Ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, ο Αναγνώστης και οι Πρόσφυγες (γράφει ο Γιώργος Τσιάκαλος)

Ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Μηταράκης διαλαλεί όπου κι αν βρεθεί, είτε ρωτηθεί είτε όχι, ότι το 2015 δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Και είναι υπερήφανος για το 2021.

Καλό είναι να θυμηθούμε τι έγινε το 2015 και να το συγκρίνουμε με σήμερα.

2015

Το 2015 πέρασαν από τη χώρα μας κοντά ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναζητώντας στην Ευρώπη άσυλο και προστασία. Σύμφωνα με υπολογισμούς της εποχής έμειναν εδώ κατά μέσο όρο 15 ημέρες. Κανένας από αυτούς δεν παρέμεινε στη χώρα μας, όλοι βρήκαν μια πατρίδα σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Σύμφωνα με υπολογισμούς της εποχής, 3.500.000 Έλληνες και Ελληνίδες συμπαραστάθηκαν έμπρακτα στους πρόσφυγες διασφαλίζοντας έτσι την επιβίωσή τους, τη στιγμή που η Πολιτεία έδειχνε να είναι απροετοίμαστη ή/και απρόθυμη να ανταποκριθεί σε αυτή την ανάγκη. Μπροστά σε αυτό το γεγονός πάρα πολλά ήταν τα επαινετικά δημοσιεύματα στο εξωτερικό, που υπενθύμιζαν ότι η λέξη ξένος στον ελληνικό πολιτισμό και στην ελληνική γλώσσα από την αρχαιότητα εμπεριέχει την έννοια της φιλοξενίας. Για τη συμπεριφορά τους αυτή οι Έλληνες και οι Ελληνίδες προτάθηκαν για να τιμηθούν με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Κατά τον κ. Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, τίποτε από αυτά δεν επιτρέπεται να το διατηρούμε με υπερηφάνεια στη μνήμη μας.

Και τι έκανε τότε ο σημερινός υπουργός;

Το 2015 ο κ. Μηταράκης υπενθύμιζε με συνέντευξή του στην “Ορθόδοξο(ς) Κιβωτό” ότι ήδη πριν από χρόνια είχε χειροθετηθεί “Αναγνώστης”(πρόκειται για αυτόνομο βαθμό κατώτερου κληρικού, στου οποίου τα καθήκοντα ανήκει η ανάγνωση αγιογραφικών κειμένων) από τον Αρχιεπίσκοπο Θυάτειρων & Μεγάλης Βρετανίας και ως εκ τούτου “προσπαθώ να διαβάζω συχνά” δήλωνε, και “βρίσκω γαλήνη στο αναλόγιο.”

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν είχε τύχει να αναγνώσει τότε και το “«Ξένος ήμην και συνηγάγετέ με” στην Παραβολή της Μέλλουσας Κρίσης (Ματθ. κε΄ 35), που αποτελεί απόλυτο κριτήριο χριστιανικής συμπεριφοράς, δικαίωσης και εσωτερικής καλλιέργειας.

Ή εάν στη ανάγνωση της Παλαιάς Διαθήκης έτυχε να προσέξει κάποια εδάφια σαν τα παρακάτω:

“και ξένον δεν θέλεις κακοποιήσει, ουδέ θέλεις καταδυναστεύσει αυτόν” (Έξοδος, Κεφ. Κβ΄ 21),

“και εάν ξένος παροική μετά σου εν τη γη υμών, δεν θέλετε θλίψει αυτόν, ο ξένος, ο παροικών με σας είσθαι εις εσάς ως ο αυτόχθων, και θέλεις αγαπάς αυτόν ως σεαυτόν” (Λευιτικόν, Κεφ. Ιθ΄ 33-34),

“εις νόμος και μία διάταξις θέλει είσθαι διά σας και διά τον ξένον τον παροικούντα μεταξύ σας” (Αριθμοί, Κεφ. Ιε΄ 15-16).

