Το σκοτάδι της λάμψης (του Θανάση Σκαμνάκη)

Η είδηση αναγράφεται με πλήρη …αντικειμενικότητα. Με μεσολάβηση του Αμπράμοβιτς και με το ιδιωτικό του τζετ οι βρετανοί αιχμάλωτοι απελευθερώθηκαν

από την Ρωσία και μεταφέρθηκαν στη Βρετανία. Και απορώ. Από ποιον πόλεμο  υπάρχουν βρετανοί αιχμάλωτοι στη Ρωσία;

Όσο ξέρω από την ιστορία του 20ου αιώνα ποτέ δεν βρέθηκαν αντιμέτωπες πολεμικά η Ρωσία, η Σοβιετική Ένωση και εν συνεχεία πάλι η Ρωσία με τη Μεγάλη Βρετανία. Οπότε πρέπει να ψάξεις στο βάθος της είδησης μήπως και βρεις άκρη. Κι εκεί κάπου προς το τέλος, παρεμπιπτόντως, βρίσκεις το σχόλιο πως οι εν λόγω αιχμάλωτοι συνελήφθησαν στη Μαριούπολη στο χαλυβουργείο-οχυρό του Αζοφστάλ. Κανένα σχόλιο για το πως βρέθηκαν βρετανοί να πολεμούν στην Ουκρανία μαζί με τους νεοναζί του τάγματος Αζόφ. Ήταν στρατιώτες «εθελοντές» ομοϊδεάτες; Ήταν από τους μισθοφόρους που πληρώνει αδρά η Δύση για να πολεμούν; Ήταν αξιωματικοί του ΝΑΤΟ, από εκείνους που διευθύνουν και σήμερα τις ουκρανικές επιχειρήσεις; Δεν μαθαίνουμε περί αυτού. Αντιθέτως τα εμφατικά σχόλια της είδησης, η οποία εδώ που τα λέμε – και για ευνόητους λόγους- δεν κυκλοφόρησε πολύ,  αφορούσαν τους ξυλοδαρμούς που υπέστησαν οι αιχμάλωτοι από τους Ρώσους στρατιώτες. 

Από τη Βρετανία προέρχεται και η άλλη πληροφορία. Δεν είναι πλέον είδηση αλλά ένα παγκόσμιο γεγονός. Τα ίδια μέσα που ξέχασαν να μας υπενθυμίσουν το ρόλο της βασίλισσας Ελισάβετ στην Κύπρο, στην Ιρλανδία, στην αποικιοκρατία (ακόμη και το πως πέθανε και πως συμπεριφέρθηκε η εν λόγω βασίλισσα στην Νταϊάνα ξέχασαν), μας ενημέρωσαν καταλεπτώς για τα πάντα σχετικά με τις τελετές, μεταξύ αυτών και το ότι η κηδεία με όλα τα συμπαρομαρτούντα, στέψη του Καρόλου, έκδοση νέου νομίσματος και γραμματοσήμων, και τα λοιπά ψιλά, κόστισε 6,9 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ. Ακριβός θάνατος.

Κι αυτά χωρίς κανένα σχόλιο από τα μέσα που παρουσιάζουν τις ειδήσεις. Εκείνα τα ίδια μέσα που μας ενημέρωναν πως οι ακριβές και φαραωνικές εκδηλώσεις της κηδείας του Κιμ Γιογκ Ιλ της Βόρειας Κορέας είναι έκφραση της δικτατορίας και του ανατολίτικοκομμουνιστικού βαρβαρισμού.

Η έμφαση δεν δίνεται εδώ στην απόκρυψη των πληροφοριών, ούτε στην επιλεκτική μετάδοση των ειδήσεων, αυτά έχουν γίνει τόσο κοινότοπα!

Το σχόλιο χρειάζεται να πάει λίγο πιο πέρα. Η μια όψη της σημερινής κοινωνίας της παρακμής είναι η αποσιώπηση ή η στρέβλωση ή η επιλεκτική παρουσίαση των γεγονότων.

