kozanitvbanner1363x131pix

banner 728x90 PJC 4

b834pix

ecofloor230

ΤΕΝΤΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 1

pantelidisGIF834pix

asepop 2021 a

artinhouse2

garden hall banner1

musicart834pix

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα

noisi1

Πεινασμένοι και άστεγοι οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες (Γράφει ο Γιώργος Τσιάκαλος)

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα Είμαστε «διακινητές αναγνωρισμένων προσφύγων». Σας καλούμε να γίνετε κι εσείς!

Έγραψα προχθές για την απελπιστική κατάσταση

, στην οποία βρίσκονται όσοι/ες έκαναν αίτηση ασύλου και «φιλοξενούνται» σε δομές –συνήθως δωμάτια σε διαμερίσματα- του προγράμματος ΕΣΤΙΑ.

-------------

Πεινασμένοι και άστεγοι οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες

Αναφέρθηκα μονολεκτικά και στην κατάσταση όσων πήραν άσυλο –κι ας ούρλιαζαν προηγουμένως επίσημοι και ανεπίσημοι ότι «όλοι αυτοί είναι μετανάστες και όχι πρόσφυγες». Αυτοί/ές είναι που «δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι». Κυριολεκτικά. Ένα μήνα μετά τη χορήγηση ασύλου πετάγονται στο δρόμο και διακόπτεται παντελώς η ισχνή οικονομική ενίσχυση. Από εδώ και πέρα, λέει η επίσημη Ελλάδα, κανονίστε πώς θα επιβιώσετε.

Στην Αθήνα, τις/τους βλέπετε στο δρόμο, οικογένειες , όπου ο πατέρας ή/και η μητέρα κουβαλούν στην πλάτη τους τα στρωσίδια που χρησιμοποιούν τη νύχτα σε απάνεμες γωνιές για να κοιμηθούν μαζί με τα παιδιά τους.

Το φαινόμενο αυτό ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2019, όταν μεταφέρθηκαν στην Αθήνα οι πρώτες οικογένειες από τα νησιά. Και από τότε αποτελεί την πραγματικότητα των αναγνωρισμένων προσφύγων. Σπίτι τους είναι τα εγκαταλελειμμένα γιαπιά (αν έχουν τύχη) και οι χώροι έξω από τα «κέντρα υποδοχής προσφύγων» (απ’ όπου συστηματικά διώχνονται). Η μεγάλη πλειονότητα όμως ξημεροβραδιάζεται στα πεζοδρόμια των πόλεων.

Όσοι/ες αντιμετωπίσαμε την ανάγκη –και είχαμε τη δυνατότητα- να φιλοξενήσουμε στο σπίτι μας ανθρώπους, που κινδύνεψαν να πεθάνουν στο δρόμο από την πείνα και το κρύο, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να σβήσουμε την εικόνα των παιδιών τις πρώτες ημέρες: θύμιζαν μικρά πουλιά, απολύτως ακίνητα, μαρμαρωμένα, με μόνο τα μάτια τους αεικίνητα να κοιτάζουν με φόβο και δυσπιστία τον κόσμο. Καιρός χρειάστηκε, για να πιστέψουν ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ανάλγητοι μπροστά στον πόνο των άλλων.

Όλο αυτό τον καιρό οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες στη χώρα μας πείνασαν και πάγωσαν, όμως δεν έκλεψαν. Για να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση, επέλεξαν να κάνουν πραγματικότητα κάτι, που στη ρητορεία της, με σκοπό τη χειραγώγησή μας, η κυβέρνηση παρουσίασε, όταν τους/τις πετούσε στο δρόμο, ως, δήθεν, ρεαλιστική προοπτική. Είχαν πει τότε οι «αρμόδιοι»: «ως αναγνωρισμένοι πρόσφυγες παίρνουν διαβατήρια και μπορούν πια να πάνε και να ζήσουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης». Η αλήθεια είναι ότι μόνον ως τουρίστες μπορούν να πάνε σε άλλες χώρες και μπορούν να διαμείνουν εκεί, εφόσον έχουν χρήματα, μόνον έως τρεις μήνες και χωρίς δικαίωμα εργασίας. Μετά πρέπει να γυρίσουν στην Ελλάδα. Για να βρεθούν πάλι στο δρόμο.

