Το 50ο Φεστιβάλ ΚΝΕ- «Οδηγητή» στην Κοζάνη ανοίγει τις πύλες του, για δύο ημέρες, 13-14 Σεπτέμβρη στον χώρο του Νιάημερου | Συναυλία με την Γλυκερία το Σάββατο 14

Αναλυτικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων του 50ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στην Κοζάνη:

Παρασκευή 13 Σεπτέμβριου:

Ώρα έναρξης 20:00

-Συζήτηση «Γινόμαστε επαναστάτες! Υψώνουμε το ανάστημά μας ενάντια σε κάθε αδικία»

-Λαϊκό – ρεμπέτικο γλέντι με τους: Αννίβας Παπαβασιλείου

Νάντια Παυλίδου

Αλέξανδρος Τσούγιεφ

Κωνσταντίνος Χόντος

-Παραδοσιακή συναυλία με την Κοζανίτικη Φανφάρα

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου

Ώρα έναρξης 20:00

-Μουσικό αφιέρωμα «50 χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή»

-Πολιτική συγκέντρωση με ομιλητή τον Δημήτρη Αρβανιτάκη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

- Συναυλία με την Γλυκερία. Μαζί της ο Χάρης Μακρής.

‘’Είμαστε περήφανοι γιατί το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» συμπληρώνει μισό αιώνα ιστορίας, παραμένοντας πάντα νέο και ανατρεπτικό.

50 χρόνια προσφοράς στη δημιουργία, στην Τέχνη, στον Πολιτισμό. Από τις σκηνές του Φεστιβάλ πέρασαν «γίγαντες» του Πολιτισμού, καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν από τους ανθρώπους του μόχθου και τους τίμησαν με το έργο τους. Σε αυτό εμπνεύστηκαν ή πρωτοακούστηκαν μεγάλα τραγούδια, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μετέπειτα καταξιωμένοι

καλλιτέχνες. Σε αυτό προβάλλεται η νεανική δημιουργία, μεταδίδεται από γενιά σε γενιά η αγάπη για την προοδευτική Τέχνη.

50 χρόνια συμβολής στη διάδοση των επαναστατικών ιδεών, του επιστημονικού κομμουνισμού, της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση, για τον σοσιαλισμό. Στο Φεστιβάλ χιλιάδες νέοι αγόρασαν το πρώτο τους πολιτικό βιβλίο, γνώρισαν την Ιστορία και τα διδάγματα των λαϊκών αγώνων, έμαθαν για τον σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα, πήραν την απόφαση να παλέψουν «για να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».

50 χρόνια διεθνιστικής αλληλεγγύης και κοινής πάλης με τους λαούς που αγωνίζονται. Χιλιάδες φωνές τραγούδησαν τη «Διεθνή», χιλιάδες νεανικά δωμάτια γέμισαν με την αφίσα του Τσε και άλλων επαναστατών, χιλιάδες μάθανε για χώρες μακρινές που πολεμούν τον ιμπεριαλισμό, φόρεσαν την παλαιστινιακή μαντίλα. Χιλιάδες καρδιές έσμιξαν «σ' έναν έστω στιγμιαίο συντονισμό ίδιες ελπίδες, καθώς μας φώτιζαν το δρόμο οι σελίδες απ' το κομμουνιστικό μας μανιφέστο».

50 χρόνια στο Φεστιβάλ δίνεται το πρώτο αγωνιστικό ραντεβού της χρονιάς για τους μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές, το έναυσμα μεγάλων αγώνων. Εδώ προετοιμάζεται η συλλογική διεκδίκηση για τις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας, η νεανική απάντηση στην επίθεση των κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του κεφαλαίου. Το Φεστιβάλ καταφέρνει να συνδέσει τις ανησυχίες και τα όνειρα της νέας γενιάς με την καθημερινή δράση της ΚΝΕ και την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Ενα Φεστιβάλ αφιερωμένο «στα παιδιά που ονειρεύονται, στα παιδιά που τα θέλουνε όλα»...

50 χρόνια υπεράσπισης και διεκδίκησης ελεύθερων χώρων, δωρεάν πρόσβασης στον Πολιτισμό, στον Αθλητισμό, ποιοτικής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου. Μέσα σε αυτά τα χρόνια σκουπιδότοποι έγιναν πάρκα, εγκαταλελειμμένοι χώροι άνοιξαν για πρώτη φορά στον λαό, εμποδίστηκε η παράδοσή τους στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

50 χρόνια το Φεστιβάλ είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας που θέλουμε και ονειρευόμαστε. Την κοινωνία της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της πραγματικής ελευθερίας, της κατάργησης της εκμετάλλευσης, του Πολιτισμού και της γνώσης, της δουλειάς και της χαράς. Η νεολαία που δεν συμβιβάζεται με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που ονειρεύεται ότι μπορεί να ζήσει καλύτερα, εμπνέεται στο Φεστιβάλ, γιατί είναι ένα «παράθυρο στο μέλλον».

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» είναι συνυφασμένο με την πορεία της ΚΝΕ, τον χαρακτήρα της ως Νεολαίας του ΚΚΕ. Το Φεστιβάλ άντεξε και συνεχίζει κόντρα στο ρεύμα και στα σκαμπανεβάσματα της Ιστορίας, γιατί άντεξε και δυναμώνει το ΚΚΕ.

Το Φεστιβάλ μιλάει στην καρδιά και στο μυαλό της νεολαίας. Φτιάχνεται με το μεράκι, την ανιδιοτέλεια και την εθελοντική προσφορά των μελών και των φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Με σχέδιο, συλλογικότητα και ομαδική δουλειά.

Και όσο ο λαός και η νεολαία θα φτιάχνουν όμορφες εικόνες με την πάλη τους, τόσο το Φεστιβάλ μας θα ομορφαίνει. Οσο περισσότεροι νέοι θα βαδίζουν στον δρόμο της οργανωμένης ζωής για την επαναστατική αλλαγή του κόσμου, τόσο το Φεστιβάλ μας θα γίνεται πιο μεγάλο. Οσο θα δυναμώνει η σπίθα της αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, τόσο το Φεστιβάλ μας θα γίνεται πιο φωτεινό.’’