Τρομοκρατούν τον κοσμάκη!
Του Γιώργου Δελαστίκ
Πολύ καλά κάνει η πανάθλια κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και έχει ξεσηκώσει τον κόσμο με τις… τσιρίδες της και τα ξεφωνητά της για την… κρουαζιέρα
του τουρκικού πολεμικού σκάφους, της κορβέτας Μπουγιουκάντα (Büyükada δηλαδή Μεγαλόνησος) στα στενά του ακρωτηρίου Καφηρέα της Νότιας Εύβοιας (του Κάβο ντ’ Όρο που λέμε στη λαϊκή ονομασία του) και μεταξύ Τζιας και Κύθνου, ελάχιστα μίλια από την Αττική. Είναι όμως η μνημονιακή κυβέρνηση ειλικρινής στις αντιδράσεις της ή μήπως προσπαθεί με το θόρυβο που κάνει να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό ότι δήθεν απειλείται πόλεμος με την Τουρκία, μήπως και κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία;
Σίγουρα, μόνο ειλικρινής δεν είναι ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος! Δεν αναφερόμαστε γενικά στην αχρεία πολιτική στάση τους. Μιλάμε συγκεκριμένα για τις προκλήσεις του τουρκικού πολεμικού ναυτικού όχι γενικά στο Αιγαίο αλλά συγκεκριμένα στο Κάβο ντ’ Όρο. Όχι, καθόλου η πρώτη φορά δεν είναι που φέτος πέρασε τουρκικό πολεμικό πλοίο από εκεί. Είναι η… έκτη φορά φέτος! Έκτη! Στις 20 Ιανουαρίου 2014 εγκαινιάστηκε η… τουριστικοπολεμική σεζόν με διέλευση τουρκικής φρεγάτας από τα στενά του Καφηρέα. Στις 11 Φεβρουαρίου πέρασε από εκεί κορβέτα που στη συνέχεια παραβίασε τα ελληνικά χωρικά ύδατα μεταξύ Τζιας και Κύθνου. Στις 27 Μαρτίου και πάλι τουρκική κορβέτα επανέλαβε με καρμπόν την ίδια πρόκληση. Στις 20 Μαΐου οι Τούρκοι, επειδή δεν πέρασαν από το Κάβο ντ’ Όρο τον Απρίλιο, έστειλαν δύο κορβέτες! Έπειτα έκαναν καλοκαιρινές διακοπές και στις 17 Σεπτεμβρίου, με το… άνοιγμα των σχολείων, να ’σου και πάλι τουρκική κορβέτα στο Κάβο ντ’ Όρο! Στις 4 Νοεμβρίου έγινε η κρουαζιέρα της τουρκικής κορβέτας Μεγαλόνησος που προκάλεσε όλον αυτό τον απολύτως δικαιολογημένο θόρυβο. Λογική η απορία μας, όπως και όλου του σκεπτόμενου ελληνικού λαού.
Πέντε φορές ήρθαν τα τουρκικά πολεμικά πλοία λίγα μίλια από την Αττική και ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος έκαναν τα κορόιδα… Δεν αντέδρασαν καθόλου, δεν σήκωσαν ούτε καν προπαγανδιστικά το θέμα, φοβούμενοι προφανώς μην τυχόν και πάρει χαμπάρι ο κόσμος πόσο ρεζίληδες είναι! Μύγα τους τσίμπησε και αποφάσισαν να αντιδράσουν την… έκτη (!) φορά που συνέβη το ίδιο γεγονός φέτος – και μιλάμε για έκτη φορά μέχρι στιγμής εντός του 2014, γιατί έχουμε και δύο μήνες σχεδόν μέχρι να τελειώσει ο χρόνος! Και μιλάμε μόνο για το Κάβο ντ’ Όρο – διότι οι Τούρκοι έστειλαν στις 3 Απριλίου 2014 μια φρεγάτα στην Αμοργό, έστειλαν και τέσσερεις (!) κορβέτες στις 26 Μαΐου στις Κυκλάδες, έστειλαν και μία κορβέτα στις 19 Οκτωβρίου στην Πάρο και τη Φολέγανδρο – για να μη νομίζουμε ότι ξεχάστηκαν! Με εξαίρεση τους θερινούς μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο, όλους ανεξαιρέτως τους υπόλοιπους μήνες του 2014 είχαμε προκλήσεις από πολεμικά πλοία των Τούρκων, με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να κάνει τα στραβά μάτια σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις, αυτές πλην της τελευταίας! Ξαναρωτάμε, λοιπόν: τους τσίμπησε μύγα ή μήπως προσπαθούν αυτοί να… τσιμπήσουν καμιά ψήφο βουλευτή μπας και εκλέξουν δικό τους Πρόεδρο της Δημοκρατίας και διασώσουν την εξουσία τους τρομοκρατώντας τον κοσμάκη; Οι «γερμανοτσολιάδες» της κυβέρνησης έχουν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν το ερώτημα: «Αν χρειαστεί, με τον Τσίπρα πρωθυπουργό θα κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία;» Ενώ με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, η νίκη είναι γκαραντί!
