Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ "ανακάλυψε την Αμερική"... ( γράφει ο Π. Τσαρτσιανίδης )
Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω…
Το έλλειμμα εσωκομματικής δημοκρατίας;
Τη μετατροπή, εδώ και χρόνια, σε ένα κόμμα “one man show” ή αλλιώς προσωποπαγές;
Τις τραγικές εποχές των δημοψηφισμάτων και του μνημονίου του 2015;
Την αναβάθμιση από την κυβέρνηση Τσίπρα των σχέσεων της χώρας με το ΝΑΤΟ, τους Αμερικάνους, το Ισραήλ και τις νέες βάσεις;
Τη συμφωνία της Αλεξανδρούπολης και το LNG ;
Την τραγική ανταγωνιστική σχέση των στελεχών ενός κόμματος, που επικαλείται την αριστερά και τη συντροφικότητα;
Τους παραγοντισμούς που έγιναν βασικό εργαλείο για την αναρρίχηση των φιλόδοξων;
Τον σκοτωμό για το ποιος θα αναλάβει διοικητικές θέσεις και αξιώματα;
Το «άνοιγμα» σε γνωστά πρόσωπα από άλλους χώρους, με την πολιτική να έχει πάει περίπατο;
Την ανύπαρκτη συμμετοχή στα κινήματα;
Τις τελευταίες εκλογές στη ΓΣΕΕ;
Την ψευδαίσθηση για έναν «ανθρώπινο» «υγιή» καπιταλισμό;
Τη σιωπή σε νόμους όπως του Κατρούγκαλου;
Το δικαίωμα να γίνει κάποιος μέλος του κόμματος με 2 ευρώ ή ακόμη και μέσω διαδικτύου με προσφορά κουπόνι έκπτωσης;
Τα συνέδρια χωρίς ουσιαστική συζήτηση στις οργανώσεις των μελών και τη μετατροπή τους σε απλούς παρατηρητές;
Την «πρόσληψη» του αντικομουνιστή Μαρατζίδη στο κεντρικό επικοινωνιακό επιτελείο;
Την αποδοχή της «πράσινης», άγριας για το λαό, μετάβασης και των μεγάλων κόλπων;
Θα μπορούσα να θέτω ερωτήματα μία ολόκληρη μέρα και αρκετοί από εσάς γνωρίζουν γιατί.
Η "εποχή του Κασσελάκη" στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεσε από τον ουρανό. Δηλώνει παρόν σε αυτό το κόμμα εδώ και χρόνια, με την ανοχή πολλών... δυστυχώς πάρα πολλών.
Τα απλά μέλη, οι φίλοι και οι ψηφοφόροι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς να φοβηθούν, χωρίς να περιμένουν, χωρίς να χάνουν άλλο χρόνο, πρέπει να κοιτάξουν καθαρά προς την κανονική αριστερά !
Οι στίχοι του τραγουδιού χαρισμένοι, σε αυτούς που έχουν τη... μύγα
Σαν ήμουνα παιδί κι εγώ
φτερούγισα απ’ την κούνια
όμως μαχαίρια έβλεπα
στης Πόλης τα καντούνια
Κυνηγημένος μιαν αυγή
ετράβηξα τους δρόμους
φωτιά στα πόδια μου η γη
κι η μοναξιά στους ώμους
Φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω
και μια πέτρα για να ξαποστάσω
τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω
απ’ όσα πέρασα
Τσαρτσιανίδης Παναγιώτης του Χρήστου και της Μαρίας από το Μεσόβουνο Εορδαίας
