Κάποτε... | Μια "έκθεση" του Δημήτρη Δαρδούμπα με αφορμή την έναρξη της σχολικής χρονιάς
Μέσα σε όλα αυτά που γίνονται τελευταία στη χώρα άνοιξαν και τα σχολεία και κάποτε είμασταν μαθητές κι ας γράψω κι εγώ μια έκθεση...
Κάποτε θα δημιουργηθούν οι υλικοτεχνικές συνθήκες στα σχολεία και δεν θα στοιβάζονται 25 παιδιά σε μια αίθουσα, θα υπάρχει σίτιση, θέρμανση, ξεκούραση και παιχνίδι
Καποτε θα δώσουν σημασία σε μαθήματα όπως κυκλοφοριακή αγωγή και σεξουαλική διαπαιδαγώγηση
Κάποτε θα υπάρχει παράλληλη στήριξη των μαθητών από ψυχολόγους, κοινωνικούς βοηθούς, βελτίωσή κοινωνικών ανισοτήτων
Κάποτε οι πόρτες των σχολείων θα είναι ανοιχτές τα απογεύματα γιατί δεν θα υπάρχουν βανδαλισμοί και τα παιδιά θα παίζουν και θα υπάρχουν κι άλλες δραστηριότητες
Κάποτε θα καταργήσουμε τον κακό κομματικό συνδικαλισμό
Κάποτε ο υπουργός δεν θα βγάζει καινούργιους νόμους καταργώντας τον παλιό και θα υπάρχει κοινή πολιτική
Κάποτε γονείς και εκπαδευτικοί θα συνεργάζονται για το καλό των παιδιών
Κάποτε θα καταργηθεί ο ηλίθιος θεσμός των αναπληρωτών
Κάποτε δεν θα δίνονται οι υψηλόβαθμες θέσεις κομματικά αλλά αξιοκρατικά
Κάποτε τα παιδιά θα αγαπήσουν το σχολείο
Μέχρι τότε δώστε στα παιδιά ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά και εξηγήστε έννοιες όπως ο σεβασμός και η αποδοχή
Καλή σχολική χρονιά
ΥΓ να ευχαριστήσω τον Bill Kavour για τη φώτο την οποία έκοψα και φαίνεται η αφεντομουτσουνάδα μου την ώρα που ο Βασίλης έλεγε το ποίημα του.
