Περί Ανεμογεννητριών (Του Γιάννη Αγγέλου*)

Όλο και πυκνώνουν οι εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών στη χώρα, στη λογική της περίφημης «πράσινης ενέργειας»,

της «κλιματικής αλλαγής», της «πράσινης μετάβασης» κλπ. Χαρακτηριστικά, μέχρι πρότινος οι ανεμογεννήτριες στην περιοχή της Καρυστίας ήταν περίπου 400 και σήμερα ξεπερνούν τις 700, κάτι που συνεπάγεται απίστευτη οικολογική καταστροφή για το λαό και τεράστια υπερκέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σημειώνεται ότι πολλές από αυτές λόγω παλαιότητας, θα έπρεπε να αποσυρθούν. Αυτό δεν έχει γίνει, με αποτέλεσμα δίπλα στις νέες να υπάρχουν και οι παλιές συνθέτοντας ένα απόκοσμο τοπίο.

Από το 2019, αλλά με μεγαλύτερη ένταση μετά το Φλεβάρη του 2022, με πλήθος άρθρων –και όχι μόνο- κράτος και επιχειρηματικοί όμιλοι επιδιώκουν, αξιοποιώντας την ανησυχία του κόσμου για τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση του περιβάλλοντος, να μας πείσουν ότι είναι μονόδρομος οι ΑΠΕ για την προστασία του!

Να μας πείσουν με πόσο εύκολο τρόπο θα λυθούν όλα τα προβλήματα της ενέργειας με τις ΑΠΕ και πόσο φθηνότερο θα είναι πλέον το ρεύμα, αφού θα έχουμε απεξαρτηθεί και από το λιγνίτη και γενικότερα τα ορυκτά καύσιμα.

Βέβαια, από 1/1/2021, δεκατρείς μήνες πριν την στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία, το ρεύμα ξεκίνησε την ανοδική του πορεία, που μέχρι το τέλος του 2021 είχαν παγιώσει αύξηση άνω του 45%.

Η χώρα, σύμφωνα με τις δηλώσεις όλων των κυβερνητικών στελεχών με προεξάρχοντα τον ίδιο τον πρωθυπουργό, λένε σε όλους τους τόνους πως πρέπει να γίνει ενεργειακός κόμβος και να μεταφέρεται ενέργεια από την Ανατολή στη Δύση. Ταυτόχρονα, μετά και το βίαιο κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων στη Δυτική Μακεδονία, αποφασίστηκε για μας χωρίς εμάς, να μετατραπεί όλη η χώρα σε ενεργειακή αποθήκη της Ευρώπης, που δεν κρύβουν ούτε η κυβέρνηση, ούτε τα λοιπά αστικά κόμματα, που κυβέρνησαν, αλλά ούτε και τα κόμματα μιας χρήσης, που και σε αυτή την κοινοβουλευτική περίοδο βρίσκονται στη Βουλή.

Σε πλήρη στοίχιση όλοι μαζί μιλούν για το περιβάλλον και την πράσινη ενέργεια, ενώ είναι οι ίδιοι που πυροδοτούν τη συνέχιση, κλιμάκωση και επέκταση των δυο ιμπεριαλιστικών πολέμων, ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία στην Ουκρανία και στην αιματοκυλισμένη Παλαιστίνη από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.

Δολοφονούν τους λαούς, λεηλατούν τους φυσικούς πόρους, καταστρέφουν τις περιουσίες τους, τα δάση, αλλά και την παραγωγική γη.

Μολύνουν το έδαφος, τα ύδατα και τον αέρα, ενώ γνωρίζουν ότι ο πόλεμος επιφέρει την πιο μεγάλη καταστροφή του περιβάλλοντος και ότι οι περιοχές των πολεμικών συγκρούσεων, αλλά και άλλες γειτονικές περιοχές του πλανήτη, οδηγούνται σε κατάρρευση.

Mε συνοπτικές διαδικασίες αποχαρακτηρίζουν περιοχές Natura, παραδίδοντάς τις στους επιχειρηματικούς ομίλους που σχεδιάζουν και εγκαθιστούν αιολικά πάρκα. Στις περιοχές των καμένων δασών, και με απόφαση του ΣτΕ, εγκαθιστούν ανεμογεννήτριες.

