Καταστροφή κι ελπίδα, του Παύλου Μουρουζίδη
Είναι αλήθεια πως η αριστερή φιλολογία περί κρίσης (για κάποιους συστημική-δομική, δηλ εγγεγραμμένη στο DNA του καπιταλιστικού συστήματος που μόνο προσωρινά ξεπερνιέται,
για άλλους χρηματιστική-θέμα διαχείρησης αγορών, χρηματοροών κλπ), ακολουθεί τον εμπειρικό τρόπο, λίγο-πολύ, πρόσληψης της πολιτικής “πραγματικότητας”.
Έχει όμως πραγματικό ενδιαφέρον η παραδοχή του πολυδιάστατου αδιεξόδου της κρίσης, όταν προέρχεται από τις γραφίδες του αστικού κόσμου. Ας δούμε πολύ συνοπτικά, τις παραδοχές διευθυντή υπερσυντηρητικής εφημερίδας (ΕΣΤΙΑ):
Οι παραδοχές ...
Πρώτο θύμα λοιπόν του μνημονιακού καθεστώτος, η “εθνική ανεξαρτησία”. Αντί των πολυδιαφημιζόμενων μεταρρυθμίσεων που θα εκσυγχρόνιζαν τη χώρα, προτεραιότητα της τρόικας αποδείχθηκε η αρπαγή του τραπεζικού δικτύου στα Βαλκάνια από Αυστρογερμανούς και η ιδιωτικοποίηση των υποδομών (αεροδρόμια, λιμάνια, ΟΣΕ, νερό, ενέργεια). Φυσικά, δε σταματήσανε εκεί, αλλά «μετατρέψανε τη χώρα σε μια γιγάντια αμερικανική βάση στήριξης της Ουκρανίας, άνευ ουδενός εθνικού ή οικονομικού ανταλλάγματος (σ.σ.: μην ξεχνιόμαστε!). Για να μάθουμε τι παθαίνει κανείς και πως τιμωρείται, αν τυχόν θελήσει ν’ ασκήσει ανεξάρτητη εθνική εξωτερική πολιτική εντός συμμαχίας. Αν είδατε εσείς κάποια μεγάλη επένδυση που να έγινε μετά την πλήρη αμερικανοποίηση του ελληνικού εδάφους, να το πείτε και σε μας.»
Εν ολίγοις, από τα αντιπλημμυρικά στη Θεσσαλία το 2017 ως τη συντήρηση Καλατράβα και τις περικοπές των συντάξεων, όλα δρομολογήθηκαν λόγω μνημονιακών δεσμεύσεων, «για την εξόφληση των γερμανικών εταιριών εξοπλιστικών προγραμμάτων. Γι’ αυτό και δόθηκε συγχωροχάρτι στην Siemens, που καταλήστευσε το Ελληνικό Δημόσιο».
... η καταστροφή και η ελπίδα
Παρακολουθώντας τέλος ο διευθυντής μας, την πορεία εκτόξευσης των «ταγών» των μνημονιακών δεσμεύσεων, ομολογεί το αστικό αδιέξοδο αναφωνώντας ανήμπορος πως “το Κακό κάνει καριέρα σε όλα τα σήριαλ".
Δεν τους πιστεύει κανείς πλέον.
Ούτε εκείνο το εξωνυμμένο πλήθος των δεξιών ψηφοφόρων, των αρπακτικών/ατομιστών του σαράντα τακατό (επί μιας κουτσής συμμετοχής τριαντατρία τακατό - για να μην ξεχνιόμαστε!), το οποίο - όχι ότι τους πιστεύει - αλλά, θρέφει αυταπάτες για το «δικό τους» άνθρωπο που θα τους ξανασώσει με κανα ψιλορουσφετάκι της συμφοράς! Μόνο που, μετά από τόσα μνημόνια και αλλεπάλληλες (καπιταλιστικές-όχι φυσικές) καταστροφές, ποιόν να πρωτοσώσει ο έρμος ο «δικός τους» άνθρωπος...
Από την πυρκαγια στον Έβρο, τη Ροδόπη και τη Δαδιά, η κάπνα της οποίας έφτασε ως το Αγρίνιο και την Ιταλία, ως τις πλημμύρες της Θεσσαλίας, την απίστευτη καταστροφή και τα νέα άλματα της ακρίβειας, το πολλαπλό αδιέξοδο της κρίσης είναι φανερό παντού.
Πράγματι, ο ορίζοντας παραβάρυνε.
«Γεννάει» όμως αριστερή ψήφο διαμαρτυρίας, τεράστια αριστερόστροφη κατά βάση αποχή, κι εκτινάσσει εκλογικά αρκετά αντικαπιταλιστικά δημοτικά σχήματα με ποσοστά 5% και 10% (Μαρούσι-Συκιές-Νεάπολη κ.ά) και εκλογικούς θύλακες «κόκκινης αντίστασης» (Πάτρα, Ικαρία, Χαϊδάρι κ.ά) - που έχουν πλέον ριζώσει μέσα στα εργατική και λαϊκή συνείδηση.
Καταστροφικοί αλλά κι ενδιαφέροντες καιροί!
Παύλος Μουρουζίδης
Πτολεμαΐδα,
15-10-2023
