Οι εκλογές στη Γαλλία και η (αβέβαιη) επόμενη μέρα | Γράφει ο Θόδωρος Μήγκος

Την περασμένη Κυριακή 7 Ιουλίου

το Νέο Λαϊκό Μέτωπο με επικεφαλής τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν τερμάτισε στην πρώτη θέση της εκλογικής κούρσας. Η συμμαχία κομμάτων του νυν προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμμανουέλ Μακρόν αναδείχθηκε στη δεύτερη θέση ενώ, η Εθνική Συσπείρωση του Ζορντάν Μπαρντελά (γνωστό και ως κόμμα Λε Πεν) κατέλαβε την τρίτη θέση.

Μπορεί ήδη να διανοούμαι την τρίτη μέρα μετά από, τον ΄β γύρο των γαλλικών εκλογών αλλά, ήδη έχουν προκύψει διάφορα ερωτήματα. Αρχικά, είδαμε τη Δευτέρα 8 Ιουλίου τον νυν πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ (κανένας δεν γνωρίζει για πόσο θα παραμείνει σε αυτή τη θέση) να υποβάλλει, την παραίτησή του, στον Γάλλο πρόεδρο με τον δεύτερο, να μην την αποδέχεται. Αντιθέτως, επέλεξε να διατηρήσει τον Ατάλ ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό με στόχο «τη σταθερότητα της χώρας» όπως ανέφερε. Έπειτα από, αυτή την κίνηση ανέκυψε αβίαστα το εξής ερώτημα. Τι σκοπεύει να κάνει ο Μακρόν?

Ωστόσο, υπάρχει ένα ακόμα ερώτημα. Μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά απρόσκοπτα ο Μακρόν? Μάλλον όχι αφού, δύσκολα θα συμμαχήσει με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο του Ζαν-Λυκ Μελανσόν. Αν τελικά δεν επιτευχθεί συμφωνία (κάτι που μοιάζει αδύνατο με τα μέχρι στιγμής δεδομένα) και δεν κυβερνήσει ο νυν πρόεδρος τι θα μπορούσε να συμβεί? Θα μπορούσε π.χ να διορίσει, μια τεχνοκρατική κυβέρνηση τα μέλη της οποίας δε θα αποτελούν κομματικές προσωπικότητες (οποιουδήποτε κόμματος) και που θα χαίρουν ευρύτερης αποδοχής. Με μοναδικό σκοπό φυσικά, να κυβερνήσει τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο του 2025 οπότε και είναι συνταγματικά εφικτό να προκηρυχθούν νέες εκλογές.

Βέβαια, το σενάριο αυτό, μοιάζει αρκετά απίθανο καθώς, μπορεί να φανεί εντελώς αντιδημοκρατική σε μεγάλο μέρος του κόσμου η συγκεκριμένη ενέργεια του προέδρου δυναμώνοντας έτσι, περαιτέρω τις φλόγες του λαϊκισμού που καίνε αδιάκοπα. Αν αυτό ακούγεται απίθανο σε ορισμένους ας αναλογιστούν τι συνέβη στην Ιταλία. Έπειτα από, την πρωθυπουργία του Μάριο Ντράγκι (ενός κατεξοχήν τεχνοκράτη) ο ιταλικός λαός εξέλεξε την πιο δεξιά κυβέρνηση από την εποχή του Μπενίτο Μουσολίνι.

Αρκετά τα ερωτήματα που έχουν προκύψει μέχρι στιγμής. Ωστόσο, ο όποιες εξελίξεις θα πρέπει να περιμένουν μέχρι την επιστροφή του Μακρόν από τις Η.Π.Α όπου θα παρευρεθεί, στη διάσκεψη του ΝΑΤΟ.

Άρθρο γνώμης για το www.kozani.tv 

Θόδωρος Μήγκος - δημοσιογράφος