kozanitvbanner1363x131pix

banner 728x90 PJC 4

b834pix

ecofloor230

ΤΕΝΤΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 1

pantelidisGIF834pix

asepop 2021 a

artinhouse2

garden hall banner1

musicart834pix

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα

noisi1

Αν έχεις κουράγια διάβασε το...

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα Ακολουθεί ΤΕΡΑΣΤΙΑ ανάρτηση για τη δική μας εμπειρία με τον κορωνοϊο και το λατρεμένο σύστημα υγείας μας.

Αν έχεις κουράγια διάβασε το, ίσως σου φανεί κάπου χρήσιμο, ίσως και όχι..Θες να το κοινοποιήσεις κάνε το, δε θες οκ αλλά κάνε μου τη χάρη όταν βρεθείς σε παρόμοια κατάσταση να κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να είσαι όσο πιο σίγουρος γίνεται για το που θα μεταφέρεις τον ασθενή άνθρωπο που αγαπάς.

Κλείσαμε λοιπόν σήμερα ένα μήνα από τη μέρα που ο κορωνοϊός επισκέφθηκε την οικογένεια μου..Αρχικά να ξεκαθαρίσω και να το έχετε συνέχεια στο νου σας αν διαβάσετε όλο το κείμενο πως αυτά που θα πω δεν αφορούν τους γιατρούς και τις νοσοκόμες, οι οποίοι πραγματικά δεν ξέρω τι αντοχές και κουράγια έχουν και που τα βρίσκουν..

Πως καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν σε όλα αυτά παλεύοντας μόνο με τις δικές τους δυνάμεις και το φιλότιμο μιας και η αγαπημένη μας πολιτεία τους έχει τελείως παρατημένους, όπως ακριβώς και τους ασθενείς, θα έρθω και σε αυτό..Επίσης παρ’ όλο που ξέρω πως αναγκαστικά η κουβέντα αγγίζει και πολιτικά θέματα, δε με αφορά καθόλου να μιλήσω για τα κόμματα..Η κάθε κυβέρνηση είναι ένα χάλι μαύρο από τη δική της μεριά, οπότε ούτε είμαι ο αρμόδιος αλλά ούτε θέλω να κάνω κάποια πολιτική ανάλυση..Θα ξεκινήσω με μία θετική εικόνα, πριν αρχίσω να μηδενίζω τα πάντα, πως όταν η γιαγιάκα μου μπήκε στο νοσοκομείο με κορωνοϊο, οι γιατροί στο ΚΑΤ έκαναν τα πάντα για να τη σώσουν, ασχέτως αν τελικά δεν τα κατάφερε..

Με ελάχιστο προσωπικό, ατέλειωτες βάρδιες (ήταν και η περίοδος με τα χιόνια οπότε πολλοί γιατροί αναγκάστηκαν να δουλέψουν περισσότερο για να αντικαταστήσουν αυτούς που δεν μπορούσαν να πάνε), τρέχανε παντού μιλώντας με όλους τους συγγενείς των ασθενών για να τους ηρεμήσουν, έχοντας πάντα στο μυαλό τους πως οι ασθενείς μπορεί και να πεθάνουν από λεπτό σε λεπτό..Μέσα σε όλα αυτά φυσικά όλοι ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν από την κούραση, την αϋπνία και την ταλαιπωρία..Παρ’ όλα αυτά ήταν όλοι με ένα χαμόγελο και πάντα πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για όλους..

Και έρχεται η στιγμή που έπρεπε να μπει και ο πατέρας μου στο νοσοκομείο..Άνθρωπος με αυτοάνοσο και στις πολύ ευπαθείς ομάδες..Ξεκινάμε με χαμηλό οξυγόνο και επείγουσα νοσηλεία, μιας και ο κορωνοϊος του το γύρισε σε βαριά πνευμονία..Αρχικά δε βρίσκαμε ασθενοφόρο, και που να βρούμε αφού γίνεται ένας χαμός και δεν έχουμε ούτε εξοπλισμό στη χώρα μας ούτε προσωπικό, οπότε παίρνω με το αμάξι τον πατέρα μου και ξεκινάω να δω που θα τον πάω, να τονίσω πως ο πατέρας μου δίπλα στο αμάξι ίσα που μπορούσε να αναπνεύσει και φυσικά ούτε λόγος για μεγάλες διαδρομές και περπάτημα..Τηλεφωνώ στο Γεννηματά που εφημέρευε και που λένε μην τον φέρεις εδώ πάρε τηλέφωνο το ΕΚΑΒ να σου πουν που θα τον πας..Δε βρίσκω λογική αλλά το κάνω και φυσικά μου λένε τι μας πήρατε εδώ να τον πάτε στο Γεννήματα..

