kozanitvbanner1363x131pix

banner 728x90 PJC 4

b834pix

ecofloor230

ΤΕΝΤΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 1

pantelidisGIF834pix

asepop 2021 a

artinhouse2

garden hall banner1

musicart834pix

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα

noisi1

«Ο ΚΑΪΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ» (Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος)

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα Επίκαιρη δήλωση (sic), οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι συμπτωματική:

Eduardo Galeano - ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ

«Σήμερα πλέον ο κόσμος δεν σέβεται τίποτε. Κάποτε είχαμε σε μεγάλη υπόληψη το ήθος, την τιμή, την αλήθεια και τον νόμο... Στις μέρες μας η διαφθορά διαπρέπει στην αμερικάνικη ζωή. Όπου οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, μόνος νόμος γίνεται η διαφθορά. Η διαφθορά υπονομεύει τη χώρα μας. Το ήθος, η τιμή και ο νόμος έχουν πια εξανεμιστεί από τη ζωή μας».

(Δηλώσεις του Αλ Καπόνε στον δημοσιογράφο Κορνέλιους Βάντερμπιλτ Τζούνιορ. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Liberty, στις 17 Οκτωβρίου 1931, λίγες μέρες προτού οδηγηθεί ο Αλ Καπόνε στη φυλακή.)

Πολλά γράφτηκαν και γράφονται για την «απολιγνιτοποίηση», πολλά λέχθηκαν και λέγονται για τη «Δίκαιη Μετάβαση», το «master plan» και τη «δημόσια διαβούλευση»· πολύ περισσότερες οι δηλώσεις για τη «μεταλιγνιτική εποχή» και πληθωρισμός προτάσεων όλων όσων στήριξαν και στηρίζουν την νεοφιλελεύθερη πολιτική των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων των κομμάτων του «ανταγωνισμού» και της «ανάπτυξης» του… καπιταλισμού. Ακόμα περισσότερες είναι οι σπαραξικάρδιες εκκλήσεις στην κεντρική κυβερνητική εξουσία για μέτρα που θα αποτρέψουν την κοινωνική, οικονομική καταστροφή της περιοχής.

Πολιτευτές, φορείς, τοπικοί παράγοντες, βουλευτές, εκλεγμένοι στους δήμους και στην περιφέρεια της Δ. Μακεδονίας συνωστίζονται στους προθαλάμους και στους διαδρόμους του κόμματος της ΝΔ που νέμεται την αστική κυβερνητική εξουσία και ακούραστα, με αλλεπάλληλα δελτία τύπου μας ενημερώνουν πως «κατόπιν ενεργειών τους, παρεμβάσεών τους, επιστολών τους, συναντήσεών τους» και με ότι άλλο γεννάει η ανεξάντλητη φαντασία τους, στα πολλά και μεγάλα ζητήματα δόθηκε ή θα δοθεί εν καιρώ η δέουσα λύση… Δεν τολμούν να αρθρώσουν -έστω και σε ένα από τα πολλά δελτία τύπου- κάποιο αίτημα, να πιέσουν την κυβέρνηση, έστω και για επικοινωνιακή σκοπιμότητα…

Πλην όμως «τα οικονομικά προγράμματα των καλοπροαίρετων Ευρωπαίων πολιτικών, και όλου του πλήθους των δημοσίων υπαλλήλων που απασχολούν, είναι απατηλά. Στο τελευταίο στάδιο του φιλελευθερισμού, θέλουν να αντισταθμίσουν με κυβερνητικά διατάγματα την αδυναμία της διαλυόμενης οικονομίας της αγοράς να θρέψει τον κόσμο.

