kozanitvbanner1363x131pix

banner 728x90 PJC 4

b834pix

ecofloor230

ΤΕΝΤΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ 1

pantelidisGIF834pix

asepop 2021 a

artinhouse2

garden hall banner1

musicart834pix

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα

noisi1

Μετά το Πολυτεχνείο; (του Αλέκου Αναγνωστάκη)

κοζάνη, ειδήσεις, νέα, Πτολεμαΐδα Η αναστάτωση

Το «Πολυτεχνείο», με όλες τις ιδιομορφίες των συνθηκών και συσχετισμών στη χώρα μας

, γεννήθηκε καταμεσής της ιστορικής σημασίας διαρθρωτικής κρίσης του κεφαλαίου στις αρχές του ’70.

Έκτοτε το δικό μας «Πολυτεχνείο» μας κλείνει πονηρά το μάτι σε μέρη ταπεινά και ανώνυμα εκεί που ζουν και δουλεύουν οι δικοί μας άνθρωποι. Εκεί το «Πολυτεχνείο» δίνει τη δική του τίμια και άνιση μάχη στο καθοριστικό ζήτημα του προγράμματος και του πολιτικού υποκειμένου της εργατικής πολιτικής σε μια δύσκολη εποχή.

Όλη αυτή η σχεδόν πεντηκονταετής διαδρομή σημαδεύεται από την αγωνιώδη ριζοσπαστική όσο και αντιφατική αναζήτηση της εποχής, τις κοσμοϊστορικές καταρρεύσεις, οπισθοχωρήσεις, ανακωχές και αντεπιθέσεις, τις συνεπαγόμενες πρωτότυπες και πρωτόφαντες μεγάλες δυσκολίες και τις απάτητες διαδρομές που το εργατικό κίνημα ήταν και είναι υποχρεωμένο να αντιμετωπίσει.

Το φετινό «Πολυτεχνείο» είχε κάτι τις από την αισιοδοξία της πρώτης εποχής, κάτι σαν μια νέα υπόσχεση.

Η «υπόσχεση» αυτή επιχειρείται να πάρει ξανά διάφορες μορφές και πολιτικές εκφράσεις.

Κυρίως όμως – για τους «επάνω» - πρέπει να πάρει την αποκρουστική μορφή των τεράτων που χρόνια τώρα επιχειρούν μέσα από τα ιλουστρασιόν βιογραφικά τους και τις προεδρικές δεξιώσεις να το φυλακίσουν ως μια τρελή στιγμή της πρώτης τους νιότης.

Γι’ αυτό εξάλλου και επανεμφανίζονται ο Ανδρουλάκης αγκαλιά με το Λαλιώτη και το ΠΑΣΟΚ όχι του ζιβάγκο της πρώτης του ριζοσπαστικότητας, ούτε καν της γραβάτας του ‘85, αλλά του σημιτικού παπιγιόν ή της ανέξοδης φλυαρίας του Τσίπρα και των συμβούλων του σε μια προεδρική απομίμηση - καρικατούρα της οριστικά μεταλλαγμένης φιλονατοϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

«Η μεγάλη νίκη έρχεται», μια δεύτερη ευκαιρία της ωριμότητας του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι «η μόνη ρεαλιστική ευκαιρία» έγραφε στα μέσα αγωνιστής.

Πάει και τελείωσε λοιπόν.

Το δίλημμα πλέον είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΜΕΡΑ 25, Τσίπρας ή Βαρουφάκης. Το δίλημμα μάλιστα γίνεται τρίλημμα καθώς η επανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ ενισχύεται πολυποίκιλα από κέντρα εξουσίας.

Στο κάτω - κάτω «έχετε κάποιον άλλο;», διερωτάται δημόσια τη μια μέρα ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης και αγωνιστής της Αριστεράς, Κώστα Γαβράς.

Αλλά μετά από δυο ημέρες επανέρχεται.

«Μαθαίνω ότι µου αποδίδεται πολιτική συστράτευση µε τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Αν έτσι ερμηνεύτηκαν τα λόγια μου, τα μετανιώνω... Ίσως εκφράστηκα κακώς, ασαφώς, ανεπαρκώς... Εvvooύσα ότι o κ. Τσίπρας μπορεί να νικήσει τον κ. Μητσοτάκη στις εκλογές. Για µέvα, o Τσίπρας θα παραμείνει αυτός που πρόδωσε τον ελληνικό λαό μετά το Δημοψήφισμα, µε τη βοήθεια της Δεξιάς».