Ξαναπαίρνω το Γεννήματα και μου λένε ε αφού σας το είπανε οκ να τον φέρετε εδώ, υπέροχη συνεννόηση έχοντας δίπλα μου έναν άνθρωπο που φοβόμουν ότι μπορεί να τον χάσω ανά πάσα στιγμή..Φτάνουμε λοιπόν στο Γεννήματα και εννοείται δεν υπάρχει κάπου να αφήσω το αμάξι, οπότε μπαίνω γρήγορα και παρατάω τον πατέρα μου μόνο του μπροστά από τα επείγοντα και φεύγω έξω να παρκάρω το αμάξι..

Μετά από ώρα που πάρκαρα και πήγαινα να τον βρω μου λέει στο τηλέφωνο πως μας είπαν λάθος κτίριο οπότε πήγαινε με τα πόδια στο σωστό, συνεχίζω να τονίζω πως ο πατέρας μου δεν μπορούσε να αναπνεύσει και ούτε λόγος φυσικά για κάποιο καροτσάκι αφού μαντέψτε δεν έχουν προσωπικό..Αφού φτάνει τέλος πάντων μόνος του, του κάνουν κάποιες εξετάσεις και γίνεται η εισαγωγή, του αφήνω τα πράγματα του και φεύγω (δεν επιτρεπόταν φυσικά να τον δω λόγω κορονοϊού) και από εδώ και πέρα ξεκινάει η απόλυτη κόλαση..Ο πατέρας μου μπαίνει σε ένα δωμάτιο χάλια, δεν πειράζει λέμε δεν είναι και για διακοπές..

Του λέει η νοσοκόμα πάρε όσο προλαβαίνεις μαξιλάρι από κάποιο κενό κρεβάτι γιατί μετά δε θα έχεις τίποτα..Ξαφνικά διακόπτεται κάθε χορήγηση φαρμάκου, έπαιρνε ήδη αντιβίωση και τα φάρμακα για την ασθένεια του..Ο πυρετός ανέβαινε και αντιπυρετικό δεν του έδιναν..Γιατί όλα αυτά? Γιατί αρχικά δεν υπήρχαν νοσοκόμες, μιας και δουλεύαν πολύ συγκεκριμένες ώρες και μετά αρνιόντουσαν να εξυπηρετήσουν..Φταίνε? Όχι θα σου πω γιατί πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος που δουλεύει μόνος του για 100.000 ασθενείς? Καθ’ όλη τη διάρκεια φυσικά ήμουν σε συνεχή επικοινωνία με τον πατέρα μου και απλά τον άκουγα να απελπίζεται και να μου ανακοινώνει πως αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση απλά θα πεθάνει μόνος του εκεί, υπέροχη ψυχολογική κατάσταση για έναν ασθενή που η τελευταία του ευκαιρία να σωθεί είναι να βρίσκεται στο νοσοκομείο..

