Εμείς στη Δύση εξελιχτήκαμε, αποκτήσαμε πολιτισμό, ανθρώπινες αξίες, ποιότητα ζωής & οι γύπες δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, ή μήπως δεν είναι έτσι ;; ( του Νίκου Βουνοτρυπίδη )
Σουδάν, καραδοκεί ο γύπας, η τροφή του είναι σχεδόν έτοιμη , στο "πιάτο".
Το παιδί βρίσκεται 100 περίπου μέτρα από την τροφοδοσία του ΟΗΕ. Δεν έχει όμως τις δυνάμεις να φτάσει ως εκεί, ο φωτορεπόρτερ Κέβιν Κάρτερ, για "καλή" του τύχη βρέθηκε εκεί και με την μηχανή του αποθανάτισε την στιγμή. Μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στη New York Times και συγκλόνισε όλο τον κόσμο. Ήταν η αιτία να αντιληφθεί η ανθρωπότητα το χάος που επικρατεί στο Σουδάν.
Ο φωτορεπόρτερ αφού έδιωξε τον γύπα έφυγε χωρίς να βοηθήσει το κοριτσάκι, χωρίς να γνωρίζει τι απέγινε, γιατί αυτές ήταν οι εντολές που είχε, να μην πλησιάζει τους εντόπιους γιατί ήταν επικίνδυνοι να μεταδώσουν μολυσματικές ασθένειες..
Η κατάληξη όμως του Κέβιν Κάρτερ δεν ήταν ειδυλλιακή, αυτοκτόνησε, δεν άντεχε άλλο τις τύψεις για το παιδάκι που παράτησε αβοήθητο...
Αυτά συμβαίνουν στις τριτοκοσμικές χώρες, ευημερούν οι γύπες τα αρπαχτικά, τα σαρκοφάγα και λιμοκτονούν οι άνθρωποι, σκληρή ζωή ανελέητη, ο θάνατος είναι κάτι το σύνηθες , κάτι που είναι στην καθημερινότητά τους.
Εμείς στη Δύση εξελιχτήκαμε, απεκτήσαμε πολιτισμό, ανθρώπινες αξίες, ποιότητα ζωής και οι γύπες δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, ή μήπως δεν είναι έτσι, μπορεί να μην υπάρχουν οι γύπες κρεμασμένοι στους κάκτους να καραδοκούν, υπάρχουν όμως άλλοι ΄΄γύπες΄΄ ανθρωπόμορφοι που καραδοκούν στο χρηματιστήριο, που περιμένουν ένα λάθος χειρισμό του ΄΄θηράματος΄΄ και το κατασπαράζουν στην στιγμή, που τους δίνουμε το δικαίωμα να διαχειρίζονται τη ζωή μας, την ενέργεια, την τροφή, σύντομα ακόμα και το νεράκι.... Υπάρχουν οι ανθρωπόμορφοι ΄΄γύπες΄΄ που καραδοκούν στις αίθουσες Δικαστηρίων, που περιμένουν το στραβοπάτημα, τον λάθος χειρισμό ,για να του φάνε τους κόπους μιας ζωής....
Σήμερα ένας πολύ καλός φίλος , με αποκάλεσε "Ρομπέν των Δασών", όχι για να με ειρωνευτεί, είμαι σίγουρος για αυτό, αλλά να μου επισημάνει ότι υπερβάλλω, τον εαυτό μου , ότι θα μπορούσα να βλέπω τα πράγματα ψύχραιμα, από μια απόσταση.
Έχει δίκιο, αυτό λέει η λογική, αλλά για σκεφτείτε, αν όλοι υπερβάλλαμε λίγο τον εαυτό μας, αν αφήναμε το συναίσθημα να μας κυριεύσει σ΄ αυτές τις αξίες, μήπως η ζωή μας θα ήταν λίγο καλύτερη;
