Ο ΠΟΝΟΣ | της Ευαγγελίας Γκαγκαλη

Ο ΠΟΝΟΣ

Κοιτάζω τη ζωή , τη φύση ..... με μάτια θολά

γιατί μου στερούν το " φ ω ς "

και ΠΟΝΑΩ

 

Ακούω με τα αυτιά μου τις φευτιές......

βλέπω τις παθογένειες , τις γυναικοκτονίες

                                            τις οικτρές

και διπλά ΠΟΝΑΩ

 

Σφίγγουν γύρω μου τον κλοιό συνεχώς

ένας Σίσυφος γίνεται η ζωή διαρκώς

και συνεχίζω να ΠΟΝΑΩ

 

Μου κλέβουν το απόθεμα ψυχής , τα όνειρα

την ίδια τη φωνή .....με την υποταγή

 

Κι εγώ αμέτοχα   κοιτάω......τη διαφθορά

την αυθαιρεσία -των " Μινώταυρων " την τακτική

και καθημερινά ΠΟΝΑΩ

 

Πού τις κατακτήσεις χρόνων μου αφαιρεί

και την ι κ μ ά δ α των νέων απομυζεί.....

και ΠΟΝΑΩΩΩΩΩ..... αλλά και λέω

 

Μένει όμως ακόμη ελεύθερη η ψυχή

πού με τιμόνι την ελπίδα , την καρδιά

 

Παίρνω δύναμη , βάζω στα όνειρα φτερά....  

και λέω: ΕΧΕΙ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ η ΖΩΗ

 

Ας κρατάμε τα " α π ό ν ε ρ α " μακριά

για να μην ΠΟΝΑΜΕ

 

( Αφιερωμένο στις αδικοχαμένες - με όποιον τρόπο - ψυχές )