Κωμικοί που παράγουν τραγωδίες (του Θανάση Σκαμνάκη)

Στην ευρύτερη περιοχή μας εκτυλίσσονται δραματικές ιστορίες. Και η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στο κέντρο αυτής της αναστάτωσης της οποίας οι αιτίες είναι πολλές και εντάσσονται

στο γενικό παιχνίδι των γεωπολιτικών συσχετισμών, όσο και αν παίρνουν «εθνικά» χαρακτηριστικά. Στην Ουκρανία βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαμελισμός της χώρας, στο Αιγαίο εξελίσσεται μια ένταση που θεωρείται πιθανό   να έχει θερμή έκβαση.

Και στο τιμόνι των δυο χωρών, Ουκρανίας και Ελλάδας βρίσκονται δυο τύποι που δεν θα εμπιστευόσουν να διαχειριστούν ούτε ένα κτήμα μερικών στρεμμάτων. 

Προφανώς το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα πρόσωπα. Θα το ξαναπούμε πως τα πρόσωπα είναι φορείς μιας πολιτικής που παράγεται με πολύπλοκους και σύνθετους τρόπους σε κέντρα ισχύος και εξουσίας, από θεσμικούς και εξωθεσμικούς, κυρίως τους δεύτερους, συμβούλους και διαμορφωτές, από εξωτερικές επεμβάσεις και κηδεμονίες κ.λπ. Με αυτό τον τρόπο παράγεται η ταξική κυριαρχία η οποία εκφράζεται από πρόσωπα λιγότερο ή περισσότερο ικανά.

Τα τελευταία αρκετά χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο γινόμαστε μάρτυρες της διαρκούς υποβάθμισης της πολιτικής, γεγονός που συνεπάγεται την αναβάθμιση των παρασκηνιακών, κυρίως οικονομικών, παραγόντων σε άμεσο διαμορφωτή της συμπεριφοράς και των επιλογών των κυβερνήσεων. Εξ ου και η ανάδειξη των δεύτερων προσώπων, χωρίς γνώση ή αιδώ, σε πρώτους ρόλους.

Με όλο το σεβασμό προς την κωμωδία, που αποτελεί ένα από τα πιο σοβαρά είδη του θεάτρου και με μεγάλο βάθος σκέψης και ανάλυσης της πραγματικότητας, ένας κωμικός ηθοποιός στην Ουκρανία γίνεται διαχειριστής ενός δράματος του λαού του. Παίρνει πόζα αρχιστράτηγου και οδηγεί τη χώρα του στη μοίρα που της ορίζουν οι αμερικάνικες επιταγές, απαγγελλόμενες από ένα μορμολύκειο, εγκατεστημένο στο θρόνο της πλανητικής κυριαρχίας. Κι ένας συνάδελφός του, και δεν εννοώ την επαγγελματική ιδιότητα, στην Ελλάδα καλείται να διαχειριστεί μια κρίση στην ευαίσθητη περιοχή μας κατά τον ίδιο τρόπο.    

Το όλο σκηνικό παραπέμπει σε φάρσα, αλλά κανείς δεν μπορεί να γελάσει καθώς παράγει τραγωδίες.

Εν προκειμένω, ο γείτονας Ερντογάν προειδοποιεί, με πολλούς τρόπους, και απειλεί πως θα αλλάξει το στάτους στην περιοχή. Είναι προφανές πως έχουμε περάσει σε μια άλλη κλίμακα της έντασης, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται διαρκώς τα τελευταία χρόνια, και το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής – με όλα τα απρόβλεπτα επακόλουθα και συνέπειες – είναι κάτι περισσότερο από ορατό.     

Και ο ειδικός διαχειριστής πρωθυπουργός της χώρας πιστεύει ακράδαντα πως οι φίλοι μας οι Αμερικανοί θα είναι εκείνοι που θα μας υπερασπιστούν σε μια ενδεχόμενη πολεμική εξέλιξη. Επιλέγει τον εθνικισμό για να λύσει τα εσωκομματικά προβλήματα και τον αμερικανισμό για να διαχειριστεί τις διεθνείς σχέσεις.

Η επιτυχία του συναδέλφου του στην Ουκρανία, τον οποίο φαίνεται πως θαυμάζει,    είναι πως με την πολιτική που ακολούθησε, την πιστή στις αμερικανικές εντολές, οδηγεί τη χώρα του στο διαμελισμό. Τη ζήλεψε και ακολουθεί την ίδια συνταγή; Στέλνει όπλα εκεί και αποξενώνει έναν σύμμαχο, τη Ρωσία, που είχε βοηθήσει ιδιαίτερα στις κρίσεις στην περιοχή, τόσο στην Κύπρο όσο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. 

Ήδη το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Αναντολού επισημαίνει, παίζοντας με την αναλογία της επικαιρότητας, πως οι ΗΠΑ, χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως αιχμή του δόρατός τους εναντίον της Τουρκίας.

Εν τω μεταξύ ο δικός μας εντεταλμένος πρωθυπουργός καλεί σε εθνική συσπείρωση για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική απειλή. Αλήθεια; Με επικεφαλής τον πρεσβευτή των ΗΠΑ;

Εδώ βρισκόμαστε για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με τη γνωστή έκβαση της φάρσας που μετατρέπεται σε τραγωδία και των κωμικών ρόλων που τους μετατρέπει η πραγματικότητα σε τραγικούς. Με συνέπειες που τις πληρώνουμε ακριβά.

ΠΗΓΗ: www.kommon.gr