ΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΤΟΥ ΦΟΝΙΑ , Αργύρης Παφίλης

Ήταν πριν πολλά χρόνια, στον καιρό του

Κουρτ Πασά, στην Πόλη ήταν φούρναρης ένας χωριανός μας λεγόμενος Μπινάκος, εσώγαμβρος στην Φανερωμένη.

Ο φούρνος του έκανε κυρίως σιμίτια και βρισκόταν στο άκρον του Σιρκεντζή, απ’ εκεί που περνούσαν τα καραβάνια με καμήλες για την Ανατολή. Κάποτε, αρχές χειμώνα, έλαχε το Ραμαζάνι, η ενιαύσια νηστεία των Μουσουλμάνων, ένα μήνα το χρόνο. Υπήρχε έθιμον, κατά τα μέσα της νηστείας, έστελνε ο Σουλτάνος εις την Μέκκα, όπου ο τάφος του Μουχαμέτη, πολλά δώρα πολύτιμα, ως επί το πλείστον λίρες χρυσές και αργυρά νομίσματα, καθώς και διάφορα εκλεκτά τρόφιμα.

Το καραβάνι θα περνούσε έξω από τον φούρνο του Μπινάκου, στο προαύλιο. Κατά την ημέραν της διελεύσεώς του από εκεί του καραβανιού, ενέσκηψε σφοδρότατη χιονοθύελλα και το γαϊδουράκι που συνήθως προπορεύεται από τις καμήλες, σταμάτησεν πιο πέρα από τον φούρνον και συνάμα σταμάτησε όλο το καραβάνι, το οποίο αποτελείτο από 24 ζώα. Με το σταμάτημα, οι καμήλες, μπήκαν στο προαύλιον. Ο Μπινάκος πλησίασε περίεργος να ιδεί τα φορτία και παρατήρησε ότι σε μια καμήλα εκτός του φορτίου τροφίμων, υπήρχε και ένα δισάκι, εντός του οποίου υπήρχαν χρυσά και αργυρά νομίσματα. Αμέσως άρπαξε το δισάκι και έδιωξε έξω την καμήλα από το προαύλιο. Εις τον φούρνον του ο Μπινάκος είχε παιδί 13 χρονών ως τσιράκι. Το παιδί αυτό είδε όλο το φέρσιμο του αφεντικού του και κατάλαβε ότι το δισάκι είχε πολύ χρυσό. Αντιλαμβάνεται όμως και ο Μπινάκος ότι το τσιράκι του τα είδε όλα και ότι η πράξις του θα φανερωθεί!

Τοποθέτησε σε ένα ασφαλές μέρος πίσω από τον φούρνο το δισάκι με τα χρήματα, σπρώχνει το παιδί μέσα στο φούρνο τον αναμμένον και το καίει. Την άλλη ημέρα παρουσιάσθηκε στην Αστυνομία και παραπονέθηκε για την εξαφάνιση του παιδιού, καταγγέλλοντας ότι το πήραν μάλλον οι άνθρωποι ενός καραβανιού που πέρασε έξω από τον φούρνον του. Η Αστυνομία δεν έκανε και μεγάλη έρευνα, δεν θεωρούσε σκόπιμον να τα βάλει με Ανατολίτες καμηλιέρηδες, από Ιερούς Μουσουλμανικούς Τόπους. Αλλά από τις ανακρίσεις και την έρευνα που έγιναν, δεν βρέθηκε το παιδί, ούτε προέκυψεν ενοχή κανενός. Έκλεισε το θέμα με την έκθεση ότι υπήρξε ληστεία από τσέτα (συμμορία) που επήρε το δισάκι και το παιδί. Έτσι ο Μπινάκος ησύχασε και δεν είχε πλέον κανέναν φόβον. Εξακολούθησε να εργάζεται στο φούρνο, χωρίς να μεγαλώσει τη δουλειά του ή να κάνει επίδειξη πλουτισμού του ή αλλαγή στα οικονομικά του.

Μετά παρέλευση όμως αρκετών χρόνων, τον έτρωγε η συνείδησή του, κοιμόταν και ένας εφιάλτης τού φώναξε: «Κακούργε, έκαψες το παιδί, φονιά». Δεν μπορούσε να ησυχάσει, έλυωνε από τις τύψεις. Αποφάσισε και πήγε σε ένα Μοναστήρι, βρήκε εκεί έναν άγιο Ηγούμενο, στον οποίο είπε την ιστορία του, ότι συνέβηκε σε κάποιον γνωστόν του, ο οποίος τον έστειλε να μάθει πώς θα τον συγχωρέσει ο Θεός γι’ αυτήν την πράξη. – Ο ηγούμενος απήντησε, ότι δεν υπάρχει συγχώρεση για ένα τέτοιο έγκλημα.

Ο Μπινάκος απελπίστηκε, αλλά κάποιος μουσουλμάνος που του είπε την ιστορία, όπως στον ηγούμενο την είχε ειπή, του είπε να πάει ο γνωστός του Μπινάκου σε ένα σοφό Χότζα, και του είπε όλη την αλήθεια.

Ο Χότζας αφού τον άκουσε, στάθηκε λίγο αμίλητος, σκεπτόταν και στο τέλος του είπε: «Είναι ασήκωτο, πολύ βαρύ αυτό το αμάρτημα. Το μόνον που μένει είναι να κάνεις κάποιο μεγάλο ευεργέτημα. Να πας στην πατρίδα σου και να κατασκευάσεις τρία γεφύρια».

Ο Μπινιάκος ήρθε στην πατρίδα και πράγματι με τα χρυσά της καμήλας κατασκεύασε τρία γεφύρια:

1) της Γκούμανης που σώζεται ακόμη, 2) του Καλπακίου, το οποίον είχε καταστραφεί και κτίστηκε εκ νέου επί Αλή Πασά, όταν έφτιανε το καλντερίμι Σαγιάδα - Φιλιάτες - Πρέβεζα - Γιάννενα και 3) Το γεφύρι κάτω από την Φανερωμένη, το οποίο από χρόνια έχει καταπέσει. Στη Φανερωμένη υπάρχει τοπωνυμία με το όνομα του Μπινάκου.

Αργύρης Παφίλης