινόσύνθημα: τη σωτηρίατης ιδιοκτησίας, της θρησκείας, της οικογένειας, της κοινωνίας!

Η εργατική τάξη είχε παντού εξορισθεί, αφορισθεί, και υπαχθεί στο νόμο για τους υπόπτους.»

«Έτσι οι εργοστασιάρχες στασίασαν ανοιχτά όχι μόνο ενάντια στο νόμο για το 10ωρο μα και σ' όλη την νομοθεσία που απότο 1833 προσπαθούσε να χαλιναγωγήσει κάπως την "ελεύθερη" απομύζηση εργατικής δύναμης.

Κάνοντας επίδειξη δύναμης το κεφάλαιο εγκαινίασε την ανταρσία του με ένα βήμα που ανταποκρινόταν στο γράμμα του νόμου ταυ 1844.

Το εργατικό προσωπικό χωρίζονταν σε 12 ως 15 ομάδες, που κι αυτές με την σειρά τους άλλαζαν διαρκώς. Στο διάστημα της διάρκειας της εργοστασιακής μέρας το κεφάλαιο έσερνετον εργάτηπότε γιαμια ώρακαι πότελίγεςώρες στη δουλειά,και ύστερα πάλι τον απωθούσε για να τον τραβήξει και πάλι στο εργοστάσιο, και να τoν απωθήσει ξανά, καταδιώκοντάςτονπότεεδώ και πότεεκεί,σεακανόνιστακομμάτιαχρόνου, χωρίς να τον χάνει στιγμή από τα μάτια του...

Οι ώρες της ανάπαυσης μετατρέπονταν σε ώρες αναγκαστικής αργίας, που έσπρωχναν τον νεαρό εργάτη στο καπηλειό και την νεαρή εργάτρια στο μπουρδέλο.

Έρμαιασεκάθεεπινόησηπουσοφίζοντανκαθημερινάοκεφαλαιοκράτηςγιανα κρατάεισυνέχεια σε λειτουργία τηνεπιχείρησηχωρίς να αύξηση το εργατικόπροσωπικό...

Τώρα είχαν αναστρέψει το νόμισμα: πλήρωνανμισθό 10 ωρώνκαι είχαν την εργατικήδύναμη στη διάθεσή τους κατά βούληση.

Ύστερα από αυτή την φαινομενικά οριστική νίκη του κεφαλαίου ακολούθησε αμέσως μια απότομη αλλαγή.

Οι εργάτες που ως τότε είχαν προβάλλει παθητική αντίσταση... τώρα διαμαρτύρονταν σε θορυβώδεις απειλητικές συγκεντρώσεις...

Οι επόπτες εργασίας προειδοποίησαν επειγόντως την κυβέρνηση ότι ο ταξικός ανταγωνισμός είχε φτάσει σε απίστευτα υψηλή ένταση. Ακόμα και μερίδα των εργοστασιαρχών μουρμούριζε: "Άλλοι εργοστασιάρχες μπορούν και παραβιάζουν τον νόμο και άλλοι όχι"».

«Και η ισότητα στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης είναι για το κεφάλαιο το πρώτοανθρώπινοδικαίωμα!

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η υπόθεση κατάληξε σ' ένα συμβιβασμό... με το νέο συμπληρωματικό νόμο της 5ης Αυγούστου 1850.

... Η εργάσιμη μέρα αυξήθηκε από 10 σε 10.5 ώρες για τις 5 μέρες της βδομάδας και για το Σάββατο περιορίστηκε σε 7,5 ώρες. Η εργασία πρέπει να εκτελείται μέσα στη χρονική περίοδο από τις 6 το πρωί μέχρι τις 6 το βράδυ..., με 1,5 ώρα διακοπές για φαγητό, που πρέπει να παραχωρούνται ταυτόχρονα σ' όλους σύμφωνα με τον νόμο του 1844.

ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ

ΜΕ ΑΥΤΑ ΖΩ! (Σαίξπηρ: Ο έμπορος της Βενετίας)

Η σύγχρονη βιομηχανία δεν εξετάζει και δεν αντιμετωπίζει ποτέ σαν οριστική την υπάρχουσα μορφή μιας παραγωγικής διαδικασίας.

... Η φύση της μεγάλης βιομηχανίας απαιτεί αλλαγές στην εργασία,ρευστότητα στη λειτουργία,ολόπλευρηκινητικότητατουεργάτη... Αυτή η απόλυτηαντίφασηκαταργείκάθεηρεμία,αντοχή και ασφάλεια στις συνθήκεςζωής του εργάτη,απειλείδιαρκώς με το εργασιακόμέσο να του πάρειαπό τα χεριά το μέσοσυντήρησης, κάνοντας περριτή την επιμέρουςλειτουργία του, να κάνει κι αυτόν τον ίδιοπεριττό.

ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΕΚΤΟΝΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΚΟΠΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.

... Αν η αλλαγή στην εργασία επιβάλλεται τώρα μόνο σαν σαρωτικός φυσικός νόμος και με την τυφλή, καταστροφική δύναμη φυσικού νόμου... από την άλλη μεριά κάνει ζήτημα ζωής και θανάτου την ανάγκη να αναγνωριστεί η εναλλαγή εργασιών, και επομένως η όσο το δυνατό μεγαλύτερη πολυμέρεια των εργατών ως γενικός κοινωνικός νόμος της παραγωγής, και τηνανάγκη να προσαρμοστούν οι συνθήκες στην φυσιολογικήπραγμάτωσηαυτού του νόμου. Κάνειζήτημαζωής ή θανάτου την αντικατάσταση της τερατωδίας ενός άθλιουδιαθέσιμουεργατικούπληθυσμού,που κρατιέταιστην εφεδρεία για την εναλλασσόμενηανάγκη εκμετάλλευσης από την μεριά του κεφαλαίου, με την απόλυτηδιαθεσιμότητα του ανθρώπου για τιςεναλλασσόμενεςαπαιτήσεις της εργασίας.

Την αντικατάσταση του μεμονωμένου ατόμου, απλού φορέα μιας κοινωνικής επιμέρους λειτουργίας, με το ολόπλευρααναπτυγμένοάτομο, για το οποίο οι διάφορεςκοινωνικέςλειτουργίες δεν είναι παράδιαδοχικοίτρόποιδραστηριότητας».

Η ανάπτυξη των αντιφάσεων μιας ιστορικήςμορφήςπαραγωγής αποτελεί τον μοναδικόιστορικόδρόμο για την διάλυση και την αναμόρφωσή της.

Τα λόγια του Μιραμπώ: «Αδύνατο; μη μου ξαναπείτεαυτή την ανόητηλέξη!!»ισχύουνιδίωςσήμερα, με τη σύγχρονητεχνολογία!

 

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ 1867

Και για την αντιγραφή Ε.Α.Σ 1998

Πληροφορίες για τα cookies

Τα cookies είναι σύντομες αναφορές που αποστέλλονται και αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του χρήστη μέσω του προγράμματος περιήγησης όταν αυτό συνδέεται στο Ιντερνέτ. Τα cookies μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή και αποθήκευση δεδομένων του χρήστη όσο αυτός είναι συνδεδεμένος, για να του παράσχουν τις ζητούμενες υπηρεσίες και που ορισμένες φορές τείνουν να μην διατηρούν. Τα cookies μπορεί να είναι τα ίδια ή άλλων:

  • Technical cookies (τεχνικά cookies) που διευκολύνουν την πλοήγηση των χρηστών και τη χρήση των διαφόρων επιλογών ή υπηρεσιών που προσφέρονται από τον ιστό, όπως προσδιορίζουν τη συνεδρία, επιτρέπουν την πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές, διευκολύνουν τις παραγγελίες & τις αγορές, συμπληρώνουν φόρμες & εγγραφές, παρέχουν ασφάλεια, διευκολύνουν λειτουργίες (βίντεο, κοινωνικά δίκτυα κλπ.).
  • Customization cookies (cookies προσαρμογής) που επιτρέπουν στους χρήστες να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους (γλώσσα, πρόγραμμα πλοήγησης - browser, διαμόρφωση, κ.α.).
  • Analytical cookies (cookies ανάλυσης) που επιτρέπουν την ανώνυμη ανάλυση της συμπεριφοράς των χρηστών του Ιντερνέτ, επιτρέπουν την μέτρηση της δραστηριότητας του χρήστη και την ανάπτυξη προφίλ πλοήγησης για την βελτίωση των ιστότοπων.

Ως εκ τούτου, όταν έχετε πρόσβαση στον ιστότοπο μας, σύμφωνα με το Άρθρο 22 του Νόμου 34/2002 των Υπηρεσιών Κοινωνίας της Πληροφορίας, στην αναλυτική επεξεργασία των cookies ζητάμε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση τους, με σκοπό να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας. Χρησιμοποιούμε την υπηρεσία του Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων στατιστικών πληροφοριών όπως για παράδειγμα ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο μας. Τα cookies που προστίθενται από την υπηρεσία Google Analytics διέπονται από τις πολιτικές απορρήτου του Google Analytics. Αν επιθυμείτε μπορείτε να απενεργοποιήσετε τα cookies από το Google Analytics.

Παρακαλούμε, σημειώστε ότι μπορείτε να ενεργοποιήσετε ή απενεργοποιήσετε τα cookies σύμφωνα με τις οδηγίες του προγράμματος πλοήγησης σας (browser).