Και συνέχισε: «Στο σημερινό πλαίσιο, βλέπω μόνο ένα σύγχρονο, ριζοσπαστικό, συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στα κοινωνικά προβλήματα της Ελλάδας. Και πολύ πιο πέρα, σ’ έναν κόσμο που οδηγείται σε πολλαπλές καταστροφές. Αυτό είναι το πολιτικό πρόγραμμα του Γιάνη Βαρουφάκη. Η παρούσα δήλωση δεν αποτελεί κάλεσμα σε ψήφο, αλλά κάλεσμα για ενημέρωση».

Η ορμητική εσωτερική προσδοκία άμεσης φιλολαϊκής λύσης, η πρώτη απάντηση, μετά η αμφιβολία, ο αναστοχασμός ύστερα, η ταλάντευση και η εσωτερική θύελλα, η πρώτη μετατόπιση, (θάρθουν κι άλλες), αυτή η εικόνα ενός ανθρώπου της προσφοράς όπως του Γαβρά είναι η γενική εικόνα της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας.

Σε αυτήν την κατάσταση βρίσκονται χιλιάδες αγωνιστές.

Λοιπόν;

Μια σύγχρονη μαζική εργατική πολιτική βρίσκεται αντιμέτωπη απέναντι σε μια διπλή ανάγκη, (με την αναμεταξύ τους σχετική αυτοτέλεια): την ανάγκη τόσο μιας πολιτικής άμεσων στόχων ώστε ο τροχός της εργατικής πολιτικής να μη «γυρνά στον αέρα» όσο και την ανάγκη του «στρατηγικού σκοπού» ώστε η όποια τωρινή προσπάθεια νάχει όχι απλά μέλλον αλλά λαϊκό μέλλον.

Σε αυτή την κοσμογονική καμπή της πολλαπλής κρίσης του σύγχρονου πολεμικού καπιταλισμού, το εγχείρημα για το σύγχρονο εργατικό πολιτικό σχέδιο έχει μακροπρόθεσμα τη δυνατότητα να αναδείξει το ρεαλισμό του και τη μαζικότητα του.

Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται κυρίως στη διαρκώς αυξανόμενη ανικανότητα του κεφαλαίου να τιθασεύει και να αξιοποιεί τις νέες εκρηκτικές δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας, του χρόνου εργασίας καθώς και τις γενικότερες αντικαπιταλιστικές σχέσεις και αντιφάσεις που εκτινάσσονται μέσα στη σημερινή κοινωνία, με πιο έκδηλη από κάθε άλλη φορά την επιτακτική αντικαπιταλιστική τους αμεσότητα και την χειραφετητική τους λαϊκή καθοριστικότητα.

Το επίκαιρο εργατολαϊκό σχέδιο έχει την ανάγκη και τη δυνατότητα να αποκαταστήσει την πολιτική πάλη για το «κοινωνικό ζήτημα» και την κυριαρχία των ίδιων των πρωτοπόρων εργατών, ως το θεμέλιο για την ουσιαστική επανίδρυση του σύγχρονου κόμματος και όλων των «βαθμίδων» του συνολικού πολιτικού υποκειμένου, να αναπτύξει την αυτοτελή συνολική μετωπική πολιτική του σε διαρκή αλληλεπίδραση και ενωτική κοινή δράση με τη συντριπτική πλειοψηφία των καταπιεζομένων.

Αυτό έδειξε και η οδός Αβύδου στα Άνω Ιλίσια.

Το επίκαιρο εργατολαϊκό σχέδιο έχει την ανάγκη να αναδείξει και να προωθήσει τις διαδικασίες συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης ως τάξη καθ’ εαυτή, ως δύναμη που γεννιέται και πηγάζει από υλικές αφετηρίες μέσα από το κρυμμένο μυστικό των αλληλοαποκλειόμενων σχέσεων της κοινωνικής υποδούλωσης και της εργατικής χειραφέτησης.

