Γάζα: Η συνδρομή των μέσων ενημέρωσης σε μια γενοκτονία (Απόδοση στα Ελληνικά Νίκος Δινόπουλος)
Μέρα της Παλαιστινιακής Γης: «Θα παραμείνουμε ριζωμένοι στην Γη μας σαν την Ελιά και το Θυμάρι»
«Ο λαός της Παλαιστίνης τιμά στις 30 Μάρτη, τη Μέρα της Παλαιστινιακής Γης. Κάθε χρόνο, αυτή τη μέρα, από το 1976 οι Παλαιστίνιοι τιμούν την Ημέρα της Γης προς τιμήν του αγώνα τους να κρατήσουν τη γη τους και την εθνική τους ταυτότητα σε ένα όλο και πιο εχθρικό περιβάλλον και επιμένουν να αγωνίζονται για την Ελευθερία, την Ειρήνη και τα αναφαίρετα δικαιώματά τους για επιστροφή και αυτοδιάθεση αντιμετωπίζοντας την Ισραηλινή αποικιακή κατοχή και τις ρατσιστικές πολιτικές του Ισραήλ». [imerodromos.gr]
***
Γάζα: Η συνδρομή των μέσων ενημέρωσης σε μια γενοκτονία
Πηγή: Orient XXI
Για πρώτη φορά, μια γενοκτονία συντελείται ζωντανά σε ορισμένα παναραβικά ειδησεογραφικά κανάλια ή κοινωνικά δίκτυα, κάτι που δεν συνέβη στη Ρουάντα ή τη Σρεμπένιτσα. Ταυτόχρονα, είναι ανησυχητικό να παρατηρεί κανείς πόσο εύκολα αυτή η σφαγή σταδιακά εκτοπίζεται από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα ανοίγματα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων για να γίνει δευτερεύον θέμα. Και όμως, σύμφωνα με τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, οι χώρες που την υπέγραψαν είναι υποχρεωμένες να λάβουν μέτρα για την αποτροπή μιας Γενοκτονίας, έτσι και οι δημοσιογράφοι οφείλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να σταματήσουν το έγκλημα που διαπράττεται στη Γάζα.
Των
Alain Gresh, Publication director of Orient XXI. A specialist in the Near East, he is the author of several books, including De quoi la… (continue)
Sarra Grira, Journalist, doctor in French literature. Chief editor of Orient XXI.
Απόδοση στα Ελληνικά Νίκος Δινόπουλος
«Εδώ και 90 ημέρες, αδυνατώ να καταλάβω. Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονται ή ακρωτηριάζονται, κατακλύζονται από μια θύελλα βίας που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί πόλεμος, εκτός από ένα οκνηρό μυαλό». Στην επιστολή παραίτησής του μετά από δώδεκα χρόνια καλής και πιστής υπηρεσίας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο με τον οποίο η εφημερίδα του κάλυπτε την κατάσταση στη Γάζα, ο Raffaele Oriani, ανταποκριτής του εβδομαδιαίου ένθετου της ιταλικής εφημερίδας La Republica, κατήγγειλε την «απίστευτα προστατευτική προσέγγιση του μεγαλύτερου μέρους του ευρωπαϊκού Τύπου», συμπεριλαμβανομένης της La Republica – «σήμερα, η σφαγή δύο ολόκληρων οικογενειών αναφέρεται μόνο στην τελευταία στήλη της σελίδας 15». Και αναφέρει τη «στήριξη από τα μέσα ενημέρωσης» που καθιστά αυτές τις σφαγές δυνατές. [Διαβάστε εδώ: Ο μύθος της ελεύθερης, ανεξάρτητης ενημέρωσης και δημοσιογραφίας στα συστημικά ΜΜΕ]
Υπήρξε μια εποχή πριν από λίγο καιρό που τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν ήταν τόσο άβουλα. Κανείς δεν απέφευγε να καταγγείλει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ποτέ δεν θα περνούσε από το μυαλό κανενός να χρησιμοποιήσει τον όρο «ρωσική ειδική επιχείρηση», παρά μόνο χλευαστικά. Σήμερα, η ισραηλινή έκφραση «πόλεμος Ισραήλ – Χαμάς» έχει γίνει ο κανόνας, σαν να συγκρούονται δύο ισότιμες πλευρές ή σαν τα περισσότερα θύματα να είναι στρατιώτες των ταξιαρχιών Αλ-Κασάμ.
