Πάμε αντίστροφα
Του Γιάννη Μακριδάκη
Το ότι ο άνθρωπος έχει δώσει την ενέργειά του προς λάθος κατεύθυνση είναι πλέον βέβαιο.
Γι’ αυτό δυστυχεί ενώ υποτίθεται ότι προοδεύει.
Γι’ αυτό καταστρέφει ενώ υποτίθεται ότι αναπτύσσεται.
Γι’ αυτό αποβλακώνεται και γίνεται δούλος ενώ υποτίθεται ότι εκσυγχρονίζεται.
Γι’ αυτό αυτοκτονεί ενώ υποτίθεται ότι τρέφεται.
Γι’ αυτό καταναλώνει τροφές και ανθρώπους ενώ υποτίθεται ότι τρώει, πίνει και ερωτεύεται.
Γι’ αυτό αφανίζει ανθρώπους και άλλα πλάσματα ενώ υποτίθεται ότι εκπολιτίζεται.
Γι’ ατό γίνεται κυνικός ενώ υποτίθεται ότι μορφώνεται.
Γι’ αυτό ζει ως γρανάζι μηχανής ενώ υποτίθεται ότι ευημερεί.
Γι’ αυτό περιορίζεται σε ένα ατελές τεχνητό σύστημα ενώ υποτίθεται ότι ευρύνει τον νου και την οπτική του.
Γι’ αυτό θεωρεί φυσικό πόρο το χρήμα ενώ υποτίθεται ότι σπουδάζει.
Γι’ αυτό γίνεται ολοένα και πιο αδαής από ζωή ενώ υποτίθεται ότι εξελίσσεται.
Γι’ αυτό έχει δημιουργήσει κοινωνίες κανιβάλων ενώ υποτίθεται ότι είναι ον κοινωνικό και αλληλέγγυο.
Γι’ αυτό είναι γεμάτος απωθημένα ενώ υποτίθεται ότι ζει.
Γι’ αυτό είναι προσκολλημένος στο χρήμα και στην ύλη ενώ υποτίθεται ότι φιλοσοφεί.
Γι’ αυτό πεθαίνει έντρομος και πρόωρα και βίαια κάποιες φορές ενώ υποτίθεται ότι μια ζωή ασκείται για αυτή του την μεταμόρφωση που λέγεται θάνατος.
Επειδή αντί να πορεύεται με οδηγό το μεγαλείο της ύπαρξής του και της ψυχής του επέλεξε να αφεθεί στην μικρότητά του.
Επειδή αντί να νιώσει και να βιώσει το μεγαλείο του, να το θέσει εμπρός σε κάθε του συναναστροφή με τον άλλον και με τα άλλα πλάσματα, επέλεξε να δείχνει τον ποταπό εαυτό του.
Ένας δρόμος υπάρχει για την αλλαγή της πορείας αυτής. Η συνειδητότητα.
Και ένας τρόπος για να την φτάσει κανείς.
Ο επαναπροσανατολισμός στην φυσική υπόστασή του, η επαναπροσέγγιση της ζωής και του οικοσυστήματος, η συναίσθηση της θέσης του ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, στα άλλα πλάσματα και στους φυσικούς πόρους, η πνευματική άσκηση και η συνειδητοποίηση του μεγαλείου του που καθιστά ντροπή και αναξιοπρέπεια την πρόταξη τόσης μικρότητας στον καθημερινό του βίο.
Ας αρχίσουμε από τα δύσκολα λοιπόν. Ας είμαστε καθημερινά μεγαλειώδεις στις επαφές μας με τα άλλα πλάσματα και κυρίως με τον άλλον άνθρωπο. Ακόμη και με τους υβριστές μας, τους χλευαστές μας, τους εκμεταλλευτές μας, τους ζηλόφθονες, τους αδαείς αυτούς που επιλέγουν να κυβερνιούνται από την ανθρώπινη μικρότητα, ας είμαστε συγχωρητικοί, για να συν-χωρέσουμε και να μην κανιβαλιζόμαστε. Ας τους αποδείξουμε το μεγαλείο που κρύβουν κι εκείνοι εντός τους.
Μόνον έτσι αλλάζει ο κόσμος γύρω μας. Όταν αλλάξει μέσα μας και όταν αλλάξουμε εμείς, ο καθένας προσωπικά στον μικρόκοσμό του την οπτική και την προσέγγισή μας.