[…]

Όσο οι φιλοκυβερνητικοί οικονομολόγοι και αν κατηχούν τους επιχειρηματίες πως είναι προς το δικό τους συμφέρον [σ.σ να επενδύσουν], οι ισχυροί γνωρίζουν καλύτερα τα συμφέροντά τους […]. Οι πολιτικοί οι οποίοι, κατόπιν τούτων, εξακολουθούν να επιδιώκουν έναν φιλελευθερισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, παρανοούν θεμελιωδώς τον χαρακτήρα του φιλελευθερισμού. Μπορεί να διαθέτουν αξιοζήλευτη παιδεία και να περιστοιχίζονται από ειδικούς, οι προσπάθειές τους όμως είναι βλακώδεις: ζητούν να καθυποτάξουν στο γενικό πληθυσμό την τάξη εκείνη τής οποίας τα ιδιαίτερα συμφέροντα από τη φύση τους αντιμάχονται τα γενικά συμφέροντα», (Μαξ Χορκχάιμερ).

«Αποδείχνεται πως η πάλη των τάξεων δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και σχέσεις που έδωσαν τη δυνατότητα σε μέτρια και γελοία πρόσωπα να παίξουν το ρόλο του ήρωα».

(Καρλ Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη).

Τι εξυπηρετούσε λοιπόν αυτός ο καταιγισμός μελετών, δηλώσεων και προτάσεων; Ο «θλιβερός θίασος» του τοπικού κράτους έδειξε και δείχνει απόλυτο κυνισμό στην συντελούμενη κοινωνική και οικονομική καταστροφή και όσοι καλόπιστοι με καλές προθέσεις κατέθεταν και καταθέτουν προτάσεις δεν θέλουν(;) να κατανοήσουν τι ακριβώς επέρχονταν με την εδώ και τώρα «απολιγνιτοποίηση». Τελικά και οι δυο, ανεξαρτήτως προθέσεων, οικοδόμησαν και οικοδομούν τον ιδεολογικό - πολιτικό μανδύα κάτω από τον οποίο η περιοχή οδηγείται στην κοινωνική - οικονομική καταστροφή.    Καλλιέργησαν και καλλιεργούν την παθητικότητα, τον εφησυχασμό και την αποδοχή από την τοπική κοινωνία της βίαιης εδώ και τώρα «απολιγνιτοποίησης» και τις αναπόφευκτες καταστροφικές συνέπειες που επέρχονται.

Παρ’ όλα αυτά, χρόνια τώρα, έπαψες να ασχολείσαι με τις ιδεολογίες, τα κόμματα[i], τα συνδικάτα, τους συλλογικούς πολιτικούς αγώνες… Ως «ενεργός/η πολίτης» στην «κοινωνία των πολιτών», των «ανεξάρτητων» αρχών, του «εθελοντισμού» και των ΜΚΟ αποδέχτηκες και υιοθέτησες: Δεν Ασχολούμαι με την Πολιτική, τους πολιτικούς, τον συνδικαλισμό, τα συνδικάτα και άλλα πιασάρικα στερεότυπα του αστικού μπλοκ εξουσίας. Τώρα είσαι ένας/μία ανεξάρτητος/η, ανένταχτος/η, Υπερκομματικός/η Έλληνας/Ελληνίδα, έτοιμος/η να θυσιαστεί για το «καλό της πατρίδας», του «έθνους», της «εθνικής οικονομίας» του ντόπιου κεφαλαίου και των μονοπωλιακών ομίλων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ευρώ.

Τώρα είσαι ένας/μία «απασχολήσιμος/η – ωφελούμενος/η» στη δουλεμπορική βιομηχανία της ανεργίας των προγραμμάτων του τέως ΟΑΕΔ -τώρα ΔΥΠΑ- και των ΕΣΠΑ ή άνεργος/η που συμμετέχει σε «ημερίδες καριέρας» ελπίζοντας να σε «καμακώσει» η «υγιής επιχειρηματικότητα» και πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας για να μην υποστείς τις κυρώσεις που προβλέπουν οι νέες ρυθμίσεις για του ανέργους, Είσαι Ελεύθερος/η! («Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», για όσους δεν έχουν δει την ταινία να τη δουν, και για όσους την έχουν δει να την ξαναδούν)...