Παράλληλα, το σύγχρονο απελευθερωτικό σχέδιο έχει την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα να διεκδικεί την επανακατάκτηση και το σχετικό «μετασχηματισμό» του παρελθόντος και της ιστορίας των επαναστάσεων από την «ιδιοκτησία» της αδράνειας και της στασιμότητας.

Έχει την ανάγκη και τη δυνατότητα να προωθεί την πιο τολμηρή κριτική υπέρβαση (με βάση τις σημερινές δυνατότητες) των αντικειμενικών ορίων, των υποχρεώσεων και των λαθών, ακόμα και των πιο καινοτόμων επαναστατικών στιγμών του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και να την διαχωρίζει από την αδιάλλακτη αντιπαράθεσή του απέναντι στις αστικές και αντεπαναστατικές μορφές επικυριαρχίας, εκφυλισμού και εξόντωσής του έτσι όπως αυτές μορφοποιούνται αλά ΣΥΡΙΖΑ και πλασάρονται αλά ΠΑΣΟΚ.

Από αυτή τη σκοπιά, έχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ανάγκη και τη δυνατότητα να αναπτύξει ποιοτικά τη θεωρία του πολύπλευρου μαχόμενου υλισμού, πάντα ανοικτού στην πάλη και στις κατακτήσεις του κοινωνικού πολιτισμού.

Έτσι και μόνο έτσι μπορεί και να αντιμετωπιστεί η κυρίαρχη λογική του ρηχού θεωρητικού και πολιτιστικού ζάπινγκ μέσα στους εργαζομένους και το εργατικό κίνημα.

Χωρίς απογείωση λοιπόν στην πολιτική ονειροπόληση αλλά και χωρίς υπόκλιση στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση όλες ανεξαίρετα οι αγωνιζόμενες εργατικές αριστερές δυνάμεις πρέπει να διαχωριστούμε απ’ την κοινωνική τάση που βλέπει σαν αιώνια τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα.

Να ενωθούμε προς τα επάνω και προς τα εμπρός σε μια νέα ελπιδοφόρα εκκίνηση.

Έτσι που τις αντίθετες, τις απελευθερωτικές τάσεις της σημερινής πραγματικότητας, να επιχειρούμε - η εργατική αριστερά - να εκφράζουμε τόσο στην άμεση πολιτική τακτική και αναγκαιότητα όσο και στην ιστορική προοπτική τους.

Αυτές οι απελευθερωτικές τάσεις πρέπει να κυριαρχούν στις δικές μας γραμμές και (κυρίως) ευρύτερα.

Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία της ανθρωπότητας ο άνθρωπος δεν μπορούσε να παράξει τόσα πολλά και τόσο καλά προϊόντα και υπηρεσίες.

Ποτέ άλλοτε ο άνθρωπος δεν μπορούσε να δουλεύει με τόση πληρότητα στη γνώση των σκοπών και των μέσων εργασίας. Να δουλεύει λίγο και να αμείβεται καλά.

Ποτέ άλλοτε ο εργάτης δημιουργός δεν είχε την υλική δυνατότητα ενός τέτοιου ραντεβού, μιας τέτοιας συνάντησης με την κοινωνική απελευθέρωση και χειραφέτηση.

Αυτές τις δυνατότητες πρέπει να υπερασπιζόμαστε, να αναδεικνύουμε, όχι ρομαντικά και φαντασιακά, αλλά ρεαλιστικά, επίμονα και ίσως μεροληπτικά. Να διεκδικούμε προωθητικά-ηγεμονικά στις πιο δύσκολες στιγμές.

Μαζί με τους κινδύνους, που οφείλουμε να μηδενίσουμε, μιας ανεπανόρθωτης πυρηνικής καταστροφής.

Αυτό είναι ένα άμεσο χειροπιαστό πολιτικό ζητούμενο ιστορικής σημασίας για τις ευρύτερες πρωτοπόρες δυνάμεις των ίδιων των εργαζομένων και της νεολαίας του καιρού μας.

Η πορεία αυτή δεν πρόκειται να κριθεί γενικά και αόριστα «απ’ την εργατική τάξη» ή την «ταξική πάλη», απ’ τις «νεώτερες γενιές» ή την «ιστορία».

Πρώτα απ’ όλα αποτελεί ένα πολιτικό, πρακτικό, οργανωτικό δίλημμα των σημερινών, των υπαρκτών αντιφατικών δυνάμεων που μέχρι τώρα ανιχνεύουμε προωθούμε, δοκιμάζουμε την εργατική πολιτική και έχουμε συμφέρον από τη δυναμική της σημερινής κοινωνικής κατάστασης.