------------------

Σε αναζήτηση δυνατότητας επιβίωσης σε άλλες χώρες – Η περίπτωση της Γερμανίας

Με όλα αυτά λίγο-πολύ γνωστά, όταν άνοιξαν τα αεροδρόμια ξεκίνησαν να δανείζονται χρήματα για να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες και να ζήσουν κοντά σε συγγενείς, συγχωριανούς/ές και φίλους/ες, επιλέγοντας να παραμείνουν παράνομα πέραν από τους τρεις μήνες . Σε μερικές χώρες, όπως είναι η Γαλλία και το Βέλγιο, είναι πιο εύκολο από άλλες, γι' αυτό τις επιλέγουν πολλοί/ές.

Σε μια χώρα, στη Γερμανία, που δεν ήταν καθόλου εύκολο, ήρθε –απροσδόκητος;- αρωγός τους η Δικαιοσύνη. Όταν μετά τους τρεις μήνες οι αρχές υπενθύμισαν ότι πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα, με τη βοήθεια αλληλέγγυων δικηγόρων έκαναν νέα αίτηση ασύλου, λέγοντας ότι στην Ελλάδα δεν έχουν δυνατότητα να επιβιώσουν. Η Υπηρεσία Ασύλου της Γερμανίας απάντησε στην αρχή ότι η αίτησή τους είναι «απαράδεκτη» (συνεπώς δεν προωθείται για να κριθεί), διότι , σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, μόνο σε μια χώρα μπορεί να πάρει κάποιος άσυλο. Η απάντηση ήταν τυπικά σωστή, αλλά εκεί παρενέβη η δικαιοσύνη.

Πρώτα το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (είναι η μεγαλύτερη Ομόσπονδη Χώρα της Γερμανίας) και αργότερα τα αντίστοιχα Ανώτατα Διοικητικά Δικαστήρια της Κάτω Σαξονίας και της Βρέμης αποφάνθηκαν ότι δεν είναι απαράδεκτη η αίτηση και, συνεπώς, όχι μόνον δεν επιτρέπεται να απελαθούν στην Ελλάδα, αλλά, αντίθετα, πρέπει να απολαμβάνουν όλες τις παροχές, που δικαιούνται όσοι/ες κάνουν αίτηση ασύλου για πρώτη φορά.

Η αιτιολόγηση της απόφασης είναι πολύ σημαντική: Άσυλο, είπαν οι δικαστές, σημαίνει προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κι αυτή έχει υλικά χαρακτηριστικά, που είναι η στέγη, το φαγητό και η υγιεινή. Αυτά, όμως, δεν παρέχονται στην Ελλάδα, άρα είναι σαν να μην πήραν άσυλο.

Η κυβέρνηση της Γερμανίας είχε τη δυνατότητα να προσφύγει στο Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο, για να ανατρέψει τις παραπάνω αποφάσεις. Δεν το έκανε, προφανώς επειδή η αιτιολόγηση των αποφάσεων δεν επιτρέπει διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος. Αυτό όμως που έκανε, ήταν να στείλει εγκύκλιο σε όλες τις τοπικές αρχές (και στις αστυνομικές αρχές των αεροδρομίων), με την οποία ζητούσε να αποδέχονται τις αιτήσεις ασύλου όσων αναγνωρισμένων προσφύγων έρχονται από την Ελλάδα. Από τότε η Υπηρεσία Ασύλου τις βάζει στην άκρη –κάτι σαν μεταχρονολογημένες επιταγές- μέχρι η Ελλάδα να παράσχει σε όλους/ες αυτά, που δεν παρέχει τώρα.

Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψουμε πώς θα εξελιχθεί στο νομικό και στο πολιτικό πεδίο η υπόθεση, πάντως γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι, που έφυγαν από εδώ, ζουν σε ανθρώπινες συνθήκες.

