Τη μια μέρα στο σχολείο και την άλλη στην Εθνική Γυναικών | Χωλοπούλου: «Το μπάσκετ είναι το σπίτι μου»

Αγγελική Ζιάκα, Λυδία Χατήρα και Βασιλική Χωλοπούλου μιλούν για την εμπειρία τους να συμμετέχουν στη μεγάλη ομάδα.

Σοφία Βαλσάμη | northbasket.gr

Για τρεις μαθήτριες το διάλειμμα στο σχολείοστις 2 Νοεμβρίου ήταν διαφορετικό… Ίσως και να ήταν το πιο ωραίο διάλειμμα της ζωής τους, το διάλειμμα κατά το οποίο μεγάλωσαν απότομα.

Τρεις κορασίδες είδαν τα ονόματα τους να φιγουράρουν στις κλήσεις της Εθνικής Γυναικών. Λυδία Χατήρα και Αγγελική Ζιάκα αμφότερες γεννημένες το 2006 και η Βασιλική Χωλοπούλουπου ήρθε στον κόσμο το 2007 έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα πολύ νωρίτερα απ’ ότι οι ίδιες θα περίμεναν. Τα συγχαρητήρια μηνύματα στα κινητά τους έπεφταν βροχή με τις ίδιες να προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς έχει συμβεί, την ώρα που έπρεπε να μπουν και πάλι στην τάξη για να παρακολουθήσουν το μάθημα της επόμενης ώρας.

Λίγες ημέρες αργότερα από 20 ως 27 Νοεμβρίουθα ζούσαν στη Ρόδο αυτές τις μοναδικές στιγμές ως μέλη της Εθνικής Γυναικών. Μια ολόκληρη εβδομάδα μαζί με τις αθλήτριες που μέχρι πριν από λίγο καιρό θαύμαζαν και ήθελαν να τους μοιάσουν.

Και οι τρεις προέρχονται από μπασκετικές οικογένειες και η επιλογή της πορτοκαλί μπάλας φαίνεται πως ήταν μονόδρομος…

Ζιάκα, Χατήρα και Χωλοπούλου, πάντως, είχαν φροντίσει για τα καλά να συστηθούν στο μπασκετικό κοινό το περασμένο καλοκαίρι όταν με την Εθνική Κορασίδων κατέκτησαν την έκτη θέση στην Ευρώπη, ενώ οι ομάδες στις οποίες αγωνίζονται τους δίνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής. Λίγους μήνες μετά ήρθε η επιβράβευσή τους.

Η Λυδία Χατήρα και η Βασιλική Ζιάκα ήταν μαζί στο προαύλιο του σχολείου τους όταν πληροφορήθηκαν την είδηση για την κλήση τους στην Εθνική Γυναικών

Χωλοπούλου: «Το μπάσκετ είναι το σπίτι μου»

Στα 15 της χρόνια η Βασιλική Χωλοπούλου βρέθηκε στις κλήσεις της Εθνικής Γυναικών και οι στιγμές όταν το έμαθε της έχουν μείνει αξέχαστες. «Ήμουν στο διάλειμμα του σχολείου και ήρθε η Καλόγηρου από τον Άρη και μου λέει συγχαρητήρια για την Εθνική… Έκπληκτη εγώ ρωτάω τι λες και μου δείχνει από το κινητό τις κλήσεις της Εθνικής Γυναικών. Εκείνη την ώρα έπαθα σοκ και έκανα ώρα να συνειδητοποιήσω ότι είναι αλήθεια. Την επόμενη ώρα είχαμε αρχαία και δεν μπορούσα να παρακολουθήσω το μάθημα από τη χαρά μου. Ήμουν πραγματικά αλλού. Αφού με ρώτησε ο καθηγητής αν είμαι καλά… Ήταν απίστευτα τα συναισθήματα».

Το μεγάλο βήμα ήρθε πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενε η 15χρονη πλέι μέικερ. «Δεν πίστευα ότι θα έρθει τόσο γρήγορα αυτή τη στιγμή. Θυμάμαι όταν είχε έρθει η Εθνική Γυναικών στην Κοζάνη το 2017και το 2018 και ήμουν στο γήπεδο και από τότε έλεγα ότι θέλω να αγωνιστώ και εγώ. Δεν περίμενα ότι μετά από τέσσερα με πέντε χρόνια με κάποιες από αυτές τις αθλήτριες θα είμαι συμπαίκτρια.

Όταν βρεθήκαμε στην αποστολή της Εθνικής Γυναικών τους είπα ότι ήμουν το κορίτσι μου βρισκόμουν συνέχεια στο γήπεδο και σας έβλεπα. Η Παυλοπούλου είχε και φωτογραφίες από τότε.

Μάλιστα στο ξενοδοχείο κάναμε μια συζήτηση με κάποιες από τις παίκτριες και με ρωτούσαν πως ένιωθα που είμαι μέλος της Εθνικής και το ζω όλο αυτό. Όταν ήρθα στην αποστολή της Γυναικών και την πρώτη μέρα κάναμε τις συστάσεις δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω ότι είμαι εκεί. Πριν από λίγους μήνες παρακολουθούσα τα φιλικά τους και τώρα ήμουν μαζί τους».

Φυσικά η Βασιλική Χωλοπούλου θα έχει να θυμάται πολλά… «Κρατάω τα πάντα… Ρωτούσα τις αθλήτριες για το πρόγραμμά τους και πώς έχουν καταφέρει να φτάσουν ψηλά. Για τον τρόπο που λειτουργούν. Κρατάω αυτά που μας έλεγαν οι προπονητές μας καθημερινά στο γήπεδο και θεωρώ ότι όλα αυτά θα μας βοηθήσουν πολύ στη συνέχεια».

Η Βασιλική Χωλοπούλου μίλησε και για την αθλήτρια που θαυμάζει… «Όλες τις θαυμάζω, αλλά λόγω θέσης θα πω την Πηνελόπη Παυλοπούλου. Στην Κοζάνη το 2018 είχαμε μιλήσει και λίγο παραπάνω και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Αυτές τις ημέρες που ήμουν στην ομάδα παρατηρούσα τον τρόπο που κινείται μέσα στο γήπεδο, πώς οργανώνει το παιχνίδι… Γενικά τα πάντα».

Από μικρή στα γήπεδα το μπάσκετ έχει γίνει… δεύτερη φύση της… «Το μπάσκετ είναι το σπίτι μου. Το γήπεδο είναι εκεί που πάω και ξεχνάω τα πάντα και κάνω αυτό που αγαπάω.

Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό του ήμουν συνεχώς στο γήπεδο.

Θυμάμαι καλύτερα πως είναι το γήπεδο, απ’ ότι το σπίτι μου. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές που μας έδωσαν αυτή την ευκαιρία, καθώς δεν είναι εύκολο να το ζήσεις αυτό σε τέτοια ηλικία. Είμαστε ευγνώμονες που το ζήσαμε».

Σοφία Βαλσάμη

ΠΗΓΗ: northbasket.gr