Σ’ όλη αυτή τη διαδικασία της αλληλεπίδρασης και του μετασχηματισμού της σύγχρονης εργατικής πολιτικής, το ζήτημα της δράσης και της συνειδητής επιλογής της ίδιας της εργατικής τάξης, το ζήτημα της «πλειοψηφίας» της αποτελεί θεμελιακό ζήτημα.

Η εργατική πολιτική είναι πλειοψηφική, δημοκρατική απ’ τη φύση της, τα μέσα της και τους σκοπούς της.

Η «πλειοψηφία» είναι η κυκλοφορία του αίματος. Χωρίς αυτή δεν μπορεί να γεννηθεί, να επιβιώσει και πολύ περισσότερο να νικήσει.

Ωστόσο το ζήτημα της πλειοψηφίας, όπως και της δημοκρατίας είναι ένα ποιοτικό ζήτημα της πάλης των τάξεων και παίρνει διαφορετικό ταξικό περιεχόμενο και μορφή ανάλογα με τους ταξικούς ανταγωνισμούς.

Σε τελευταία ανάλυση μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει ο δρόμος της αστικής πολιτικής και ο δρόμος της εργατικής πολιτικής για την πλειοψηφία, τη μειοψηφία και τη δημοκρατία.

Κι αυτοί οι δυο δρόμοι βρίσκονται σε ενότητα αλλά και ανειρήνευτη αντίθεση μεταξύ τους.

Τελικά, η κυριαρχία της «άμεσα συμμετοχικής αγωνιστικής μορφής» στην πολιτική, στη δημοκρατία και στη σχέση πλειοψηφίας - μειοψηφίας αποτελεί ειδικό τρόπο με τον οποίο εκφράζεται, οργανώνεται και ενισχύεται η ηγεμονία της εργατικής χειραφέτησης μέσα στην εργατική τάξη, στις κοινωνικές συμμαχίες της και γενικότερα μέσα στην κοινωνία. Αποτελεί το μοναδικό δρόμο επικράτησης της εργατικής κυριαρχίας, μέχρι την πλήρη κατάργηση κάθε κυριαρχίας.

Αντίθετα, η κυριαρχία της λεγόμενης «κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής μορφής» - αποξενωτικής τελικά - στην πολιτική, στη δημοκρατία αποτελεί τρόπο με τον οποίο εκφράζεται, οργανώνεται και ενισχύεται η αστική ηγεμονία - εξουσία μέσα στις ιδιοκτήτριες τάξεις και μέσα στις κοινωνικές συμμαχίες τους. Αποτελεί ιδιαίτερα τρόπο οργάνωσης και ενίσχυσης της ηγεμονίας της τάσης ενσωμάτωσης απέναντι στην τάση της χειραφέτησης των εργαζομένων.

Πλειοψηφία με εργατικό τρόπο

Η εργατική ηγεμονία και η εργατική χειραφέτηση δεν αρκεί και δεν μπορεί μόνο να είναι πλειοψηφικές.

Για να υπάρξουν και να νικήσουν πρέπει να είναι πλειοψηφικές με εργατικό και επαναστατικό τρόπο.

Στις ρίζες του κοινωνικού πολιτικού διαχωρισμού των δύο αντίθετων τάσεων μέσα στην εργατική τάξη εντοπίζεται και ο διαχωρισμός στη μορφή της πολιτικής τους.

Εκεί που η μια πλευρά κυρίως αναθέτει, αντιπροσωπεύεται, ψηφίζει, κυβερνιέται ή «κυβερνά» και τελικά ενσωματώνεται. Κι εκεί που η άλλη κυρίως συμμετέχει, αγωνίζεται, ελέγχει και πάνω απ’ όλα επαναστατεί με ορίζοντα την κατάργηση κάθε διάκρισης ανάμεσα σε κυβερνώντες και κυβερνώμενους.

Η εργατική πολιτική εκπροσωπεί την ιστορική ποιοτική πλειοψηφία και υπεροχή των αντικαπιταλιστικών συμφερόντων της τάξης συνολικά απέναντι στην ιστορική μειοψηφία της ενσωμάτωσής της στις καπιταλιστικές σχέσεις.

