Βαρυμπόμπη: Τους ζητούν να χρυσοπληρώσουν το νερό με το οποίο έσβηναν τις φωτιές
Αντιμέτωπες με μια ιδιαίτερα δυσάρεστη έκπληξη βρέθηκαν δύο οικογένειες ανέργων με νεογέννητα στη Βαρυμπόμπη.
Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Όταν άνοιξαν τον λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ, το ποσό που αντίκρισαν έφτανε σε επίπεδα μηνιάτικου. Είχε εκτιναχθεί στα 430 ευρώ, τη στιγμή που τα χρήματα το οποία έδιναν δεν ξεπερνούσαν ποτέ τα 50 με 70 ευρώ. Ο πιο φουσκωμένος λογαριασμός που κλήθηκαν ποτέ να πληρώσουν αφορούσε το καλοκαίρι του 2020 με 140 ευρώ και τότε υπήρχε το ενδεχόμενο διαρροής.
Ο λογαριασμός που ήρθε τώρα θα δικαιολογούνταν μόνο αν είχαν πισίνα. Αντ’ αυτού, έχουν μια αυλή, με μοναδική της ανάγκη το πότισμα των δέντρων. Μια αυλή που είναι ελαφρώς καψαλισμένη πλέον, καθώς η Βαρυμπόμπη όπου βρίσκεται, ήταν μία από τις περιοχές που δοκιμάστηκε περισσότερο από τις φωτιές το περασμένο καλοκαίρι. Το σπίτι σώθηκε με νερό απ’ τις δικές τους βρύσες και χάρη σε δικές τους ενέργειες μόνο. Όπως ακόμη σε πολλές περιπτώσεις, έτσι και στη δική τους δεν υπήρχε καμία γραμμή άμυνας από τις δυνάμεις της πυροσβεστικής μέσα στον οικιστικό ιστό.
«Ενώ φροντίσαμε μόνοι μας στην ουσία να μην καούμε, τώρα μας ζητάει το κράτος να πληρώσουμε που σωθήκαμε!» λέει ο Παναγιώτης Κ. πατέρας στη μία από τις δύο οικογένειες που ζουν στο διώροφο σπίτι. Όπως εξηγεί, ο λογαριασμός, που βασίζεται σε κοινό ρολόι, αφορά το τρίμηνο που ξεκινά από 29 Ιουνίου και ολοκληρώνεται στις 28 Σεπτεμβρίου. Σε εκείνο το διάστημα περιλαμβάνεται βεβαίως η μεγάλη φωτιά που εκδηλώθηκε στη Βαρυμπόμπη στις 3 Αυγούστου. Οπότε, η παραπάνω χρέωση φαίνεται πως έχει προκύψει απ’ το νερό που χρησιμοποιήθηκε εκείνες τις ημέρες για το σβήσιμο των εστιών.
Χαλασμένος ο κρουνός στον δρόμο τους
Το σπίτι τους, η αυλή τους κατάφεραν και άντεξαν την ώρα που σε ελάχιστη απόσταση επήλθε η απόλυτη καταστροφή. Ένας λόγος ήταν ότι είχαν κλαδέψει τα δέντρα λόγω του χιονιά, με αποτέλεσμα να αρπάζουν λιγότερο εύκολα. Εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο, όμως ήταν το γεγονός ότι πήγαιναν όποτε τους δινόταν η δυνατότητα να καταβρέξουν τον χώρο, χρησιμοποιώντας, πέρα από το αυτόματο πότισμα, τις μάνικες που διαθέτουν.
Τις ίδιες μάνικες χρησιμοποίησε και άλλος κόσμος. Για να σβήσει μια φωτιά στο δικό του σπίτι ή να προλάβει όποια φλόγα εμφανιζόταν στον ορίζοντα και επέτρεπαν τα μέτρα της μάνικας να κατασβήσει. Κάποιες φορές ήταν η μόνη λύση, καθώς ο κρουνός που βρίσκεται κοντά ήταν χαλασμένος και επιδιορθώθηκε μόλις την περασμένη Δευτέρα (3.1).