Πάνω από 40.000 (σαράντα χιλιάδες) αναγνωρισμένοι στην Ελλάδα πρόσφυγες βρίσκονται σήμερα στη Γερμανία, σε καθεστώς που περιέγραψα παραπάνω. Και η συντριπτική πλειονότητα αυτών, που σήμερα στη χώρα μας πετάγονται στο δρόμο, ενδιαφέρεται να κάνει το ίδιο ταξίδι. Μοναδικές προϋποθέσεις για να γίνει αυτό είναι να έχουν διαβατήριο από τις ελληνικές αρχές και χρήματα για το αντίτιμο του αεροπορικού εισιτηρίου. Φτάνοντας στη Γερμανία οι ταξιδιώτες δηλώνουν στην αστυνομία ότι ζητούν άσυλο. Από εκεί και πέρα μεταφέρονται για καταγραφή και μετά στην περιοχή της οριστικής εγκατάστασής τους.

------------

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε; Ίσως ως «διακινητές αναγνωρισμένων προσφύγων»;

Αναρωτιέμαι, εάν με τις πληροφορίες της ανάρτησής μου εμπίπτω στην κατηγορία των «διακινητών προσφύγων», που τόσο εχθρεύονται οι κυβερνήσεις της Ευρώπης. Και το αναρωτιέμαι, επειδή δεν έκρυψα ποτέ ότι ως οικογένεια έχουμε συμπαρασταθεί σε αρκετές οικογένειες, προσφέροντας ό,τι ήταν απαραίτητο για να πραγματοποιήσουν αυτό το ταξίδι . Και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Και χαιρόμαστε, όταν διαβάζουμε τα μηνύματά τους ότι τώρα περνούν καλά. Και κυρίως όταν βλέπουμε τα μωρά και τα μικρά παιδιά τους χορτάτα, υγιή, ασφαλή και χαρούμενα.

Τα έγραψα όλα αυτά σήμερα, επειδή ρωτήθηκα μετά την προχθεσινή μου ανάρτηση, «πως μπορούμε να βοηθήσουμε». Ξέρετε ότι δεν συμμετέχω σε μη κυβερνητικές οργανώσεις ούτε αποδέχομαι από κανέναν χρήματα για τις όποιες πράξεις συμπαράστασης κάνω. Όμως έχω συνείδηση του γεγονότος ότι όσο περισσότεροι/ες είμαστε τόσο πιο αποτελεσματικά θα αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες των ανθρώπων και θα καταπολεμήσουμε τις όποιες μοιρολατρικές συμπεριφορές –τόσο των προσφύγων όσο και των Ελλήνων πολιτών. Γι’ αυτό, παίρνω μερικές φορές την πρωτοβουλία για κάποιες δραστηριότητες αλληλεγγύης, που απαιτούν κόσμο, και δεν αρνούμαι να τις συντονίσω για ένα χρονικό διάστημα.

Σήμερα, λοιπόν, χρειαζόμαστε

α) βοήθεια για τις οικογένειες που δεν έχουν επαρκή χρήματα για ν’ αντιμετωπίσουν τις βασικές ανάγκες τους, και

β) συμβολή στην αγορά αεροπορικών εισιτηρίων.

Εφόσον κάποιος/α θέλει να συμμετάσχει σ’ αυτές τις προσπάθειες, μπορεί να μου στείλει στο inbox τη διαθεσιμότητά της/ου και θα φτιάξω έναν άτυπο κατάλογο –όχι δημόσιο!- με το είδος και το ύψος της προσφοράς, που μπορείτε να κάνει.

Στον κατάλογο θα προσφεύγω μόνον όταν υπάρχει συγκεκριμένη οικογένεια με συγκεκριμένες ανάγκες, που δεν μπορούν να καλυφτούν από τους κοντινούς τους αλληλέγγυους ανθρώπους. Τότε θα σας ειδοποιώ για να συμβάλετε, εφόσον μπορείτε.

Περισσότερα δεν μπορώ να κάνω.