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΕΙΣ ΥΨΟΣ

Ευτύχησα μόνος μου.

Χωρίς ιερότητα χωρίς υγεία

Μερίζοντας τρόμους

ανώφελα μεγάλα κομμάτια

σήμερα πεθαίνω

αύριο πεθαίνω.

Στον άγιο αριθμό των ανέργων

είμαι πάντοτε μέσα.

[…]

Νίκος Καρούζος

Με όλα αυτά, κρίνοντας τώρα, στο δια ταύτα και από το αποτέλεσμα: Έκανες Λάθος! Η πολιτική, οι υπηρέτες της άρχουσας αστικής τάξης, οι πολιτικοί, τα κόμματα του αστικού μπλοκ και οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις τους, οι καλοπληρωμένοι προπαγανδιστές της αστικής εξουσίας, συνέχισαν να ασχολούνται μαζί σου/μας… Από την αρχαιότητα ο Αριστοτέλης σε/μας είχε προειδοποιήσει: «φύσει μεν έστιν άνθρωπος ζώον πολιτικόν» (ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ον). Με την κοινωνικοποίηση και τον πλήρη καταμερισμό της εργασίας στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, την εξάρτηση του ενός από τον άλλο και το σύνολο, αντικειμενικά, κάθε δράση, κάθε ενέργεια του ανθρώπου -αυτού του «πολιτικού όντος»- είναι πολιτική. Η αδυσώπητη κοινωνική πραγματικότητα που βιώνεις/ουμε στο πετσί μας στα χρόνια του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού το επιβεβαιώνει: το να αποφασίσεις να μην ασχολείσαι με την πολιτική ήταν και είναι μια πολιτική απόφαση… Επέλεξες!

«Όχι στα κόμματα», «όχι στα συνδικάτα», «όλοι ίδιοι είναι». Αυτή είναι η απολιτική ισοπέδωση των «επαναστατημένων(;!)» ανένταχτων, ανεξάρτητων, υπερκομματικών αγανακτισμένων που συγκαλύπτει ευθύνες και υπεύθυνους. Είναι η δεξαμενή που θρέφει την εθνικιστική, ρατσιστική υστερία και τον εκφασισμό του ταξικού καθεστώτος της αστικής δημοκρατίας. Αυτή η άρνηση της πολιτικής, αυτή η «απολιτική - αταξική - απελευθέρωση(;)» από τη διεφθαρμένη ταξική δικτατορία της αστικής τάξης, της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το ανάλγητο ταξικό αστικό κράτος -που σου/μας καταστρέφει τη ζωή-, αναπόφευκτα, οδηγεί σε πιο αντιδραστικές μορφές διακυβέρνησης και σε/μας καθιστά δέσμιους - υποτελείς στις πιο ακραίες φασίζουσες πολιτικές επιλογές του αστικού μπλοκ εξουσίας. Αυτόν τον τυχοδιωκτικό μικροαστικό αταξικό κοινωνικό χυλό, αυτήν την «απολιτική - αταξική - απελευθέρωση(;;;)» από το διεφθαρμένο καθεστώς της αστικής τάξης διεκδίκησε, εξέφρασε και εκπροσώπησε το ΛΑΟΣ, η ναζιστική - φασιστική Χρυσή Αυγή, και τώρα η Ελληνική Λύση, με την ανοχή και τη στήριξη ντόπιων κεφαλαιοκρατών…

Πέντε Ποιήματα μέσ᾿ τὸ Σκοτάδι. Εἰκόνα

Γυρίζει μόνος

στὰ χείλη του παντάνασσα σιωπὴ

συνέχεια τῶν πουλιῶν τὰ μαλλιά του.

Ὠχρὸς

μὲ βουλιαγμένα ὄνειρα κι ἀνέγγιχτος

νερὸ τρεχάμενο στὰ ῥεῖθρα, ὠχρὸς

ἕλληνας.