Ακόμα ένας λόγος που καθιστά αδύνατο να ξοδεύτηκε απ’ την οικογένεια τόσο νερό για καθημερινές της ανάγκες είναι η απουσία της για σχεδόν έναν μήνα στο συγκεκριμένο διάστημα. «Στο σπίτι ζούμε οκτώ άτομα. Δυόμιση οικογένειες. Εγώ με τη γυναίκα μου, η οικογένεια της αδερφής της, η μητέρα τους και ο 20χρονος αδερφός τους. Και οι δύο οικογένειες ήμασταν με νεογέννητα τότε, τριών και πέντε μηνών. Ενόσω η φωτιά πλησίαζε, αποφασίσαμε να φύγουμε. Λόγω της μυρωδιάς και για να μην έχουν πρόβλημα τα μωράκια, κάναμε για να επιστρέψουμε είκοσι ημέρες».
«Εκείνη την ώρα δεν σκεφτόμασταν ότι ‘χαλάμε’ νερό»
«Θυμάμαι ότι το πρώτο βράδυ της φωτιάς δεν κοιμήθηκα. Έβλεπα τηλεόραση και έψαχνα το κανάλι που βρισκόταν πιο κοντά στο σπίτι μου» λέει ο Παναγιώτης. Με τα παιδιά τους πλέον ασφαλή, οι δύο πατεράδες πήγαιναν και έρχονταν στη Βαρυμπόμπη.
«Την πρώτη ημέρα που ήρθαμε, συνοδεία αστυνομίας, μας άφησαν ίσα-ίσα να ρίξουμε λίγο νερό. Είχαν ήδη καεί τρία-τέσσερα δέντρα από τα δικά μας. Ρίξαμε νερό για να μην αναζωπυρωθούν τα κούτσουρα και στις μπαλκονόπορτες. Μετά φεύγαμε πάλι. Οι αυλόπορτες έμεναν ανοιχτές». Ήταν μια κίνηση όχι μόνο επιβίωσης, αλλά και αλληλεγγύης. «Ερχόμενοι τη δεύτερη μέρα είδαμε μια γειτόνισσα που έβρεχε το σπίτι συγγενή μας δίπλα επειδή είχε καεί το λεβητοστάσιο και κάπνιζε ακόμα». Μετά «είχαμε βρει κάτι ζώα, τα ’χαμε βάλει μες στην αυλή. Περνούσαν άνθρωποι από φιλοζωικές και γέμιζαν νερό».
«Εκείνες τις ώρες δεν σκεφτόμασταν αν θα χαλάσουμε παραπάνω νερό ή λιγότερο. Σκεφτόμασταν μόνο τι πρέπει να κάνουμε για να αποτρέψουμε την καταστροφή». Τώρα όμως, που η στάχτη κάθισε και η γη αρχίζει να πρασινίζει ξανά, εκείνο που τους βαραίνει είναι η αδικία. «Μου ήρθε ένα νερό 430 ευρώ το οποίο δεν το έχω καταναλώσει. Δεν το ’χω πιει, δεν το ’χω κάνει μπάνιο, δεν έχω πλύνει το παιδί μου».
Την ίδια στιγμή, το μοναδικό μεροκάματο που μπαίνει στο σπίτι είναι το δικό του. «Ήμασταν οικογενειακώς στην εστίαση οι περισσότεροι. Η πανδημία μας έπληξε. Όλοι παίρναμε 1.800 ευρώ και πέσαμε στα 530 με τις αναστολές. Τέλειωσαν οι αναστολές και είμαι ο μόνος που δουλεύω πια. Οι δύο μητέρες είναι στον ΟΑΕΔ και η πεθερά μου παίρνει σύνταξη». Και όλα αυτά ενώ το κόστος ζωής γίνεται ακόμη ακριβότερο, με τον τελευταίο λογαριασμό για το ρεύμα να εκτοξεύεται, λόγω της γενικότερης υπερτιμολόγησης, στα 1.300 ευρώ.
Η οικογένεια έχει απευθυνθεί στην ΕΥΔΑΠ ζητώντας επανεξέταση του λογαριασμού. Για την ώρα χωρίς αποτέλεσμα. Μετά από κάποια προσπάθεια, το τηλεφωνικό κέντρο τους απάντησε ως εξής: «Λυπάμαι, αλλά για εσάς δεν προβλέπεται κάτι».
ΠΗΓΗ: www.avgi.gr
