Ειλικρίνεια ή προσποίηση και ψέμα; (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

Αν η ειλικρίνεια ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στη συμπεριφορά των ανθρώπων, τότε σαφώς θα ήταν καλύτερες και πιο

πολιτισμένες κατά πολύ και οι επικοινωνιακές τους σχέσεις. Γιατί, σε τι ωφελεί να προσποιείται κανείς, πείθοντας τους συνανθρώπους του με την ψεύτικη ειλικρίνειά του και ταυτόχρονα να τους βλάπτει;

Συχνά συναντούμε γύρω μας ανθρώπους, οι οποίοι δεν αντιπροσωπεύουν κάτι σημαντικό.

Θέλοντας όμως μια κοινωνική κι επαγγελματική ανάδειξη, μεταχειρίζονται ποταπά μέσα, όπως την προσποίηση, το ψέμα και την ανειλικρίνεια.

Καταφέρνουν βέβαια να πείθουν τους άλλους με ευγενικούς αλλά ψεύτικους τρόπους για την δήθεν ανωτερότητά τους. Φουσκώνουν με αέρα τα μυαλά τους κι εμφανίζονται διογκωμένα από έπαρση κι αλαζονεία, με συμπτώματα λόρδωσης και ανοησίας, κρύβοντας έτσι την εσωτερική και πνευματική τους γυμνότητα.

Δεν γνωρίζουν όμως ότι μπορεί οι άλλοι γύρω τους να πειστούν από ευπιστία ή αφέλεια, αλλά με τον χρόνο ν' αποκαλύψουν τα ψέματά τους και να φανερώσουν το αληθινό πρόσωπο της υποκρισίας τους, και τότε...να τους φερθούν ανελέητα, και ταπεινωτικά.

Στην ουσία, η προσποίηση ταιριάζει σε ανθρώπους που ασχολούνται με την απάτη, τη διεστραμμένη φύση τους, την ποταπή και αβαθή τους προσωπικότητα, την δίχως εντιμότητα κι αυθεντικότητα. Ο φόβος της αλήθειας, το ψέμα και η υποκρισία είναι εφευρέσεις για όσους χρειάζονται «τα επαινετικά και άλλα ηχηρά παρόμοια».

Έχουμε χρέος, εμείς οι υπόλοιποι άνθρωποι, να είμαστε επιφυλακτικοί με όλους αυτούς που δημιουργούν εντυπωσιασμούς και θαυμασμό με ρηχά μέσα. Η δυσπιστία μάλιστα απέναντί τους θα μας ήταν και ευεργετική για να προφυλαχτούμε από την πόρτα της πλάνης και της σαθρής τους προσωπικότητας.

Ας μετράμε την αξία και το ήθος των ανθρώπων με την ειλικρίνειά τους και όχι με το προσποιητό τους ύφος. Η ζωή είναι μεγαλειώδης όταν είναι απλή, τίμια, ευθύς, ανυπόκριτη. Η απλότητα του ανθρώπου, η τιμιότητα, η ευθύτητα, η ανυποκρισία είναι το μεγαλείο του.