Σε όλα αυτά τα ζητήματα το Πολυτεχνείο του ’73 πέρασε και περνά τις δικές του δοκιμασίες, πριν και μετά την εξέγερση.

Σε πολλά σημεία ξεπέρασε τα όριά του. Σε κάθε περίπτωση όμως η ανυπότακτη πλευρά του άνοιξε και ανοίγει νέους δρόμους για την επαναθεμελίωση της κοινωνικής χειραφέτησης από το κεφάλαιο – σχέση αστικής εξουσίας.

Από το νέο ταξικό κίνημα της σημερινής συγκλονιστικής εποχής θα εξαρτηθεί αν αυτοί οι δρόμοι θα ολοκληρωθούν για να δικαιωθούν σε ένα νέο μεγάλο νικηφόρο σχέδιο της εργατικής πολιτικής.

Το λόγο άμεσα πλέον έχουν η Πρωτοβουλία Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς, το Κ – Σχέδιο, η ΑΡΑΝ, η ΑΡΑΣ, το Αριστερό Ρεύμα, η ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ, το ΣΕΚ και το ΝΑΡ, ανεξαίρετα όλοι όσοι θα μπορούσαν να υπηρετήσουν την αναγκαία πολιτική συγκέντρωσης δυνάμεων με παρόν και μέλλον, το παρόν και το μέλλον του υπουργείου των υπουργείων: Το υπουργείο του εργατικού κινήματος που αποτελεί το θεμέλιο κάθε θετικής πορείας για τον εργαζόμενο λαό.

Πληροφορίες για τα cookies

Τα cookies είναι σύντομες αναφορές που αποστέλλονται και αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του χρήστη μέσω του προγράμματος περιήγησης όταν αυτό συνδέεται στο Ιντερνέτ. Τα cookies μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή και αποθήκευση δεδομένων του χρήστη όσο αυτός είναι συνδεδεμένος, για να του παράσχουν τις ζητούμενες υπηρεσίες και που ορισμένες φορές τείνουν να μην διατηρούν. Τα cookies μπορεί να είναι τα ίδια ή άλλων:

  • Technical cookies (τεχνικά cookies) που διευκολύνουν την πλοήγηση των χρηστών και τη χρήση των διαφόρων επιλογών ή υπηρεσιών που προσφέρονται από τον ιστό, όπως προσδιορίζουν τη συνεδρία, επιτρέπουν την πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές, διευκολύνουν τις παραγγελίες & τις αγορές, συμπληρώνουν φόρμες & εγγραφές, παρέχουν ασφάλεια, διευκολύνουν λειτουργίες (βίντεο, κοινωνικά δίκτυα κλπ.).
  • Customization cookies (cookies προσαρμογής) που επιτρέπουν στους χρήστες να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους (γλώσσα, πρόγραμμα πλοήγησης - browser, διαμόρφωση, κ.α.).
  • Analytical cookies (cookies ανάλυσης) που επιτρέπουν την ανώνυμη ανάλυση της συμπεριφοράς των χρηστών του Ιντερνέτ, επιτρέπουν την μέτρηση της δραστηριότητας του χρήστη και την ανάπτυξη προφίλ πλοήγησης για την βελτίωση των ιστότοπων.

Ως εκ τούτου, όταν έχετε πρόσβαση στον ιστότοπο μας, σύμφωνα με το Άρθρο 22 του Νόμου 34/2002 των Υπηρεσιών Κοινωνίας της Πληροφορίας, στην αναλυτική επεξεργασία των cookies ζητάμε τη συγκατάθεση σας για τη χρήση τους, με σκοπό να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας. Χρησιμοποιούμε την υπηρεσία του Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων στατιστικών πληροφοριών όπως για παράδειγμα ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο μας. Τα cookies που προστίθενται από την υπηρεσία Google Analytics διέπονται από τις πολιτικές απορρήτου του Google Analytics. Αν επιθυμείτε μπορείτε να απενεργοποιήσετε τα cookies από το Google Analytics.

Παρακαλούμε, σημειώστε ότι μπορείτε να ενεργοποιήσετε ή απενεργοποιήσετε τα cookies σύμφωνα με τις οδηγίες του προγράμματος πλοήγησης σας (browser).