Κάποια στιγμή φέρανε φαγητό σε όλους, εκτός από τον πατέρα μου..Γιατί? Γιατί λέει το φαγητό πρέπει να το ζητήσεις, δε στο φέρνουν από μόνοι τους, κάτι σαν παραγγελία σε ταβέρνα ας πούμε..Ευτυχώς ο διπλανός ασθενής έδωσε στον πατέρα μου ένα γιαούρτι, ήταν ήδη νηστικός όλη μέρα..Το βράδυ που ο πυρετός πια είχε φτάσει 39.7 και έτρεμε από το κρύο, παρακαλούσε για μία κουβέρτα, αλλά φυσικά πουθενά η κουβέρτα..Συνεχίζω να λέω πως εγώ μιλάω συνέχεια με τον πατέρα μου ο οποίος είναι σε απόλυτα εξαθλιωμένη ψυχολογική κατάσταση..Α εδώ να πω πως είχε κολλήσει και η μητέρα μου κορωνοϊο οπότε ό,τι έπρεπε να γίνει έπρεπε να το κάνω εγώ και το λέω όχι για να ακούσω μπράβο αλλά γιατί ενώ έπρεπε να είμαστε όλοι ήρεμοι ότι είναι ο πατέρας μου καλά, ξαφνικά ο μοναδικός άνθρωπος που ήταν υγιής έπρεπε να κάνει τα πάντα..Τελικά φέρανε στον πατέρα μου κουβέρτα και ένα αντιπυρετικό, δόξα το θεό να λέμε..

Παρ’ όλα αυτά ακόμα και η παροχή οξυγόνου γινόταν στην τύχη..Το επόμενο πρωί με ξυπνάει η μητέρα μου με κλάματα, λέω εντάξει τον χάσαμε τον πατέρα μου αντίο, και μου λέει πως δε γίνεται να μείνει άλλο εκεί γιατί θα πεθάνει από στιγμή σε στιγμή..Μιλάω με τον πατέρα μου και μου λέει πως η νοσοκόμα του είπε πως εδώ οι ασθενείς γίνονται καλά ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ και ότι δε μπορεί να υποσχεθεί αν θα περάσει γιατρός, και αν περάσει δεν ξέρει πότε θα γίνει αυτό..Κάπου εδώ να υπενθυμίσω πως ο πατέρας μου είχε τη μάνα του στην εντατική και ανησυχούσε και για εκείνη..Και αφού είμαι έτοιμος απλά να βάλω βόμβα στο νοσοκομείο έχοντας πάρει απόφαση ότι ο πατέρας μου θα πεθάνει, ξεκινάω τα τηλέφωνα σε ό,τι γιατρό ξέρω και δεν ξέρω για να δούμε τι θα κάνουμε..

Μεταφορά σε άλλο νοσοκομείο δε γίνεται όταν ο ασθενής νοσεί από κορωνοϊο, οπότε οι επιλογές ήταν ελάχιστες..Βρίσκω ένα γιατρό στο Σωτηρία και μου λέει παρτον από εκεί με δική σου ευθύνη και φερτον εδώ..ΜΕ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΘΥΝΗ..Θα υπογράψει ο πατέρας σου ότι παίρνει την ευθύνη πως μπορεί και να πεθάνει, αλλά δεν μπορούν να τον κρατήσουν με το ζόρι..Έτσι κι έγινε..Ο πατέρας μου έπρεπε μόνος του να βρει γιατρό, κάτι απίθανο από ότι έχετε ήδη καταλάβει για να του δώσουν το εξιτήριο, αλλά δεν υπήρχε πουθενά..Λέω στον πατέρα μου παίξτο τρελός, φώναξε, τράβα καλώδια κάνε ό,τι μπορείς γιατί είναι το μόνο που δεν μπορώ να σε βοηθήσω, είσαι μόνος σου σε αυτό..Τι ωραίο και πάλι ένα παιδί να το λέει αυτό στον απελπισμένο πατέρα του..Αφού τα καταφέρνει φτάνω στο νοσοκομείο με τον Νίκο (στον οποίο χρωστάω σίγουρα τη ζωή του πατέρα μου) και απλά αφήνω το αμάξι ΚΑΠΟΥ, χώρος όπως ξανά είπα δεν υπάρχει για παρκάρισμα..