Πάντα ὁ δρόμος μέσ᾿ στὰ μάτια του

κ᾿ ἡ λάμψη ἀπ᾿ τὴ φωτιὰ

ποὺ καταλύει

τὴ νύχτα.

Γυρίζει μόνος

στὰ χέρια του κλαδὶ ἀπὸ ἐλιὰ

γεμάτος πόνο χάνεται στὰ δειλινὰ

αἰσθάνεται

πὼς ὅλα χάθηκαν.

Μὴν τοῦ μιλᾶτε εἶναι ἄνεργος

τὰ χέρια στὶς τσέπες του

σὰν δυὸ χειροβομβίδες.

Μὴν τοῦ μιλᾶτε δὲ μιλοῦν στοὺς καθρέφτες.

Ἄνθη τῆς λεμονιᾶς

λουλούδια τοῦ ἀνέμου

στεφάνωσέ τον Ἄνοιξη

τὸν κλώθει ὁ θάνατος.

Νίκος Καρούζος

***

Αριστερή μελαγχολία - Βάλτερ Μπένγιαμιν

[...]

Έτσι, ο Ακτιβισμός μπόρεσε να επιβάλλει την εικόνα μιας οιωνεί αταξικής κοινής λογικής πάνω στην επαναστατική διαλεκτική. Ήταν, τρόπον τινά, η εβδομάδα εκπτώσεων του πολυκαταστήματος αυτής της ιντελιγκέντσια. Ο Εξπρεσιονισμός ανέδειξε την επαναστατική χειρονομία, το υψωμένο χέρι, τη σφιγμένη γροθιά, μόνο που ήταν από χαρτόνι.

[…]

Λοιπόν, τι ανακαλύπτει η "ελίτ της διανόησης" καθώς ξεκινά να αναλογίζεται τα συναισθήματά της; Αυτά τα ίδια τα συναισθήματα; Εδώ και καιρό βρίσκονται στα αζήτητα. Αυτό που απέμεινε είναι ο κενός χώρος όπου, μέσα σε δίσκους βελούδινους και σκονισμένους, στο σχήμα της καρδιάς, βρίσκονταν κάποτε τα συναισθήματα -- η φύση και η αγάπη, ο ενθουσιασμός και η ανθρωπιά. Τώρα, χαϊδεύονται αφηρημένα οι κενές μορφές. Μια ειρωνεία που τα ξέρει όλα νομίζει πως έχει βρει περισσότερα σ' αυτά τα υποτιθέμενα στερεότυπα από ό,τι στα ίδια τα πράγματα· κάνει μεγάλη φασαρία για την ένδειά της και μετατρέπει το κενό που χάσκει με στόμα ανοιχτό σε πανηγυρισμό. Διότι αυτό είναι το νέο σ' αυτή την αντικειμενικότητα -- καυχιέται τόσο για τα ίχνη των πρώην ψυχικών αγαθών όσο καυχιέται και η μπουρζουαζία για τα υλικά της αγαθά. Ποτέ δεν έχουν γίνει τόσο βολικές διευθετήσεις σε τόσο άβολες καταστάσεις.

Με λίγα λόγια, τούτος ο αριστερός ριζοσπαστισμός είναι ακριβώς η στάση σε σχέση με την οποία δεν υπάρχει, γενικά, καμία αντίστοιχη πολιτική πράξη. Δεν βρίσκεται στ' αριστερά αυτής ή της άλλης τάσης, αλλά απλώς στα αριστερά αυτού που είναι γενικώς εφικτό. Διότι εξ αρχής, το μόνο που έχει κατά νου είναι να διασκεδάσει τον αρνητικό του ησυχασμό. Η μεταμόρφωση της πολιτικής πάλης από αναγκαστική απόφαση σε αντικείμενο κατανάλωσης.

