Συνάντηση Μητσοτάκη – Ζελένσκι: «Πολεμικό ανακοινωθέν» με …υποβολείς ΝΑΤΟ και ΕΕ
Σε μια επικίνδυνη κίνηση βαθύτερης εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο προχώρησε
η κυβέρνηση Μητσοτάκη – υπό την πλήρη καθοδήγηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ – με την «πρωτοβουλία» να διοργανώσει συνάντηση ηγετών χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, φροντίζοντας στο τραπέζι να βρεθεί και πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι.
Νωρίτερα υπήρξε η συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ουκρανό πρόεδρο. με μια ατζέντα και κυρίως αποφάσεις που βάζουν φωτιά στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τον πόλεμο. Ο Ζελένσκι έφτασε στην Αθήνα υπό άκρα μυστικότητα και λίγες μόνο μέρες αφότου η κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή της στη Διακήρυξη – μπουρλότο του G7 για «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία, που μεταξύ άλλων μιλά για «διμερείς μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις και ρυθμίσεις ασφαλείας» προς π.χ. την «Διασφάλιση μιας βιώσιμης δύναμης ικανής να υπερασπιστεί την Ουκρανία τώρα και να αποτρέψει τη ρωσική επιθετικότητα στο μέλλον»…
Οι Μητσοτάκης και Ζελένσκι προχώρησαν σε κοινές δηλώσεις με τον Έλληνα πρωθυπουργό να υπόσχεται ότι η Ελλάδα θα συνεχίζει να στηρίζει αμυντικά την Ουκρανία (παρέχοντας οπλικά συστήματα) και την ευρωατλαντική της προοπτική.
Από τις κοινές δηλώσεις γίνεται φανερό ότι η συνάντηση που διοργάνωσε η Ελληνική κυβέρνηση, με την αιγίδα των ευρωατλαντικών κέντρων ήταν για να δρομολογηθεί η στήριξη των χωρών των Βαλκανίων προς το Κίεβο, με …δέλεαρ την ενταξιακή προοπτική τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ.
Χαρακτηριστική των στοχεύσεων ήταν η αναφορά του Κυρ. Μητσοτάκη, κατά τη συνάντηση με τον Ζελένσκι, όπως σημείωσε: «Η Αθήνα γίνεται σήμερα σημείο συνάντησης όλων των χωρών της περιοχής. Η πρωτοβουλία για τον ευρωπαϊκό δρόμο των κρατών της δυτικής βαλκανικής συνεχίζεται, ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η διαδρομή περνά μέσα από την προσαρμογή στο κοινοτικό κεκτημένο, καθώς και στο σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Δηλαδή των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών των ΝΑΤΟ, ΕΕ και ΗΠΑ, που θα βάλουν σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους τους λαούς των Βαλκανίων αλλά ολόκληρης της Ευρώπης.
Πολεμικό Ανακοινωθέν
Στο κατάπτυστο κείμενο «αναγνωρίζουν» ευθύς εξαρχής «την ανάγκη να ενισχυθεί περαιτέρω η εδραιωθείσα ικανότητα της ευρωατλαντικής κοινότητας να αντιμετωπίζει υπάρχουσες και πιθανές παγκόσμιες προκλήσεις και απειλές ασφαλείας», τονίζοντας σε αυτό το πλαίσιο ότι η «η Ρωσική Ομοσπονδία αποτελεί σημαντική απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και για την ειρήνη και σταθερότητα του ευρω-ατλαντικού χώρου, όπως προβλέπει το Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ του 2022, το οποίο υιοθετήθηκε από τους Αρχηγούς Κρατών και Κυβερνήσεων στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη στις 29 Ιουνίου 2022».
