Η χώρα μου (του Πασχάλη Τσολάκη)

Η χώρα μου δεν είναι πια η χώρα

των ποιητών και των σοφών

δεν είναι η χώρα των μύθων και της τραγωδίας

δεν είναι η χώρα των Δελφών και της Ολυμπίας

δεν είναι η χώρα του Ηράκλειτου

όπου τα πάντα ρει

δεν είναι η χώρα του Εμπεδοκλή και του Επίκουρου

δεν είναι πια η χώρα των αγαλμάτων

η χώρα μου δεν είναι στρατηλάτης των νικών

η χώρα μου υμνούσε τις δυνάμεις του σύμπαντος

η χώρα μου ήταν χώρα του φωτός και του ήλιου

η χώρα μου σήμερα είναι μια κιτς απομίμηση

στη χώρα μου κυκλοφορεί ακρωτηριασμένη

η Αφροδίτη και ακέφαλη η Νίκη της Σαμοθράκης

η χώρα μου δεν είναι πια η χώρα των γραμμάτων

όπου τα ρήματα ενεργούσαν

η χώρα μου δεν είναι πια η Ακρόπολη

η χώρα του πολιτισμού και της δημοκρατίας

σβήστηκε η φωτιά του Προμηθέα

η Άλτις- το ιερό δάσος της Ολυμπίας-

έγινε φίρμα ελαιόλαδου

που πωλείται στις αγορές

σήμερα η χώρα είναι

δύο χιλιάδες τίποτα

 

Υ.Γ «μάτια τριγυρίζουν μονάχα, ψάχνοντας να βρουν μέτωπα»

γράφει σε ένα στίχο ο Εμπεδοκλής

Η χώρα μου απεμπόλησε τα μέτωπα της Αφροδίτης και της Αθηνάς.

Δηλαδή της ομορφιάς και της Σοφίας