Το ζήτημα όμως δεν είναι πόσο πολιτικοί Καραγκιόζηδες και πόσο πολιτικοί ριψάσπιδες είναι οι πολιτικοί απατεώνες που μας κυβερνούν. Ο λαός μας γνωρίζει ότι δεν έχουν απολύτως κανέναν ενδοιασμό να κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην εξουσία. Από την άλλη πλευρά, είναι εμφανής η αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Η σχετική ηρεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις εδώ και περίπου μια δεκαετία οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο Ερντογάν είχε πολύ σημαντικότερα στρατηγικά σχέδια από το να ασχολείται με την Ελλάδα. Ειδικά τα τελευταία τέσσερα-πέντε χρόνια είχε συλλάβει το σχέδιο της δημιουργίας ενός μουσουλμανικού άξονα Τουρκίας-Αιγύπτου-Ιράν, ιδίως με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους να κατέχουν την εξουσία στην Αίγυπτο και τον Αχμαντινετζάντ στο Ιράν. Και οι τρεις χώρες μαζί έχουν πληθυσμό σχεδόν 250 εκατομμύρια κατοίκους. Αν σε αυτούς προστεθούν τα 30 εκατομμύρια του Ιράκ, κατά ένα τρόπο και τα 20 εκατομμύρια της Συρίας, που εξαρτάται ενεργειακά, οικονομικά και εξοπλιστικά από το Ιράν, φτάνουμε στα σχεδόν 300 εκατομμύρια κατοίκους. Το μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο όμως του Ερντογάν ναυάγησε οριστικά πέρυσι. Το εξουδετέρωσαν αφενός το στρατιωτικό πραξικόπημα των οργάνων των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην Αίγυπτο και αφετέρου η εκλογή του φιλοαμερικανού προέδρου Ροχανί στο Ιράν. Η χούντα της Αιγύπτου και ο Ροχανί έθαψαν τον στρατηγικό σχεδιασμό του Ερντογάν, αφήνοντας την Τουρκία απομονωμένη. Ο Ερντογάν είχε συντρίψει σε πολύ μεγάλο βαθμό το κεμαλικό στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας. Έχοντας αποτύχει όμως η στρατηγική του, είναι υποχρεωμένος πλέον να κάνει ανοίγματα προς τους στρατηγούς.
Αυτοί, αποδυναμωμένοι από τα πλήγματα του Ερντογάν, πρέπει να επαναβεβαιώσουν σταδιακά τη θέση τους. Πρέπει να το κάνουν δείχνοντας την ισχύ τους σε κάποιον πολύ κατώτερο αντίπαλο, όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Αυτό εξηγεί την αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας. Πόλεμο δεν θέλει απολύτως καμιά από τις δύο χώρες. Η ένταση όμως βολεύει και την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και τους Τούρκους στρατηγούς. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις ποτέ δεν ξέρει κανείς αν ένα «θεατρικό» επεισόδιο θα εξελιχθεί σε «θερμό», ανεξαρτήτως αν αυτό το θέλουν οι πρωταγωνιστές!