-------------------

(Στις φωτογραφίες: 1-2 Φωτογραφίες άστεγης οικογένειας, το πρωί στο μετρό)

 

3-4 Ο εξαιρετικός δημοσιογράφος της Süddeutsche Zeitung, Tobias Zick, έκανε ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ – ολοσέλιδο στην εφημερίδα- για τα θέματα, στα οποία αναφέρομαι σήμερα. Χαρακτηριστικός ο τίτλος «Το σημαντικότερο: πρώτα απ’ όλα να φύγουμε». Και στον υπότιτλο: «Άσυλο στην Ελλάδα σημαίνει συχνά πείνα και αστεγία. Πολλοί δραπετεύουν από αυτή την κατάσταση φεύγοντας για τη Γερμανία». Οι φωτογραφίες στο δημοσίευμα: από την Πλατεία Βικτωρίας (παλιότερα) και μιας οικογένειας από το Αφγανιστάν, της οποίας η οδύσσεια παρουσιάζεται στο ρεπορτάζ (Τα πρόσωπα και των παιδιών δημοσιεύονται στην εφημερίδα μετά από σύμφωνη γνώμη των γονέων).

 

5-6 Η δεύτερη και η τρίτη σελίδα εξώδικου προς μητέρα με μωρό, με το οποίο καλείται να εγκαταλείψει το σπίτι αφού πήρε άσυλο. Η γυναίκα δεν είχε, που να πάει, αλλά αυτό ποτέ δεν παίζει ρόλο.)

ΠΗΓΗ: Από το facebook του Γιώργος Τσιάκαλος

Πληροφορίες για τα cookies

Τα cookies είναι σύντομες αναφορές που αποστέλλονται και αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του χρήστη μέσω του προγράμματος περιήγησης όταν αυτό συνδέεται στο Ιντερνέτ. Τα cookies μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή και αποθήκευση δεδομένων του χρήστη όσο αυτός είναι συνδεδεμένος, για να του παράσχουν τις ζητούμενες υπηρεσίες και που ορισμένες φορές τείνουν να μην διατηρούν. Τα cookies μπορεί να είναι τα ίδια ή άλλων:

  • Technical cookies (τεχνικά cookies) που διευκολύνουν την πλοήγηση των χρηστών και τη χρήση των διαφόρων επιλογών ή υπηρεσιών που προσφέρονται από τον ιστό, όπως προσδιορίζουν τη συνεδρία, επιτρέπουν την πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές, διευκολύνουν τις παραγγελίες & τις αγορές, συμπληρώνουν φόρμες & εγγραφές, παρέχουν ασφάλεια, διευκολύνουν λειτουργίες (βίντεο, κοινωνικά δίκτυα κλπ.).
  • Customization cookies (cookies προσαρμογής) που επιτρέπουν στους χρήστες να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους (γλώσσα, πρόγραμμα πλοήγησης - browser, διαμόρφωση, κ.α.).
  • Analytical cookies (cookies ανάλυσης) που επιτρέπουν την ανώνυμη ανάλυση της συμπεριφοράς των χρηστών του Ιντερνέτ, επιτρέπουν την μέτρηση της δραστηριότητας του χρήστη και την ανάπτυξη προφίλ πλοήγησης για την βελτίωση των ιστότοπων.

Ως εκ τούτου, όταν έχετε πρόσβαση στον ιστότοπο μας, σύμφωνα με το Άρθρο 22 του Νόμου 34/2002 των Υπηρεσιών Κοινωνίας της Πληροφορίας, στην αναλυτική επεξεργασία των cookies ζητάμε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση τους, με σκοπό να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας. Χρησιμοποιούμε την υπηρεσία του Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων στατιστικών πληροφοριών όπως για παράδειγμα ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο μας. Τα cookies που προστίθενται από την υπηρεσία Google Analytics διέπονται από τις πολιτικές απορρήτου του Google Analytics. Αν επιθυμείτε μπορείτε να απενεργοποιήσετε τα cookies από το Google Analytics.

Παρακαλούμε, σημειώστε ότι μπορείτε να ενεργοποιήσετε ή απενεργοποιήσετε τα cookies σύμφωνα με τις οδηγίες του προγράμματος πλοήγησης σας (browser).