Προειδοποιούν εξάλλου ότι το ΝΑΤΟ «θα συνεχίσει να ανταποκρίνεται στις ρωσικές απειλές και εχθρικές ενέργειες με ενότητα και υπευθυνότητα, μεταξύ άλλων, μέσω της ενίσχυσης της αποτροπής και άμυνας όλων των Συμμάχων, μέσω της ενδυνάμωσης της ανθεκτικότητας και μέσω της υποστήριξης των εταίρων του προς αντιμετώπιση κακόβουλων παρεμβάσεων και επιθετικότητας».
Παραπέμποντας δε στις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ του 2022 και του 2023, επαναλαμβάνουν «τη σταθερή τους δέσμευση να αναβαθμίσουν περαιτέρω την πολιτική και πρακτική υποστήριξη προς την Ουκρανία όσο συνεχίζει να υπεραμύνεται της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της».
Ταυτόχρονα η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει για «την αταλάντευτη θέση» της «όσον αφορά τον στρατηγικό στόχο της Ουκρανίας για ευρωατλαντική ενσωμάτωση, σύμφωνα με όσα οι Σύμμαχοι συμφώνησαν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους και με την Κοινή Δήλωση των G7». Εξ ου και μαζί με το Κίεβο «επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους να εντείνουν τις κοινές προσπάθειες προς υποστήριξη της ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στη Συμμαχία και εφαρμογής των προδιαγραφών του ΝΑΤΟ».
Σε αυτό το πλαίσιο η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι «θα συνεχίσει να υποστηρίζει την ισχυρή και αποτελεσματική πολιτική και υλική υποστήριξη της Συμμαχίας προς την Ουκρανία με σκοπό να διασφαλισθεί η ικανότητα της Ουκρανίας να υπεραμυνθεί αποτελεσματικά της επικράτειάς της, σε ξηρά, θάλασσα και αέρα», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, υπογραμμίζοντας ότι σε κάθε περίπτωση «θα συνεχίσει να παρέχει στρατιωτική, τεχνική, αμυντική και ανθρωπιστική υποστήριξη στην Ουκρανία», ενώ πιάνει πόστα για το πλιάτσικο αργότερα του κεφαλαίου αφού τονίζει ότι θα «συμμετάσχει μαζί με διεθνείς οργανισμούς, συμμάχους και εταίρους στην αποκατάσταση και ανοικοδόμηση της Ουκρανίας μετά τον πόλεμο».
Η επικίνδυνη εμπλοκή φέρνει χρυσές «δουλειές» σε Έλληνες κεφαλαιοκράτες
Στη συνέχεια, στις κοινές δηλώσεις τους ο Μητσοτάκης θύμισε ότι η κυβέρνηση «βρίσκεται από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της Ουκρανίας, υποστηρίζοντας τον αγώνα σας για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής σας κυριαρχίας» διαβεβαιώνοντας ότι «το ίδιο θα συνεχίσουμε να πράττουμε, όσος χρόνος και αν απαιτηθεί». Κατηγόρησε την Ρωσία για εγκλήματα πολέμου που, όπως είπε, «θα πρέπει να βρουν τιμωρία από την διεθνή δικαιοσύνη». Θύμισε, δε, ότι η Ελλάδα εφαρμόζει όλες τις ευρωενωσιακές κυρώσεις κατά της Μόσχας «παρά τον αντίκτυπο που αυτό έχει στην οικονομία μας» (κύρια τους Έλληνες αγρότες), ενώ την ίδια ώρα σκιαγράφησε τις μπίζνες που ανθούν για το εφοπλιστικό κεφάλαιο λέγοντας ότι το 50% των ουκρανικών σιτηρών εξάγονται με ελληνικά πλοία.
Λεία έταξε και στους εγχώριους κατασκευαστικούς ομίλους που τους διαφήμισε κάνοντας λόγο για μια «τιτάνια προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανοικοδόμησης της χώρας σας, αξιοποιώντας τη μεγάλη μας πείρα στον κατασκευαστικό τομέα, μέσω συμπράξεων δημοσίων και ιδιωτικών φορέων, διαθέτοντας δυνάμεις στα πεδία τής ψηφιοποίησης, της υγείας, της αναστήλωσης πολιτιστικών μνημείων, με έμφαση, όπως συζητήσαμε, ειδικά στην Οδησσό».
