Στην ελληνική πολιτική σκηνή 4 κυρίες υποδέχονται το νέο έτος 2024 (γράφει η Γκουτζιαμάνη Γιάννα)
Στην ελληνική πολιτική σκηνή 4 κυρίες υποδέχονται το νέο έτος 2024: η Κανονικότητα, η Βαθειά Υπόκλιση, η Σκυφτή Ζωή και η Βαρβαρότητα.
Πάει ο παλιός ο χρόνος… ήρθε ο νέος με τα δώρα…
Έσπευσαν να τον υποδεχτούν οι 4 κυρίες. Την παράσταση παρακολουθεί στο βάθος μια Καρυάτιδα. Αυτή είναι το κοινό.
Μέσα στην παράσταση περιλαμβάνεται και το στήσιμο του σκηνικού. Πρώτη μπαίνει από δεξιά η Κανονικότητα με το χαμόγελο της αυταρέσκειας και του υπεράνω όλων, συνοδευόμενη πάντα από 41 υπηρέτες. Αυτοί φροντίζουν και για το σκηνικό. Παίρνουν αυτό που τους δίνει η Κανονικότητα από το πουγγί του θησαυρού της και γεμίζουν τη σκηνή με διαφόρων ειδών pass και καλάθια ελεημοσύνης για τους αναξιοπαθούντες. Ο χώρος σχεδόν θυμίζει σούπερ μάρκετ κατωτέρας ποιότητας. ¨Είναι κι εκείνα τα πολύχρωμα καρτελάκια της ενέργειας, που αναβοσβήνουν και ζαλίζουν τον πελάτη. Ποιο να διαλέξει;
Η Καρυάτιδα απορεί προς τι σκηνικό αυτό;
Θα γίνει καθαρό, όταν θα μπει στη σκηνή η Σκυφτή Ζωή.
Έπεται η Υπόκλιση επίσης από τα δεξιά. Λαμπερή με πλουμιστή εμφάνιση μπαίνει στη σκηνή αγκαζέ με έναν κολλαριστό δάσκαλο. Λυγίζει εκείνος τη μέση του μπροστά σε κάθε υψηλό επισκέπτη.
Η Καρυάτιδα ταράχτηκε. Είναι δυνατόν ο δάσκαλος να παίρνει δουλική στάση; Το Ελληνικό πνεύμα διδάσκει ελευθερία στη σκέψη, την αρετή, αξιοπρέπεια. Κι αποκρίνονται οργισμένοι ο Μακρυγιάννης, ο Ρήγας Φεραίος, ο Σολωμός, ο Κάλβος.
Η Υπόκλιση τους αγνοεί και επιβλέπει με ικανοποίηση το χώρο. Από την αριστερή είσοδο μπαίνει η Σκυφτή Ζωή. Στην πλάτη της κουβαλάει δυσκολίες πάσης φύσεως: οικονομικές, κοινωνικές, ψυχικές, συναισθηματικές όλου του πλήθους που την ακολουθεί και είναι όλοι οι κατατρεγμένοι που γονάτισαν. Μικρομεσαίοι που έχασαν την άνεση ή και το σπίτι τους. Φτωχοί μεροκαματιάρηδες, άνεργοι, νεολαίοι πτυχιούχοι απελπισμένοι, μικροσυνταξιούχοι, άστεγοι, ασθενείς απροστάτευτοι, δάσκαλοι, μαθητές και φοιτητές που τους συνθλίβει το σύστημα, γύφτοι και πρόσφυγες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Προσπαθούν να ξεχάσουν τα δύσκολα του προηγούμενου χρόνου και να χαρούν τον ερχομό του νέου. Σκυφτοί παίρνουν τα όποια pass, την ελεημοσύνη που τους έριξε η Κανονικότητα. Ως εκεί. Αδυνατούν να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι, να δουν το φως του ήλιου. Οι 41 υπηρέτες εκτέλεσαν την εντολή και άπλωσαν ένα λεπτό, αλλά πυκνό νέφος καταχνιάς από πάνω τους, να μην μπορούν ούτε τα όνειρά τους να πετάξουν.
Ευτυχώς εκεί στο ανάμεσά τους φτερούγισαν ευχές και αγγελάκια χριστουγεννιάτικα και σκόρπισαν μελωδίες, που ζέσταναν για λίγο τις καρδιές.
Όμως το κακό παραμονεύει και στις πιο όμορφες στιγμές. Η Βαρβαρότητα κυκλοφορεί ανάμεσά τους. Τυφλή από τη δίψα για το κακό, στήνει ενέδρα και μπήγει το μαχαίρι βαθειά στο λαιμό μιας γυναίκας. Το πλήθος πάγωσε, μαζί του και η Καρυάτιδα. Ο φονιάς είναι ένας από αυτούς εκεί γύρω, μπρατσαράς και άνεργος. Έσφαξε τη γυναίκα που του πρόσφερε τον έρωτα. Το μίσος για εκείνους που προσπαθούν για το καλό, έβαλε στο χέρι του το φονικό μαχαίρι, για ένα ευτελές ποσόν.
Η Κανονικότητα και η Υπόκλιση απολαμβάνουν αδιάφορες την υψηλή τους κοσμικότητα, που αστράφτει και θαμπώνει τους από κάτω. Η Καρυάτιδα ανατρίχιασε. Στην Τραγωδία ποτέ το φονικό δεν γίνεται δι ασήμαντον αφορμήν, ούτε μένει ατιμώρητο.
Δυο δάκρυα κύλησαν στα μάτια της, το ένα για τους κλεμμένους θησαυρούς του Παρθενώνα και το άλλο για τον ηθικό, κοινωνικό και πολιτικό εκφυλισμό της Ελλάδας. Ποιος θα μπορέσει να επαναφέρει το Ελληνικό πνεύμα; Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης προσφέρουν πάντα τα φώτα τους και ο Σοφοκλής :«Ούτι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν». (Αντιγόνη).
Κοζάνη 12-1-2024
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