Οι εφημερίδες χρησιμοποιούν διάφορες εκφράσεις, αλλά η Χαμάς αποκαλείται σχεδόν πάντα «τρομοκρατική οργάνωση» -ενώ μόνο οι ΗΠΑ και η ΕΕ τη θεωρούν ως τέτοια- απαλλάσσοντας έτσι το Ισραήλ a priori από όλα τα εγκλήματά του. «Αν έχεις να αντιμετωπίσεις το απόλυτο κακό, όλα επιτρέπονται, έτσι δεν είναι;» Ένας δημοσιογράφος του CNN αποκάλυψε τις οδηγίες που του έδωσαν οι συντάκτες του:
Οι λέξεις «εγκλήματα πολέμου» και «γενοκτονία» απαγορεύονται. Οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Γάζα πρέπει να αναφέρονται ως «εκρήξεις» για τις οποίες κανείς δεν ευθύνεται μέχρις ότου ο ισραηλινός στρατός παραδεχτεί ή αρνηθεί την ευθύνη. Τα αποσπάσματα και οι ειδήσεις που παρέχονται από την κυβέρνηση τείνουν να εγκρίνονται γρήγορα, ενώ εκείνα που παρέχονται από τους Παλαιστίνιους τείνουν να εξετάζονται προσεκτικά και να αντιμετωπίζονται με προσοχή[1].
«Σύμφωνα με τη Χαμάς»
Όλοι γνωρίζουμε με πόση καχυποψία αντιμετωπίζονται τα στοιχεία για τον αριθμό των νεκρών που παρέχει το Υπουργείο Υγείας της Γάζας, τα οποία συνοδεύονται μέχρι σήμερα από την έκφραση «σύμφωνα με τη Χαμάς», ενώ στην πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι υποεκτιμημένα. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι Παλαιστίνιοι όμηροι, οι οποίοι ξεγυμνώνονται, ταπεινώνονται, βασανίζονται, σχετικοποιείται, ενώ η υποψία ότι είναι μέλη της Χαμάς δικαιολογεί «μέτρα έκτακτης ανάγκης». Από την άλλη πλευρά, οι ψεύτικες ειδήσεις που κυκλοφόρησαν μετά την 7η Οκτωβρίου -γυναικείες κοιλιές που ανοίχτηκαν, μωρά που αποκεφαλίστηκαν ή κάηκαν ζωντανά σε φούρνους- αναπαράχθηκαν σε όλο τον κόσμο επειδή είχαν επιβεβαιωθεί από Ισραηλινούς αξιωματούχους. Μόλις αποκαλύφθηκε η απάτη, κανένα έντυπο δεν θεώρησε απαραίτητο να παραδεχτεί ότι ήταν ένοχο για τη συμβολή του στη διάδοση της ισραηλινής προπαγάνδας. Στη Γαλλία ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού είναι ευπρόσδεκτος καλεσμένος σε κάθε ειδησεογραφικό κανάλι και αν κατά τύχη ένας δημοσιογράφος τολμήσει να κάνει τη δουλειά του και να τον ρωτήσει για την πραγματικότητα, δέχεται επίπληξη από τους εργοδότες του.
Εν τω μεταξύ, η επαίσχυντη ρατσιστική ρητορική, στα όρια της υποκίνησης σε μίσος ή βία, που απευθύνεται σε όσους επικρίνουν τον ισραηλινό στρατό, περνάει σχεδόν απαρατήρητη. Για να μην αναφέρουμε την υπόνοια με ρατσιστικό πρόσημο που ρίχνουν στους δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι ύποπτοι «κομμουνιστές» όταν παρουσιάζουν μια διαφορετική άποψη[2].