Με το «ψητό» να ετοιμάζεται και για τους ενεργειακούς ομίλους στάθηκε στο ρόλο της Αλεξανδρούπολης ως «κόμβου για την αποστολή βοήθειας των συμμάχων» όπως είπε, «αναδεικνύοντας μία ξεχωριστή γεωπολιτική σημασία για την Ουκρανία, αλλά συνολικά για όλη την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ», προσθέτοντας ότι «από εκεί ξεκινάει ένας νέος ενεργειακός διάδρομος που ενώνει τον βορρά με το νότο, το νότο με τον βορρά, ώστε σύντομα η Αλεξανδρούπολη να αποτελεί μία νέα πύλη εισόδου φυσικού αερίου», από όπου «θα καλύπτονται έτσι όχι μόνο οι δικές μας εθνικές ανάγκες αλλά και οι ανάγκες πολλών βαλκανικών χωρών, χωρών της ανατολικής Ευρώπης, γιατί όχι και της Ουκρανίας».
Ο δε Ζελένσκι έκανε σαφές ότι παρουσίασε τις ανάγκες του σε πολεμικό υλικό και υποστήριξη τονίζοντας ότι χρειάζεται την «υποστήριξη» της Ελλάδας στην «προετοιμασία» των Ουκρανών πιλότων να χειριστούν ΝΑΤΟικά F16 κατα της Ρωσίας, εκφράζοντας μάλιστα δημόσια τις ευχαριστίες του στον Μητσοτάκη για την πρόταση που όπως είπε του έκανε ο Έλληνας πρωθυπουργός, σημειώνοντας ότι τα αρμόδια επιτελεία των δυο μερών θα «συνεργαστούν» για τις «λεπτομέρειές» υλοποίησής της.
Βοήθεια ζήτησε και για την «άμυνα της παρευξείνιας περιοχής». Θυμίζουμε, τον Απρίλη, στην επίσκεψή του στην Αθήνα, ο υπουργός Αμυνας της Ουκρανίας Ολ. Ρέζνικοφ δήλωνε «βέβαιος ότι και αφού κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας και τις διμερείς πλατφόρμες, και ειδικά τη διαδικασία αποναρκοθέτησης, καθώς έχετε μεγάλη εμπειρία, ειδικά στη θάλασσα (…) και προσβλέπουμε σε αυτήν τη συνεργασία, θέλουμε τη στήριξή σας για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων του ουκρανικού Ναυτικού, ξεκινώντας από τη διαδικασία αποναρκοθέτησης», επικαλούμενος την ανάγκη «εδραίωσης του καθεστώτος ασφαλείας στη Μαύρη και την Αζοφική Θάλασσα, καθώς άπτεται της ελεύθερης ναυσιπλοΐας». Μια τοποθέτηση που συνεπάγεται ανάπτυξη μονάδων του στόλου και προσωπικού του Πολεμικού Ναυτικού μια ανάσα από τις ρωσικές βάσεις στην περιοχή.
Στην συνάντηση και το δείπνο προσκλήθηκαν και συμμετείχαν οι:
Πρόεδρος της Σερβίας Aleksandar Vucic
Πρόεδρος της Μολδαβίας Maia Sandu
Πρόεδρος του Μαυροβουνίου Jakov Milatovic
Πρωθυπουργός της Ρουμανίας Ion-Marcel Ciolacu
Πρωθυπουργός του Κοσόβου Albin Kurti
Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου Βοσνίας και Ερζεγοβίνης Borjana Kristo
Πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας Dimitar Kovacevski
Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Nikolai Denkov
Πρωθυπουργός της Κροατίας Andrej Plenkovic