Πάντως, όταν τότε, το 2015, διάβαζα τη συνέντευξή του, και έχοντας στο νου μου τα παραπάνω κείμενα, θεωρούσα ότι κι αυτός, ο επίσημος Αναγνώστης των αγιογραφικών κειμένων -δεν μπορεί!- θα ήταν ένας από τα 3.500. 000 Ελλήνων και Ελληνίδων που με λόγο, αίσθημα και πράξη στέκονταν δίπλα στους ξένους.

2021

Το 2021 έφτασαν στη χώρα μας μόλις 6.462 άνθρωποι (μέχρι την 15η Οκτωβρίου) – “πρόσωπα κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού”, θα έλεγε ο Αναγνώστης. Όμως για τον υπουργό ανεπίτρεπτη θεωρείται για τους περισσότερους η αίτηση ασύλου, κι ας λένε άλλα οι διεθνείς συμβάσεις, που έχει κυρώσει και η δική μας χώρα. Γι’ αυτό κρατούνται σε κλειστά στρατόπεδα, για να επιστραφούν δήθεν πίσω, ενώ πολύ καλά γνωρίζει ο υπουργός ότι κανένας δεν μπορεί να επιστραφεί. Και κανένας δεν θα φύγει για άλλες χώρες της Ευρώπης, θα μείνουν για πάντα έγκλειστοι, μέχρι να μην αντέχουν πια και είτε να αποδεχτούν την επιστροφή σε χώρες όπου δεν έχουν ζωή είτε να αποφασίσουν να δώσουν εδώ τέλος στη ζωή τους.

Αναρωτιούνται όσοι και όσες παρακολουθούν το τί συμβαίνει, ποιοι είναι οι πιο άτυχοι: αυτοί που κατορθώνουν να φτάσουν στην Ελλάδα και καταλήγουν έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή εκείνοι που πέφτουν θύματα παράνομων βίαιων επαναπροωθήσεων. Δακτυλοδεικτούμενη είναι η χώρα μας τώρα για τη βαρβαρότητα που δείχνει στα σύνορά της, για πρώτη φορά μετά την εποχή της Χούντας η Ελλάδα κρίνεται και πάλι για μαζική παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όμως υπερήφανος ο αρμόδιος Υπουργός για αυτήν την Ελλάδα του 2021. Και ψευδόμενος, διαψεύδει καθημερινά τις αδιάψευστες επαναπροωθήσεις.

Και ο Αναγνώστης; Τώρα έγινε Υπουργός. Στην άκρη πια η Αγία Γραφή! Ούτε “ου ψευδομαρτυρήσεις”, ούτε Έξοδος, ούτε Λευιτικό, ούτε Αριθμοί, και ούτε ο Υιός του Ανθρώπου και η Παραβολή της Μέλλουσας Κρίσεως.

Τώρα τα αναγνώσματα, που καθοδηγούν τον λόγο και τις πράξεις του, είναι αναγνώσματα κειμένων, όχι του Υιού του Ανθρώπου, αλλά του υιού του αρχηγού του Κόμματος της 4ης Αυγούστου, που σε σχέση με τη συμπεριφορά απέναντι σε όσους ξένους ζητούν άσυλο και προστασία χρησιμοποίησε επίσης τους όρους “κόλαση” και “παράδεισος” λέγοντας: “Πρέπει να περνάνε εδώ χειρότερα από τις χώρες τους. Η κόλαση πρέπει να φαντάζει παράδεισος σε σχέση με αυτό που θα ζουν εδώ!”

Τέτοια κείμενα βρίσκονται πια στο αναλόγιο του Αναγνώστη (😉 Υπουργού και με τέτοια δικά του κείμενα αναζητεί κοσμική καταξίωση στην Ευρώπη.

(Θα συνεχίσω τις επόμενες ημέρες με μια σειρά μικρών κειμένων για “το προσφυγικό” στην Ευρώπη και την πολιτική της χώρας μας σε αυτό).

 *Ο Γιώργος Τσιάκαλος είναι Ομότιμος Καθηγητής Παιδαγωγικής ΑΠΘ