Ενώ το Ισραήλ αρνείται να επιτρέψει σε ξένους δημοσιογράφους να εισέλθουν στη Γάζα -εκτός από εκείνους που επιλέγουν να «ενσωματωθούν» για μια καθοδηγούμενη περιήγηση, την οποία πολλοί ανταποκριτές αποδέχονται χωρίς την παραμικρή κριτική διάθεση-, ελάχιστες διαμαρτυρίες έχουν εκδηλωθεί εναντίον αυτού του αποκλεισμού. Ούτε το δημοσιογραφικό σινάφι έχει διαμαρτυρηθεί για τη δολοφονία 109 Παλαιστίνιων δημοσιογράφων, αριθμός που δεν έχει καταγραφεί ποτέ σε καμία πρόσφατη σύγκρουση. Αν αυτοί οι δημοσιογράφοι ήταν Ευρωπαίοι, τι δεν θα είχαμε ακούσει; Ακόμα χειρότερα, στην ετήσια ανασκόπησή τους, που δημοσιεύθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2023, οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF) αναφέρουν «17 [Παλαιστίνιους] δημοσιογράφους που σκοτώθηκαν εν ώρα καθήκοντος», μια «είδηση» που υιοθετήθηκε από πολλά γαλλικά μέσα ενημέρωσης. Η διατύπωση είναι σοκαριστικά απρεπής, ιδίως αν θυμηθούμε ότι ο ισραηλινός στρατός συνηθίζει να στοχοποιεί σκόπιμα δημοσιογράφους, όπως μας θύμισε η δολοφονία της Shireen Abu Akleh.
Την Κυριακή 7 Ιανουαρίου δύο ακόμη Παλαιστίνιοι συνάδελφοί τους σκοτώθηκαν όταν ένας ισραηλινός κατευθυνόμενος πύραυλος έπληξε το αυτοκίνητό τους, δυτικά του Khan Younes. Ο ένας από αυτούς δεν ήταν άλλος από τον γιο του Wael Dahbouh, επικεφαλής του γραφείου της Al-Jazira στη Γάζα. Η μισή οικογένειά του σφαγιάστηκε από τον ισραηλινό στρατό, ενώ σκοτώθηκε και ο εικονολήπτης του.
Και σε αυτούς τους Παλαιστίνιους δημοσιογράφους οφείλουμε τις περισσότερες εικόνες που έφτασαν σε εμάς. Και παρόλο που κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη εργαστεί ως «διορθωτές» για Γάλλους ανταποκριτές, παραμένουν ύποπτοι για το γεγονός ότι είναι Παλαιστίνιοι.
Εν τω μεταξύ, οι Ισραηλινοί συνάδελφοί τους, με ελάχιστες εξαιρέσεις (+972, μερικοί δημοσιογράφοι της Haaretz), επαναλαμβάνουν ευλαβικά τα λεγόμενα του στρατού.
Εθνοκάθαρση ... γιατί όχι;
Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες αλλόκοτων συζητήσεων. Είναι δυνατόν να συζητάμε γαλήνια, ήρεμα, «φυσιολογικά», σε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά στούντιο, προτάσεις για τον εκτοπισμό του παλαιστινιακού πληθυσμού στο Κονγκό, στη Ρουάντα ή στην Ανατολική Ευρώπη, χωρίς να επισημάνουμε ότι πρόκειται για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι οι άνθρωποι που κάνουν αυτές τις προτάσεις, εδώ ή στο εξωτερικό, θα πρέπει να παραπεμφθούν για την υποστήριξη εγκλημάτων πολέμου ή εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας;
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, η Λωρίδα της Γάζας έχει γίνει «ένας τόπος θανάτου, μη κατοικήσιμος». Κάθε μέρα έρχονται νέα για περισσότερους νεκρούς (πάνω από 23.000), για περισσότερους τραυματίες (πάνω από 58.000) [Πάνω από 32.000 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από τις 7 Οκτώβρη 2023. Περισσότεροι από 78.000 άνθρωποι έχουν τραυματιστεί μέχρι σήμερα 30/3/2/24], για βομβαρδισμένες ιατρικές εγκαταστάσεις, για εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, για βασανιστήρια μεγάλης κλίμακας[3], σχολεία και πανεπιστήμια κονιορτοποιημένα, σπίτια κατεστραμμένα. Τόσα πολλά από αυτά που ένας νέος όρος έχει επινοηθεί, «οικιστική δολοφονία» για να περιγράψει τη συστηματική καταστροφή των σπιτιών των ανθρώπων. Σπάνια κάποιο από αυτά τα εγκλήματα ερευνάται από τους ανταποκριτές. Ωστόσο, μόνο το υπόμνημα που υπέβαλε η Νότια Αφρική στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης[4] θα αρκούσε για να προμηθεύσει τα μέσα ενημέρωσης με δεκάδες ειδήσεις. Αυτές θα βοηθούσαν να δώσουν στα θύματα (όχι μόνο εκείνα της 7ης Οκτωβρίου) ένα όνομα, ένα πρόσωπο, μια ταυτότητα. Θα υποχρέωναν το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που το οπλίζουν απροκάλυπτα, καθώς και τις άλλες δυτικές χώρες και ιδίως τη Γαλλία, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, που δεν συνίστανται στο να πετάξουν με αλεξίπτωτο μερικές προμήθειες σε έναν πληθυσμό που πεθαίνει ή να εκφράσουν την «ανησυχία τους» σε ένα δελτίο τύπου.
