Αν θέλουν gigabyte να τους δώσουμε gigabyte (του Α. Χατζηστεφάνου)
Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την παροχή δωρεάν Gigabyte στους νέους που θα εμβολιάζονται ξεκίνησε μια συντονισμένη επίθεση από την αντιπολίτευση.
Τα περισσότερα επιχειρήματα ήταν σωστά αλλά ανέδειξαν και ορισμένα καταστροφικά προβλήματα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Είναι δεδομένο ότι η εξαγγελία είναι ψευδεπίγραφή, καθώς η κυβέρνηση έχει αρνηθεί να λάβει πολύ σημαντικότερα μέτρα που θα έπειθαν τους νέους να εμβολιαστούν ενώ παράλληλα όχι μόνο δεν ενισχύει το σύστημα υγείας αλλά χρησιμοποιεί την πανδημία ως μοχλό ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ.
Αν η κριτική σταματούσε εδώ θα είμασταν όλοι σύμφωνοι. Στα εκατοντάδες σχόλια που διαβάζουμε, όμως, εμφιλοχωρούν και επιχειρήματα που αποδεικνύουν μια τρομακτικά λανθασμένη αντίληψη για το τι πρέπει να κάνουμε. Μεταξύ άλλων ακούσαμε και ηθικολογικά και τεχνοφοβικά επιχειρήματα ότι η κυβέρνηση θέλει τους νέους υποταγμένους στο διαδίκτυο, ότι με την απόφασή της δεν προάγει την καλλιέργεια του πνεύματος κτλ.
Όχι. Αν οι νέοι θέλουν gigabyte για να εμβολιαστούν θα τους δώσουμε gigabyte, Αν θέλουν σουβλάκια θα τους πάρουμε σουβλάκια και αν θέλουν λουλούδια να τα πετάνε στα μπουζούκια θα τους πάμε και εκεί. Δεν θα θυμηθούμε σήμερα όσα προβλήματα δεν λύσαμε σε όλη μας τη ζωή, με φόντο τις ΜΕΘ και τα νεκροτομεία, όπου αυξάνονται καθημερινά οι ανεμβολίαστοι.
Προσωπικά δεν έχω διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία για τον αν θα λειτουργήσει ή όχι το συγκεκριμένο μέτρο αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν τα έχουν ούτε αυτοί που το καταδικάζουν στο σύνολό του (φοβάμαι μάλιστα ότι δεν έχει ούτε η κυβέρνηση, η οποία για άλλη μια φορά κινείται στα τυφλά). Μπορώ να υποθέσω ότι δεν θα λειτουργήσει αλλά δεν μπορώ με βάση αυτή την υπόθεση να μετατρέψω το ζήτημα σε αιχμή του δόρατος της κριτικής μου, προχωρώντας σε twitterοποίηση του πολιτικού διαλόγου.
Το ζήτημα, αν και φαντάζει ελάσσονος σημασίας, μας επιτρέπει να διακρίνουμε ευρύτερες παθογένειες στην αντίληψη για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Κάποιοι αποφάσισαν ότι προτεραιότητα, εν μέσω μιας πανδημίας που σκοτώνει κάθε μέρα περίπου 40 ανθρώπους, είναι να λύσουμε και όλα τα προβλήματα που δημιούργησε ο καπιταλισμός τους τελευταίους τρείς αιώνες: την αποξένωση, την έλλειψη κουλτούρας, την εργασιακή αλλοτρίωση, τις ανισότητες, τις επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα κ.ο.κ.
Πρωταρχικό καθήκον μας όμως είναι η προτεραιοποίηση κάθε αιτήματος, με βασικότερο γνώμονα την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η κριτική σε κάθε μέτρο απαιτεί επιστημονική τεκμηρίωση και συγκεκριμένη αντιπρόταση. Κυρίως όμως απαιτεί να πείσεις το ακροατήριό σου ότι εσύ πρώτος θα κάνεις ότι περνά από το χέρι σου για την επίτευξη του στόχου. Ότι είσαι εδώ για να προασπιστείς το δικαίωμα στη ζωή και όχι το δικαίωμα στο φόβο και στο θάνατο.
Έχω ξαναγράψει ότι οι κομμουνιστές στη Νάπολη του 1973, όταν ήρθαν αντιμέτωποι με την επιδημία της χολέρας πρώτα έσπευσαν να στήσουν εμβολιαστικά κέντρα και να ενημερώσουν τον πληθυσμό, με όσες δυνάμεις διέθεταν, και ύστερα άσκησαν κριτική στην εγκληματική στάση της κυβέρνησής τους. Η πρώτη πράξη τους, νομιμοποίησε και ενίσχυσε τη δεύτερη. Δεν έπεσαν στην παγίδα της ατομικής ευθύνης αλλά ούτε έμειναν απλοί θεατές.
Ας μην αφήσουμε να έρθει μια ημέρα που θα μας κατηγορήσουν ότι απλώς ασκήσαμε τη σωστή κριτική.
ΠΗΓΗ: info-war.gr