Η άλλη όψη η υπερπροβολή, ακόμη και  περιστατικών που δεν αποτελούν ειδήσεις.

Και κυρίως το θέαμα!..

Η Χάνα Άρεντ στη μελέτη της για τις απαρχές του ολοκληρωτισμού αποδίδει στα καθεστώτα που ορίζει ως ολοκληρωτικά, τη χιτλερική Γερμανία και τη σταλινική Σοβιετική Ένωση, τα υπερθεάματα με τη συμμετοχή μαζών ως συστατικό στοιχείο της ύπαρξής τους. Ανεξάρτητα από την ταύτιση της ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης και ανεξάρτητα από την εξαίρεση της φασιστικής Ιταλίας, η οποία δεν θεωρείται από τη συγγραφέα ολοκληρωτικό καθεστώς (που όμως κι αυτή επιδιδόταν με την ίδια επιμέλεια στα υπερθεάματα με τη συμμετοχή μαζών), η παρατήρηση χρειάζεται να κρατήσει την προσοχή μας.

Αν αντιστρέψουμε το λογικό σχήμα μήπως θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πως τα υπερθεάματα υποδεικνύουν μια τάση των καθεστώτων που τα υιοθετούν προς τον ολοκληρωτισμό; Και εν τέλει μήπως οι χοντρές υπογραμμίσεις, τα μεγάλα σχήματα, η μοναδικές ειδήσεις, οι ογκώδεις τοποθετήσεις, οι ειδήσεις χωρίς τις σκιές ή τις αποχρώσεις τους, οι πληροφορίες χωρίς το βάθος και χωρίς τη σκέψη, μονάχα ολόκληρα βασικά χρώματα χωρίς τις αποχρώσεις, εικόνες γρήγορες και εναλλασσόμενες χωρίς το άρωμά τους είναι οι σαφείς εκδηλώσεις ενός έρποντος ολοκληρωτισμού;

Η δημοκρατικές αρχές που τόσο επικαλέστηκε ο δυτικός κόσμος κατά την αναμέτρηση του ψυχρού πολέμου, έχουν προ πολλού εκπνεύσει. Τα εθνικά κοινοβούλια, συστατικό στοιχείο της δημοκρατικής επιφάνειας, γίνονται όλο και πιο διακοσμητικά, χώροι εκτόνωσης χωρίς αρμοδιότητα. Τα υπερεθνικά όργανα των διορισμένων, Παγκόσμια Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, Κομισιόν κ.λπ., είναι αυτά που παίρνουν τις ουσιαστικές αποφάσεις για την τύχη των ανθρώπων. Ο λαϊκός άνθρωπος είναι μόνος απέναντι σε ένα γίγαντα παγκόσμιου βεληνεκούς που ορίζει. Οι δικτάτορες και οι αυτοκράτορες των προηγούμενων χρόνων, ακόμα και οι βασιλείς της φεουδαρχίας ήταν πιο κοντά στο λαό και στις ανάγκες του.

Όσο λοιπόν οι αποστάσεις ανάμεσα στην εξουσία και τους πάμπολλους εξουσιαζόμενους μεγαλώνει, τόσο τα υπερθεάματα προσφέρονται προς τέρψιν, ανακούφισην και παρηγορία! 

Το σκοτάδι της αποσιώπησης μαζί με το σκοτάδι της λάμψης.

Απέναντι σ’ αυτή την πομπώδη καταστολή προσπαθούμε να αρθρώσουμε τις αποκαλυπτικές μας λέξεις. Σαν μάταιο ακούγεται.

Όμως, όπως λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία (για μερικούς ανθρώπους απρόσμενα οι κινέζοι μετατράπηκαν σε ελπίδα), μην καταριέσαι τη νύχτα, άναψε ένα κερί!

ΠΗΓΗ: www.kommon.gr