***

«Όλοι αυτοί οι πολεοδόμοι, φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, καθηγητές κτλ. που γράφουν, συζητούν, αγορεύουν σε συνέδρια και σεμινάρια για τη βαρβαρότητα των πόλεων, τη μαζοποίηση, την αλλοτρίωση, το αδιέξοδο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού, από προοδευτική πάντα σκοπιά, αριστερή και συνήθως άκρως ριζοσπαστική - πόσο βολεμένοι οι ίδιοι σε θέσεις με γερούς μισθούς και επιμίσθια, με παροχές και ταξίδια, πόσο δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται και, υποτίθεται, αγωνίζονται για την ανατροπή του, πόσο βέβαιοι τελικά πως τίποτα ευτυχώς δεν κινδυνεύει ν' αλλάξει, τουλάχιστο στο αμέσως προσεχές μέλλον.

«Με προκαλούν» είπες». 

Μανόλης Αναγνωστάκης

***

«Όσοι δεν προσαρμόζονται πεθαίνουν» δήλωσε υπουργός της κυβέρνησης…

Και:

 

«Όσοι δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους πεθαίνουν, όσοι δεν πεθαίνουν θάβονται ζωντανοί μέσα στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στα χαμόσπιτα των εργατικών συνοικιών, στα πέτρινα φέρετρα των πολυκατοικιών, στα ασφυκτικά νηπιαγωγεία και σχολεία, μέσα σε ολοκαίνουριες κουζίνες και κρεβατοκάμαρες γεμάτες με φανταχτερά έπιπλα αγορασμένα επί πιστώσει».

Ούρλικε Μάϊνχοφ, Φεβρουάριος 1970

***

 


*Ραούλ Φολλερώ

[i] «Οι εργάτες αρχίζουν έτσι να συγκροτούν συνασπισμούς ενάντια στους αστούς. Συνασπίζονται για να υπερασπίσουν το μισθό της εργασίας τους. Ιδρύουν ακόμα και μόνιμες ενώσεις για να εξασφαλίσουν τα μέσα στην περίπτωση ενδεχόμενων ανταρσιών. Εδώ κι εκεί η πάλη ξεσπάει με τη μορφή εξεγέρσεων. Από καιρό σε καιρό οι εργάτες νικούν, αλλά η νίκη τους είναι παροδική. Το πραγματικό αποτέλεσμα των αγώνων τους δεν είναι η άμεση επιτυχία, αλλά η συνένωση των εργατών που ολοένα επεκτείνεται.».

«[…] Και φτάνει μονάχα να συνδεθούν μεταξύ τους για να συνενωθούν οι πολλοί τοπικοί αγώνες, που έχουν παντού τον ίδιο χαρακτήρα, σε μια εθνική πάλη, μια ταξική πάλη.[…] Αυτή η οργάνωση των προλετάριων σε τάξη και επομένως σε πολιτικό κόμμα,…». (Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο).

Το κόμμα ως διαμεσολαβητικός μηχανισμός κράτους και πολιτών είναι παρόν παντού, σε κάθε συλλογική ή κοινωνική εκδήλωση, σε κάθε κρατικό διοικητικό τομέα. Αυτός άλλωστε υπήρξε ο ομολογημένος στόχος της συνταγματικής κατοχύρωσης των κομμάτων και ό,τι αυτή συνεπάγεται σε επίπεδο θεσμικών κανόνων η δημιουργία ενός “κράτους κομμάτων" και, κατά συνέπεια, η κανονικοποίηση της αντιπροσώπευσης σε πλαίσια ορατά, διαχειρίσιμα και ελέγξιμα από την εξουσία. Και σε υποσημείωση: “Η δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρά παρά μόνο εάν τα άτομα συνδεθούν με τους εκλεκτούς τους, δηλαδή παρά μόνο εάν μεταξύ του ατόμου και του κράτους οργανωθούν συλλογικοί θεσμοί, καθένας εκ των οποίων εκπροσωπεί ένα ορισμένο προσανατολισμό των μελών του, ένα πολιτικό κόμμα Η δημοκρατία είναι απαραιτήτως και αναπόφευκτα ένα Κράτος κομμάτων” (Parteinstaat)", Βλ Kelsen Η, La Démocratie, Sa Nature, Sa Valeur, 1932, p 20. («ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ - ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1974 – 1985», σελ. 36).