Μιλάω με τον πατέρα μου και τον ακούω να του φωνάζει ο γιατρός που πας, θα πεθάνεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και τον τραβάγανε για να του κάνουν αξονική (ξαφνικά βρέθηκε και γιατρός και όλα)..Ο πατέρας μου στην κυριολεξία τους παρακαλούσε να τον αφήσουν και τους έλεγε ότι προτιμάει να πεθάνει παρά να μείνει εκεί..Φυσικά και πάλι καροτσάκι για βοήθεια καμία, ειδικά τώρα που έφευγε με δική του ευθύνη..Αφού τον αφήσαν ας πούμε να φύγει, δεν μπορούσε να περπατήσει ο άνθρωπος, ειδικά χωρίς υποστήριξη οξυγόνου και απλά μας ανακοινώνει ότι είναι σε μία καρέκλα σε ένα διάδρομο, και απλά εγώ και ο Νίκος παγώνουμε..

Σηκώνεται τρέχοντας ο Νίκος και πάει να τον βρει και σαν τρελός πήγαινε πέρα δώθε σε ένα ολόκληρο κτίριο για να βρει αυτή την μια καρέκλα σε κάποιο διάδρομο που καθόταν ο πατέρας μου, ο οποίος δεν είχε κουράγιο καν να μιλήσει στο τηλέφωνο..Μετά από κόπο τον βρίσκει και επειδή δεν ήξερε το δρόμο βρέθηκαν σε άλλη έξοδο του κτιρίου, αλλά εγώ δεν μπορούσα να πάω γιατί κάνανε έργα στους δρόμους του νοσοκομείου οπότε όλα ήταν κλειστά..Συνεχίζω να λέω ένας ετοιμοθάνατος σε διαδρόμους και βοήθεια καμία από κανέναν, αλλά που να βρεθεί βοήθεια όταν δεν υπάρχουν άνθρωποι να δουλέψουν?

Αφού βρίσκουν την έξοδο λέω ελάτε να με βρείτε εκεί, αλλά δε γινόταν γιατί ο πατέρας μου δεν άντεχε να περπατήσει..Ξανά τρελένεται ο Νίκος, κλείνει το δρόμο του νοσοκομείου και κάνω όπισθεν για να βρεθώ στη σωστή έξοδο..Αφού μπαίνει ο πατέρας μου λέω εντάξει το ‘χω δίπλα είναι το Σωτηρία σιγά..Έλα όμως που από όλη την ταλαιπωρία και την πνευμονία ο πατέρας μου δεν άντεχε άλλο και μου λέει Αντώνη κάνε γρήγορα νιώθω ότι σβήνω..Δε θέλω να σας πω τι αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή, δε θέλω να το θυμάμαι, δε θέλω να το σκέφτομαι και δε θέλω να το ξαναζήσω ποτέ..

Η ζωή του πατέρα μου ήταν στα χέρια τα δικά μου και του Νίκου γιατί το νοσοκομείο ήταν πιο επικίνδυνο από το να περιφέρεται μόνος του έξω χωρίς υποστήριξη οξυγόνου..Τελικά φτάσαμε στο Σωτηρία και ήταν ξαφνικά σα να βρεθήκαμε σε άλλη χώρα..Ένα νοσοκομείο πλήρες από προσωπικό που όλα δουλεύανε ρολόι..Μετά από δύο βδομάδες νοσηλείας ο πατέρας μου σήμερα γύρισε σπίτι, πρέπει να προσέχει ακόμα αλλά είναι καλά..Και σε ρωτάω τώρα εγώ εσένα..Εγώ βρήκα δυο τρεις γνωστούς και με βοηθήσανε να σώσω τον πατέρα μου από βέβαιο θάνατο, όλα καλά..

Οι άνθρωποι που δεν έχουν τι κάνουν? Απλά πεθαίνουν..Καταλαβαίνεις τι σημαίνει “απλά πεθαίνουν”? Και σκέψου και τους συγγενείς..Εγώ αυτή τη μία μέρα που έμεινε στο Γεννηματά έχασα πολλά χρόνια από τη ζωή μου, οι συγγενείς των αβοήθητων ασθενών τι κάνουν? Δηλαδή είναι ο θάνατος σου η ζωή μου? Όποιος προλάβει το κρεβάτι? Κάποιος διαγωνισμός ποιος έχει τις περισσότερες γνωριμίες? Παίρνουν οι συγγενείς την ευθύνη και απλά περιφέρουν τους ασθενείς με το αμάξι όπου βρουν και μπορούν?

