Ο Αθλητισμός ενώνει (της Ολυμπίας Τσικαρδάνη)
Ο Αθλητισμός ενώνει.
Κάνει τους Ύμνους των χωρών, παγκόσμια συγκίνηση, τις σημαίες,
σκέπασμα των ώμων της χαράς, τα στάδια, χώρους ανάτασης.
Δίνει νόημα στις λέξεις Αγώνας και Αγωνία, μετατρέπει τον χρυσό σε μετάλλιο τιμής και το αυθόρμητο χειροκρότημα των περήφανων θεατών, σε δώρο καρδιάς...
Καλλιεργεί τα πιο ευγενικά ιδεώδη, χρειάζεται την ειρήνη και ανεβάζει στο βάθρο των Άξιων, τα νιάτα που αγωνίζονται σε απομακρυσμένες αλάνες του κόσμου και σε λασπωμένα γήπεδα εγκατάλειψης...
Η πολιτική, αντίθετα, χωρίζει.
Κάνει τους ύμνους, κραυγή των πολεμοκάπηλων, τις σημαίες, μπαϊράκια αυθαιρεσίας, τη γη των ανθρώπων, πεδίο αντιπαραθέσεων.
Διαστρεβλώνει το νόημα της λέξης Αγώνας και αφαιρεί το υποκείμενό του που είναι ο Άνθρωπος.
Μετατρέπει τον πλούτο σε αιχμή δοράτων βαρβαρότητας και ζητά το βεβιασμένο χειροκρότημα των υπηκόων, σαν επιβράβευση της εκμετάλλευσης που ψάχνει συνενόχους...
Καλλιεργεί το ταξικό και εθνικό μίσος για να έχει λόγο ύπαρξης, χρειάζεται τον πόλεμο για να ικανοποιεί τους κερδοσκόπους και ανεβάζει σε καλοπληρωμένα βάθρα, ανάξιους υπερήλικες που τρέφουν το ναρκισσισμό τους
με εμμονές έπαρσης ενώ τρέφονται δια βίου, με λάφυρα πολέμων και σάρκες λαών...