«Ή γουρούνι ή άνθρωπος, ή επιβίωση με κάθε αντίτιμο ή αγώνας μέχρι θανάτου, ή το πρόβλημα ή επίλυση του προβλήματος, μέση λύση δεν υπάρχει. Νιώθω κάποια θλίψη που αναγκάζομαι να σου γράψω κάτι τέτοιο. Φυσικά ούτε ο ίδιος γνωρίζω ποιά είναι η διαφορά του να πεθαίνεις από το να σε σκοτώνουν. Λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα. Ξέρω πάντως ότι υποστήριξα τη σωστή πλευρά... έτσι κι αλλιώς όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή. Το μοναδικό ερώτημα που γεννιέται είναι το πως και το γιατί να ζει κανείς και αυτό το ζήτημα είναι ξεκάθαρο ως άνθρωπος, για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας ως ένας μάχιμος επαναστάτης που αγαπά παράφορα τη ζωή, περιφρονώντας το θάνατο».

Χόλγκερ Μάινς, Οκτώβρης 1974

***

Πίσω απ’ τις μεγαλοφυίες, χλωμή

σα χήρα απαρηγόρητη,

η δόξα ας σέρνεται,—

στίχε μου, εσύ,

σα στρατιώτης πέθανε,

σαν τόσοι αγωνιστές μας

ανώνυμοι, πού πέσαν στις γραμμές μας.

Στα παλιά μου παπούτσια

τ’ αγάλματα από μπρούντζο, τα βαριά,

στα παλιά μου παπούτσια

και του μαρμάρου η γαλιφιά.

 

Μεις, με τη δόξα, θα λογαριαστούμε αλλιώς,—

δίκιά μας δα κι αυτή έχει λάχει —

ας γίνει για όλους μας ένα μνημείο κοινό

ο σοσιαλισμός

πού εδραιώσαμε στη μάχη.

………………………………………………..

«Να σπιρουνιάσουμε

το ψωράλογο της ιστορίας

Ψηλά οι κόκκινες σημαίες!

Αριστερά, αριστερά, αριστερά!»

 

Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι

*Ραούλ Φολλερώ

[1] «Οι εργάτες αρχίζουν έτσι να συγκροτούν συνασπισμούς ενάντια στους αστούς. Συνασπίζονται για να υπερασπίσουν το μισθό της εργασίας τους. Ιδρύουν ακόμα και μόνιμες ενώσεις για να εξασφαλίσουν τα μέσα στην περίπτωση ενδεχόμενων ανταρσιών. Εδώ κι εκεί η πάλη ξεσπάει με τη μορφή εξεγέρσεων. Από καιρό σε καιρό οι εργάτες νικούν, αλλά η νίκη τους είναι παροδική. Το πραγματικό αποτέλεσμα των αγώνων τους δεν είναι η άμεση επιτυχία, αλλά η συνένωση των εργατών που ολοένα επεκτείνεται.».

«[…] Και φτάνει μονάχα να συνδεθούν μεταξύ τους για να συνενωθούν οι πολλοί τοπικοί αγώνες, που έχουν παντού τον ίδιο χαρακτήρα, σε μια εθνική πάλη, μια ταξική πάλη.[…] Αυτή η οργάνωση των προλετάριων σε τάξη και επομένως σε πολιτικό κόμμα,…». (Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο).