Η σχετική απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία εκδόθηκε από το ανώτατο δικαστήριο, σε υπόθεση έγκρισης αιολικού πάρκου σε αναδασωτέα έκταση 188 στρεμμάτων στην Εύβοια, δίνοντας τη δυνατότητα στο νομοθέτη, ακολούθως, να συμπεριλάβει σχετική οριζόντια νομοθετική πρόβλεψη στη δασική νομοθεσία.

Το μεγάλο πρόβλημα φυσικά είναι το αστικό Σύνταγμα, στο οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος, από τη στιγμή που ένα δάσος καεί και κηρυχθεί υποχρεωτικά αναδασωτέο, απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά η χρήση του για οποιοδήποτε άλλο σκοπό, πλην της αναδάσωσης. Χρήσεις δηλαδή οι οποίες, επιτρέπονται μέσα στα δάση, απαγορεύονται στα αναδασωτέα μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδάσωση, μέχρι δηλαδή τα καμένα να ξαναγίνουν πραγματικό δάσος.

Στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί, τα αναδασωτέα οφείλουν να παραμείνουν ήσυχα, απάτητα και εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης.

Το «εμπόδιο» αυτό ήρθε να άρει η απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες, αλλά και κάθε «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία».

Με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Από κει και πέρα, όταν ένα δάσος καεί, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα εξαιτίας των πάγιων και αδιόρθωτων επιλεκτικών αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού, ο κάθε επίδοξος επενδυτής δεν χρειάζεται πλέον να περιμένει την ολοκλήρωση της αναδάσωσης.

Η εκμετάλλευση των αναδασωτέων μπορεί να ξεκινήσει την επομένη κιόλας της φωτιάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι αν επρόκειτο για δάση, αφού η διατύπωση «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία», αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες.

Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την επιλεκτική ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και μάλιστα ανεπανόρθωτα, από την κυβερνητική πολιτική, συνεπικουρούμενη από συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές.

Σημειώνεται ότι εάν οποιοσδήποτε διαθέτει έκταση και καταθέσει πρόταση στη ΡΑΕ για εγκατάσταση αιολικού πάρκου, αυτή χορηγείται άμεσα.

Μέσα στους σχεδιασμούς αυτούς είναι και η δημιουργία υβριδικών πάρκων στη Ρόδο.

Αυτή τη στιγμή και σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από τον ΔΕΔΔΗΕ, μέχρι το τέλος του 2025 θα έχει ολοκληρωθεί η σύνδεση των νησιών, συνεπώς οποιαδήποτε εγκατάσταση ΑΠΕ, έχει ως μοναδικό σκοπό το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, που θέλουν να μετατρέψουν όλη τη χώρα σε μπαταρία της Ευρώπης, όπως κυβερνητικά στελέχη λένε σε δηλώσεις τους.

Εκατοντάδες, χιλιάδες τεράστιες ανεμογεννήτριες ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια πάνω στις κορυφές των βουνών καταστρέφοντας δάση, ορεινά οικοσυστήματα, με τις χιλιάδες κυβικά μέτρα μπετόν που χρειάζονται, τα χιλιάδες χιλιόμετρα ορεινών δρόμων που πρέπει να ανοιχτούν, τα χιλιάδες χιλιόμετρα νέων ηλεκτρικών καλωδίων που διατρέχουν δάση και οικισμούς, κυριολεκτικά καταστρέφοντας το περιβάλλον.

Σε νησιά του Νοτίου Αιγαίου οι κάτοικοι αντιδρούν δυναμικά στην καταστροφική για το ευαίσθητο οικοσύστημα των νησιών, εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Τώρα, επόμενος στόχος μετά τα βουνά, μετά τις βραχονησίδες, μετά τις περιοχές τεράστιου πολιτιστικού ενδιαφέροντος, η ίδια η θάλασσα. Ήδη συζητούν όλο και πιο συχνά για τα υπεράκτια αιολικά πάρκα.