Πως με βάζεις εμένα στη διαδικασία αν ο πατέρας μου δεν τα κατάφερνε να ζήσω με τύψεις για όλη μου τη ζωή ότι σκότωσα τον πατέρα μου στην προσπάθειά μου να τον σώσω? Όλα αυτά τα ερωτηματικά πάνε στην κυβέρνηση..Στην όποια κυβέρνηση έχουμε, πάντα τα ίδια ήταν αλλά με άλλες καταστάσεις και συγκυρίες..Ο λόγος που τα γράφω όλα αυτά δεν ξέρω ειλικρινά ποιος είναι..Ίσως σαν κλασικός ονειροπόλος ελπίζω πως θα το δει κάποιος και θα αλλάξει κάτι στο σύστημα υγείας, δε θα γίνει το ξέρω..

Η δική μας περίπτωση ήταν μία από τις άπειρες που συμβαίνουν καθημερινά..Δεν ξέρω τι άλλο πια μπορούμε να κάνουμε και να πούμε, θα κλείσω όμως με ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους γιατρούς και στις νοσοκόμες που είναι υπερήρωες με μοναδική στήριξη την αγάπη για τη δουλειά τους και τη δύναμη που αντλούν όταν βλέπουν το χαμόγελο των ασθενών τους..!!!!!!!!

 

πηγή:

 

Δημοφιλή νέα...

Πληροφορίες για τα cookies

Τα cookies είναι σύντομες αναφορές που αποστέλλονται και αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του χρήστη μέσω του προγράμματος περιήγησης όταν αυτό συνδέεται στο Ιντερνέτ. Τα cookies μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή και αποθήκευση δεδομένων του χρήστη όσο αυτός είναι συνδεδεμένος, για να του παράσχουν τις ζητούμενες υπηρεσίες και που ορισμένες φορές τείνουν να μην διατηρούν. Τα cookies μπορεί να είναι τα ίδια ή άλλων:

  • Technical cookies (τεχνικά cookies) που διευκολύνουν την πλοήγηση των χρηστών και τη χρήση των διαφόρων επιλογών ή υπηρεσιών που προσφέρονται από τον ιστό, όπως προσδιορίζουν τη συνεδρία, επιτρέπουν την πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές, διευκολύνουν τις παραγγελίες & τις αγορές, συμπληρώνουν φόρμες & εγγραφές, παρέχουν ασφάλεια, διευκολύνουν λειτουργίες (βίντεο, κοινωνικά δίκτυα κλπ.).
  • Customization cookies (cookies προσαρμογής) που επιτρέπουν στους χρήστες να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους (γλώσσα, πρόγραμμα πλοήγησης - browser, διαμόρφωση, κ.α.).
  • Analytical cookies (cookies ανάλυσης) που επιτρέπουν την ανώνυμη ανάλυση της συμπεριφοράς των χρηστών του Ιντερνέτ, επιτρέπουν την μέτρηση της δραστηριότητας του χρήστη και την ανάπτυξη προφίλ πλοήγησης για την βελτίωση των ιστότοπων.

Ως εκ τούτου, όταν έχετε πρόσβαση στον ιστότοπο μας, σύμφωνα με το Άρθρο 22 του Νόμου 34/2002 των Υπηρεσιών Κοινωνίας της Πληροφορίας, στην αναλυτική επεξεργασία των cookies ζητάμε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση τους, με σκοπό να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας. Χρησιμοποιούμε την υπηρεσία του Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων στατιστικών πληροφοριών όπως για παράδειγμα ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο μας. Τα cookies που προστίθενται από την υπηρεσία Google Analytics διέπονται από τις πολιτικές απορρήτου του Google Analytics. Αν επιθυμείτε μπορείτε να απενεργοποιήσετε τα cookies από το Google Analytics.

Παρακαλούμε, σημειώστε ότι μπορείτε να ενεργοποιήσετε ή απενεργοποιήσετε τα cookies σύμφωνα με τις οδηγίες του προγράμματος πλοήγησης σας (browser).