Αυταρχικές ανίκανες μαριονέτες
Του Δημήτρη Μηλακα
Δαπάνη ούτε για χαρτί υγείας χωρίς την άδεια της τρόικας δεν μπορεί να αποφασίσει η κυβέρνηση
Αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να ρυθμίσει ούτε με ποιον τρόπο θα εισπραχτεί ένας φόρος- στην προκειμένη περίπτωση ο ΕΝΦΙΑ
—χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας, βάσιμα μπορεί να υποθέσει κανείς πως αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφασίσει για την παραμικρή δαπάνη του κράτους, ούτε καν για χαρτί υγείας χωρίς να λάβει άδεια από τους δανειστές.
Αυτή η κυβέρνηση, λοιπόν, που δεν μπορεί να αγοράσει χωρίς να λάβει έγκριση από την τρόικα ούτε κωλόχαρτο είναι αυτή που μας λέει ότι θα διώξει την τρόικα, το ΔΝΤ εμφανίζεται τιμητής της τάξης και της νομιμότητας.
- Ακούμε τον υπουργό δικαιοσύνης στη Βουλή να μας λέει πως τα ΜΑΤ που έκλεισαν τα πανεπιστήμια εφαρμόζουν την τάξη και τον νόμο.
- Ακούμε από το βήμα της βουλής τον Μαρκόπουλο να μας λέει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως είναι με τους διασαλευτές της τάξης και τους τρομοκράτες καταληψίες.
- Ακούμε και τον Γιακουμάτο να μας λέει πως οι 100 δόσεις για τις οφειλές είναι πια νόμος του κράτους και θα εφαρμοστεί θέλει δε θέλει η τρόικα γιατί οι νόμοι εφαρμόζονται.
Τι απέμεινε από όλη αυτή την δοξολογία του νόμου από τους κυβερνητικούς τιμητές της τάξης;
Οι τζάμπα μαγκιές και το κλείσιμο των πανεπιστημίων από τις διμοιρίες των ΜΑΤατζήδων. Γιατί τελικά δεν χρειάστηκε κάποια πυρηνική βόμβα για να καμφθεί η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να κρατήσει και τις βεβαιωμένες οφειλές στην «ευεργετική» διάταξη των 100 δόσεων. Ήταν αρκετό ένα mail της τρόικας.
Έτσι οι σκληροί διαπραγματευτές υπέρ του δημόσιου συμφέροντος έβαλαν την ουρά στα σκέλια και είναι έτοιμοι να ψηφίσουν και να αλλάξουν τον νόμο που οι ίδιοι ψήφισαν προχτές, βγάζοντας έξω τον ΕΝΦΙΑ και τις βεβαιωμένες οφειλές από τις 100 δόσεις, όπως ακριβώς ζητούσε η τρόικα.
Μάλιστα, πρόλαβαν να αναπτύξουν και σχετική επιχειρηματολογία, λέγοντας ότι ο νόμος που οι ίδιοι προχτές ψήφισαν είχε λάθος και θα πρόκυπτε δημοσιονομικό κενό…
Μαθημένοι στην ξεφτίλα, οι κυβερνώντες μας, φαίνεται πως δεν ιδρώνει το αυτί τους για τα «ερωτήματα» που οι ίδιοι δημιουργούν:
Πρόκειται για ανίκανους; Ή μήπως για μαριονέτες;
Ανεξάρτητα πάντως από την απάντηση που αυτοί προτιμούν, αυτό που με σαφήνεια διακρίνει πια η πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι οι εν λόγω κύριοι προσπαθούν να κρυφτούν στο τελευταίο καταφύγιο της εξουσίας: στον αυταρχισμό. Καμία ωστόσο κρυψώνα δεν μπορεί να κρύψει αυτό που οι κυβερνώντες μας έχουν καταντήσει: Ανίκανες αυταρχικές μαριονέτες…