Με όλα όσα συμβαίνουν, εξαντλείται το περιβάλλον. Το νερό μειώνεται δραματικά, το μικροκλίμα των νησιών αλλοιώνεται από την υπερ-ανοικοδόμηση και το τεράστιο αριθμό πισινών.

Ειδικότερα στα νησιά της Περιφέρειας Νότιου Αιγαίου, το πρόβλημα της λειψυδρίας καθημερινά γίνεται όλο και πιο έντονο.

Ήδη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει κηρυχτεί το νησί της Λέρου, ενώ και πολλά χωριά της Τήνου, της Άνδρου, της Νάξου, της Σύρου αλλά και η Πάτμος, η Κάλυμνος, η Σέριφος και η Τήλος, αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα με την ύδρευση.

Η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη, Για μια ακόμη φορά λέμε, φωνάζουμε, πως «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό»! Και αξίζει να μας βρουν μπροστά τους, να σταματήσει κάθε σκέψη για περαιτέρω αλλοίωση του περιβάλλοντος και τελικά του μέλλοντος όλων και κυρίως των επόμενων γενεών.

Ακούμε διαρκώς για επενδύσεις δισ., που δήθεν θα δώσουν νέες θέσεις εργασίας, που θα βελτιώσουν τις οικονομικές δυνατότητες των εργαζομένων, που θα υπάρχει φτηνότερο ρεύμα κλπ. Τίποτε από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί.

Την Πέμπτη 11/7 στο bankingnews.gr, διαβάσαμε τα παρακάτω: «Στα 190,13 ευρώ σκαρφάλωσε η τιμή της MWh σημειώνοντας ένα

ακόμη ρεκόρ μέσα στον Ιούλιο. Η νέα υψηλότερη τιμή θα συμβάλει στην άνοδο των τιμολογίων ρεύματος του Αυγούστου με τους προμηθευτές να ζητούν περισσότερα χρήματα για τις καταναλώσεις ενέργειας.

Πάντως οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι όσοι παραγωγοί τρέχουν να καλύψουν τη ζήτηση ενέργειας ανά ώρα. Χθες η ανώτατη τιμή ήταν τα 550 ευρώ στο 24ωρο του Χρηματιστηρίου Ενέργειας. Καταγράφηκε στις 8 το βράδυ με τις μονάδες φυσικού αερίου να δίνουν 3.982 MWh προς 550 ευρώ ανά MWh. Όσοι κάλυψαν τις ανάγκες πληρώθηκαν συνολικά με το ποσό των 2.910.100 ευρώ το κόστος παραγωγής με φυσικό αέριο ήταν στα 45 ευρώ ανά MWh. Το κόστος παραγωγής ήταν στα 179.190 ευρώ και εισέπραξαν περίπου 2,5 εκατ ευρώ. Την ίδια στιγμή οι ΑΠΕ και συγκεκριμένα οι αιολικές μονάδες έδωσαν 1558 MWh. Tο έσοδο για τις ΑΠΕ ήταν 856.900 ευρώ όταν το κόστος ανά MWh είναι από 70 έως 85 ευρώ ανά MWh. Τα έσοδα διπλασιάστηκαν για τους παραγωγούς ενέργειας αφού μία ώρα αργότερα υπήρξε ζήτηση με την ίδια τιμή των 550 ευρώ ανά MWh».

Όταν οι φιλικά προσκείμενες ιστοσελίδες τους, γράφουν αυτά, εύκολα γίνεται αντιληπτό πως όλα έχουν ξεφύγει και καλπάζουν προς τα πάνω! Το δε παραμύθι των φτηνών τιμολογίων λόγω των ΑΠΕ, είναι ένα ψέμα με πολύ κοντά ποδάρια, καθώς οι ΑΠΕ γίνονται από υλικά όλο και πιο ακριβά.

Και αμείλικτα μπαίνει το ερώτημα: «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας;»…

Έχουμε ήδη επιλέξει! Οι ζωές μας, η ζωή!

*Ο Γιάννης Αγγέλου είναι συνταγματάρχης (ΜΧ) εν αποστρατεία, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» της Περιφέρειας Νότιου Αιγαίου και περιφερειακός σύμβουλος. 

Από: https://www.902.gr/