[Οι ΗΠΑ «αντιδρούν» στη σφαγή των Παλαιστινίων παραδίδοντας βόμβες και μαχητικά αεροσκάφη στο Ισραήλ!
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Washington Post», που επικαλείται ανώνυμους αξιωματούχους, η Ουάσιγκτον, έστειλε στο Ισραήλ περισσότερες από 1.800 βόμβες Mk.84 2.000 λιβρών (900 κιλών) και περίπου 500 βόμβες Mk.82 500 λιβρών (225 κιλών)! […] Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, που επικαλείται η εφημερίδα, την περασμένη εβδομάδα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενέκρινε τη μεταφορά 25 μαχητικών αεροσκαφών F-35A και κινητήρων για τα F-35, αξίας περίπου 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. imerodromos.gr]
Για πρώτη φορά, μια γενοκτονία συντελείται ζωντανά σε ορισμένα παναραβικά ειδησεογραφικά κανάλια ή κοινωνικά δίκτυα, κάτι που δεν συνέβη στη Ρουάντα ή τη Σρεμπένιτσα. Ταυτόχρονα, είναι ανησυχητικό να παρατηρεί κανείς πόσο εύκολα αυτή η σφαγή σταδιακά εκτοπίζεται από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα ανοίγματα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων για να γίνει δευτερεύον θέμα. Και όμως, σύμφωνα με τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, οι χώρες που την υπέγραψαν είναι υποχρεωμένες να λάβουν μέτρα για την αποτροπή μιας Γενοκτονίας, έτσι και οι δημοσιογράφοι οφείλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να σταματήσουν το έγκλημα που διαπράττεται στη Γάζα.
ΥΓ: Για να μην είναι συνένοχη σε αυτή τη γενοκτονία, η Γαλλία μπορεί να συμβάλει στην αποτροπή της: αναστέλλοντας τη στρατιωτική της συνεργασία με το Ισραήλ, θεσπίζοντας κυρώσεις κατά των Γάλλων πολιτών που συμμετέχουν στα εγκλήματα που συντελούνται στη Γάζα, […], αναστέλλοντας την εισαγωγή ισραηλινών προϊόντων, ορισμένα από τα οποία προέρχονται από τις αποικίες, που εμπορευματοποιούνται κατά παράβαση των ευρωπαϊκών αποφάσεων.
Στα τέλη Δεκεμβρίου, μετά από μια ρωσική επίθεση εναντίον ουκρανικών πόλεων που είχε προκαλέσει περίπου τριάντα θύματα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ καταδίκασε «αυτούς τους τρομακτικούς βομβαρδισμούς», ενώ το Παρίσι κατήγγειλε τη «ρωσική στρατηγική του τρόμου». Ο τίτλος της Le Monde ήταν: «Η ρωσική εκστρατεία τρόμου». Πόσο καιρό θα χρειαστεί να περιγράψουμε τον πόλεμο του Ισραήλ κατά της Γάζας ως τρομοκρατία;
[1] Daniel Boguslaw, "Το CNN καλύπτει τη Γάζα με την ομάδα της Ιερουσαλήμ που λειτουργεί υπό τον έλεγχο της λογοκρισίας του Idf", The Intercept, 4 Ιανουαρίου 2024.
[2] Nassira Al-Moaddem, «TV5 Monde: “the Kaci affair” shocks the editorial staff.», Arrêt sur image, 30 November 2023.
[3] Read investigation in Israeli magazine +972, Yuval Abraham, ‘Inside Israel’s torture camp for Gaza detainees’
