Όσα ξέχασε ή δε θέλησε να πει ο κ. Μητσοτάκης (Γράφει ο Πάρις Κουκουλόπουλος)
Στη δεύτερη επίσκεψη του στην Κοζάνη ως Πρωθυπουργός ο κ Μητσοτάκης δήλωσε ότι φεύγει από την περιοχή πιο αισιόδοξος.
Πολύ θα θέλαμε να συμμεριστούμε τα συναισθήματα του, αλλά δε μας το επιτρέπει η πραγματικότητα που ζει ο τόπος μας και οι άνθρωποι του.
Πριν και πέρα από οτιδήποτε άλλο ο κ Μητσοτάκης μας χρωστάει μια εξήγηση ή έστω μια μεγάλη συγνώμη για το γεγονός ότι προεκλογικά το 2019 απέκρυψε συνειδητά την ατζέντα του στην ενέργεια, την οποία εξήγγειλε δυο μήνες μετά τις εκλογές από το βήμα του ΟΗΕ. Η επιλογή της βίαιης απολιγνιτοποίησης, χάριν του εισαγόμενου Φυσικού Αερίου, αποδείχτηκε στην πράξη όχι απλά λαθεμένη, αλλά εθνικά επιζήμια και για τον τόπο μας καταστροφική.
Ο Πρωθυπουργός βέβαια μας είπε ότι δεν επιβεβαιώθηκαν οι δυσμενείς προβλέψεις για την περιοχή και αναρωτιέται κανείς καλόπιστα μήπως η φράση του ήταν το τρίτο σαρδάμ μετά τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 2019 η Ελλάδα είδε ανάπτυξη 1,02% και η Κοζάνη ύφεση 9,30%, όπως το 2020 όλη η χώρα λόγω πανδημίας σημείωσε ύφεση 9,78% και η Κοζάνη αντίστοιχα 14,92% χωρίς μάλιστα να επηρεάζεται από τον τουρισμό όπως η χώρα στο σύνολο της. Επίσημα στοιχεία για τα έτη 2021-22 δεν έχουμε, αλλά ζούμε το εντεινόμενο αδιέξοδο των ανέργων, ιδιαίτερα των νέων και την αγωνία των ανθρώπων της τοπικής αγοράς να παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Κι αν αυτά τα λίγα στοιχεία δεν αρκούν θα θυμίσουμε στον κ Μητσοτάκη τη δραματική πληθυσμιακή συρρίκνωση της Κοζάνης και όλης της Δυτ. Μακεδονίας στην οποία θα μπορούσε να βρει την εξήγηση για τη μείωση της ανεργίας • εδώ οι νέοι και όσοι έχουν δεξιότητες εγκαταλείπουν τον τόπο κύριε Πρωθυπουργέ.
Η αισιοδοξία του κ Μητσοτάκη ίσως να προήλθε από τα δυο, όντως εντυπωσιακά έργα, που εγκαινίασε μόνο που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον ίδιο και την κυβέρνηση του. Αν υπήρχε στοιχειώδης αξιοπρέπεια θα είχαμε επανάληψη του σκηνικού με το εγκαίνια της Εγνατίας (παράκαμψη Καστανιάς) όταν ο κ Σουφλιας είχε προσκαλέσει τον Κώστα Λαλιώτη.
Ίσως πάλι να ένιωσε αισιόδοξος με τον πίνακα 380+ του προγράμματος Δίκαιης Μετάβασης.
Αν ήταν λίγο πιο θρασείς οι συντάκτες και πρόσθεταν τους μισθούς και τις συντάξεις στο πρόγραμμα, όπως έκαναν με τις χρηματοδοτήσεις της πανδημίας που αφορούν όλη τη χώρα, θα έφευγε ακόμα πιο αισιόδοξος.
Σίγουρα όμως δεν θα δήλωνε αισιόδοξος αν κάποιοι έμπαιναν στον κόπο να του υπενθυμίσουν ότι τόσο το αρδευτικό της Βόρειας Ζώνης όσο και η γραμμή του ΟΣΕ Κοζάνη- Καλαμπάκα είχαν μπει στις εθνικές προτεραιότητες 9 χρόνια πριν από κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε ως υπουργός.
Το ίδιο ισχύει για τις Τηλεθερμάνσεις που η κυβέρνηση του έβαλε σε δοκιμασία, όπως και για την Ακρινή που μάλλον δεν ενημερώθηκε ότι οι κάτοικοι μίλησαν και μάλιστα εκκωφαντικά.
Ο κατάλογος με τις αστοχίες είναι μακρύς και χαρακτηρίζει ένα πρωθυπουργό εκτός τόπου και χρόνου, ένα πολιτικό που δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες των αποφάσεων του ή δεν θέλει να τις παραδεχτεί. Το πρόβλημα δεν είναι η μετάβαση, που είναι επιβεβλημένη, αλλά ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο της.
Η απόσυρση των λιγνιτικών μονάδων πρέπει να συνδυαστεί με την ανάπτυξη των ΑΠΕ και της αποθήκευσης και αυτή η επιλογή είναι εθνικά επωφελής και για την περιοχή μας πολύτιμη γιατί μας δίνει χρόνο να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον σε στέρεες βάσεις. Δίνει τον απαραίτητο χρόνο για να ωριμάσουν οι μεγάλες υποδομές στις μεταφορές, κάθετος άξονας και σιδηρόδρομος, που θα καταστήσουν την περιοχή ελκυστική για επενδύσεις. Το Πανεπιστήμιο επιβάλλεται να γίνει το πρώτο στη χώρα που με σχέδιο και αποφασιστικότητα μπορεί σε ορατό χρόνο να φιλοξενεί χιλιάδες αλλοδαπούς φοιτητές σε αγγλόφωνα τμήματα και μεταπτυχιακά. Όσο για το μεγάλο έργο που όλοι ψάχνουν δεν είναι άλλο από την απόφαση η Κοζάνη και η Δυτική Μακεδονία να αναδειχθούν σε προπύργιο ενεργειακής δημοκρατίας με τις ενεργειακές κοινότητες να αυτοπαράγουν την ηλεκτρική ενέργεια για το σύνολο των οικιακών, επαγγελματικών και παραγωγικών αναγκών και την ενεργειακή αναβάθμιση των 80.000 κτηρίων της περιφέρειας ΔΜ σε βάθος δεκαετίας. Κάτι τέτοιο φυσικά με κυβέρνηση Μητσοτάκη δε γίνεται αφού ο ίδιος φρόντισε να εκχωρήσει όλο τον ηλεκτρικό χώρο σε πέντε ολιγάρχες.
Έτσι κι αλλιώς το 2023 είναι η χρονιά του πολίτη και αν μας έπεισε για κάτι ο κ Μητσοτάκης είναι ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε τις τύχες του τόπου στα χέρια μας.
