Αντί για κερί στο μνημόσυνο των Τεμπών γράφω και ανάβω αυτούς τους στίχους (του Τσολάκη Πασχάλη)

Βράδυ στην όμορφη κοιλάδα των Τεμπών

παιδιά με όνειρα η νύχτα τα δήλωσε απών

ο χάροντας ακάλεστος καρτέρι έστησε εκεί

θεέ μου κακιά μέρα σαν μεγάλη Παρασκευή

 

τα νιάτα μιλούσαν – γελούσαν μες στο βαγόνι

ξαφνικά το αίμα τους στις φλέβες τους παγώνει

σε σύγχρονη εποχή δυο τραίνα στην ίδια γραμμή

η μάνα ούρλιαζε στο χάρο- μη το παιδί μου – μη

 

έλιωσαν τα σίδερα σαν να ήταν μέσα σε καμίνι

κι οι άνθρωποι πάνω στου Προκρούστη την κλίνη

ντροπή σε όλους μας – μα το κακό δεν σβήνει

συνένοχοι που η χώρα μας -κράτος δεν έχει γίνει

 

Υ.Γ «Ο Ελληνισμός επέτυχε ως γένος αλλά απέτυχε ως κράτος.

Από την ημέρα που έγινε η Ελλάδα κράτος, έως σήμερα

οι πολιτικές πράξεις σχεδιάζονται και εκτελούνται

ερήμην των αντιλήψεων και των ιδανικών

που έχει διαμορφώσει ο Ελληνισμός» Ελύτης