Το κόμμα ως διαμεσολαβητικός μηχανισμός κράτους και πολιτών είναι παρόν παντού, σε κάθε συλλογική ή κοινωνική εκδήλωση, σε κάθε κρατικό διοικητικό τομέα. Αυτός άλλωστε υπήρξε ο ομολογημένος στόχος της συνταγματικής κατοχύρωσης των κομμάτων και ό,τι αυτή συνεπάγεται σε επίπεδο θεσμικών κανόνων η δημιουργία ενός “κράτους κομμάτων" και, κατά συνέπεια, η κανονικοποίηση της αντιπροσώπευσης σε πλαίσια ορατά, διαχειρίσιμα και ελέγξιμα από την εξουσία. Και σε υποσημείωση: “Η δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρά παρά μόνο εάν τα άτομα συνδεθούν με τους εκλεκτούς τους, δηλαδή παρά μόνο εάν μεταξύ του ατόμου και του κράτους οργανωθούν συλλογικοί θεσμοί, καθένας εκ των οποίων εκπροσωπεί ένα ορισμένο προσανατολισμό των μελών του, ένα πολιτικό κόμμα Η δημοκρατία είναι απαραιτήτως και αναπόφευκτα ένα Κράτος κομμάτων” (Parteinstaat)", Βλ Kelsen Η, La Démocratie, Sa Nature, Sa Valeur, 1932, p 20. («ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ - ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1974 – 1985», σελ. 36).

Πληροφορίες για τα cookies

Τα cookies είναι σύντομες αναφορές που αποστέλλονται και αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του χρήστη μέσω του προγράμματος περιήγησης όταν αυτό συνδέεται στο Ιντερνέτ. Τα cookies μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή και αποθήκευση δεδομένων του χρήστη όσο αυτός είναι συνδεδεμένος, για να του παράσχουν τις ζητούμενες υπηρεσίες και που ορισμένες φορές τείνουν να μην διατηρούν. Τα cookies μπορεί να είναι τα ίδια ή άλλων:

  • Technical cookies (τεχνικά cookies) που διευκολύνουν την πλοήγηση των χρηστών και τη χρήση των διαφόρων επιλογών ή υπηρεσιών που προσφέρονται από τον ιστό, όπως προσδιορίζουν τη συνεδρία, επιτρέπουν την πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές, διευκολύνουν τις παραγγελίες & τις αγορές, συμπληρώνουν φόρμες & εγγραφές, παρέχουν ασφάλεια, διευκολύνουν λειτουργίες (βίντεο, κοινωνικά δίκτυα κλπ.).
  • Customization cookies (cookies προσαρμογής) που επιτρέπουν στους χρήστες να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους (γλώσσα, πρόγραμμα πλοήγησης - browser, διαμόρφωση, κ.α.).
  • Analytical cookies (cookies ανάλυσης) που επιτρέπουν την ανώνυμη ανάλυση της συμπεριφοράς των χρηστών του Ιντερνέτ, επιτρέπουν την μέτρηση της δραστηριότητας του χρήστη και την ανάπτυξη προφίλ πλοήγησης για την βελτίωση των ιστότοπων.

Ως εκ τούτου, όταν έχετε πρόσβαση στον ιστότοπο μας, σύμφωνα με το Άρθρο 22 του Νόμου 34/2002 των Υπηρεσιών Κοινωνίας της Πληροφορίας, στην αναλυτική επεξεργασία των cookies ζητάμε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση τους, με σκοπό να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας. Χρησιμοποιούμε την υπηρεσία του Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων στατιστικών πληροφοριών όπως για παράδειγμα ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο μας. Τα cookies που προστίθενται από την υπηρεσία Google Analytics διέπονται από τις πολιτικές απορρήτου του Google Analytics. Αν επιθυμείτε μπορείτε να απενεργοποιήσετε τα cookies από το Google Analytics.

Παρακαλούμε, σημειώστε ότι μπορείτε να ενεργοποιήσετε ή απενεργοποιήσετε τα cookies σύμφωνα με τις οδηγίες του προγράμματος πλοήγησης σας (browser).