Καταγγελία του ΚΚΕ(μ-λ)για την σταση του εργατικού κέντρου Κοζάνης στην απεργία
Για την Πέμπτη 27/11 είχε οριστεί η πανελλαδική απεργία των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και το εργατικό κέντρο Κοζάνης μας απέδειξε για ακόμη μια φορά πως εννοεί την προετοιμασία και υλοποίηση μιας τέτοιας απόφασης.
Όλες τις ημέρες που προηγήθηκαν δεν υπήρξε κανενός είδους ενημέρωση στους εργαζόμενους της πόλης για την απεργιακή συγκέντρωση και για παρέμβαση σε χώρους δουλειάς προφανώς ούτε λόγος. Ακόμη και η αφίσα πλέον τοιχοκολλείται μόνο στο κτήριο του εργατικού κέντρου κι αυτό μάλλον για τα μάτια, αφού έχουν φροντίσει να είναι άδειο από κόσμο (οι περισσότεροι εργαζόμενοι ούτε που γνωρίζουν που βρίσκεται ).
Ο κόσμος που κατάφερε να ενημερωθεί για την συγκέντρωση, παρακολούθησε για ακόμη μια φορά την συνδικαλιστική ηγεσία να βγάζει λόγους με δήθεν επαναστατικές κορώνες ,να βγαίνει φωτογραφίες και να κάνει δημόσιες σχέσεις .Ούτε λέξη βέβαια για το πώς οργανώνουμε την πάλη μας ,πώς να δουλέψουμε στους χώρους δουλειάς για να πείσουμε τους εργαζόμενους να συμμετέχουν μαζικά στις απεργίες ,πότε θα καλεστούν οι επόμενες συνελεύσεις. Πράγματα δηλαδή που υποτίθεται πως είναι ο λόγος ύπαρξης τους.
Η πορεία που ακολούθησε ,με ευθύνη πάντα του εργατικού κέντρου, διήρκησε το πολύ ένα τέταρτο με χαλαρά, συνδιαχειριστικά συνθήματα κι όσο πιο αθόρυβα γίνεται. Μην μας πάρει και κανένας χαμπάρι!!! Επίσης οι εργαζόμενοι του εργατικού κέντρου θα μπορούσαν πολύ εύκολα να συμπορευθούν με τους εργαζόμενους που βρίσκονταν στις γραμμές του ΠΑΜΕ , μιας και έτυχε την ίδια ώρα που ξεκίνησαν οι πρώτοι ,οι δεύτεροι να περνούν δίπλα από το δημαρχείο .Η απόφαση όμως του εργατικού κέντρου ήταν να κάνει στροφή αντί να ενώσει τις δύο πορείες. Χρόνια τώρα το ΚΚΕ διαχωρίζει την θέση του από τα συνδικάτα καλώντας χωριστές συγκεντρώσεις και πορείες και να που όταν τυχαίνει και το εργατικό κέντρο επιλέγει το ίδιο. Όλοι θέλουν τους εργαζόμενους διασπασμένους και σε σύγχυση, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι η μόνη πραγματική δύναμη ανατροπής.
Το ΚΚΕ(μ-λ) καταγγέλλει την στάση του εργατικού κέντρου σ ’αυτήν την απεργία αλλά και συνολικά την στάση της συνδικαλιστικής του ηγεσίας. Σε μια περίοδο σαν κι αυτήν που διανύουμε, με κάθε εργατικό, δημοκρατικό δικαίωμα να έχει καταργηθεί ή να καταργείται οφείλουν τα σωματεία να αναλάβουν τον ιστορικό τους ρόλο που είναι να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων ενάντια σε όλα τα αντεργατικά μέτρα, που θίγουν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού.
Βέβαια δεν έχουμε αυταπάτες πως η συνδικαλιστική ηγεσία θέλει ή μπορεί να τα κάνει όλα αυτά. Ίσα ίσα με κάθε ευκαιρία προβοκάρει απεργίες, συνυπογράφει κυβερνητικές αποφάσεις και γενικώς είναι πλέον το μακρύ χέρι της κυβέρνησης μέσα στους χώρους δουλειάς. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα άλλο απ’ αυτούς παρά ξεπούλημα και συνδιαλλαγή.
Γι αυτούς τους λόγους εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να ξαναπάρουν τα σωματεία στα χέρια τους. Να συμμετέχουν μαζικά στις συνελεύσεις και να μην αφήνουν κανένα περιθώριο σε οποιονδήποτε θέλει να παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες τους. Μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με την πάλη τους μπορούνε να αλλάξουνε τους συσχετισμούς και να δημιουργήσουνε απ’την αρχή συνδικάτα πάλης και όχι υποταγής.
