8 Σεπτεμβρίου του 2000 έφυγε από την ζωή ο Βασίλης Ραφαηλίδης | Γεννημένος το 1934 στα Σέρβια Κοζάνης !

Συμπληρώθηκαν 24 χρόνια μετά τον θάνατό του Β. Ραφαηλίδη που δεν «μασούσε» τα λόγια του, δεν δίσταζε να συγκρουστεί και να διατυπώνει με ειλικρίνεια τις απόψεις του ακόμη κι αν αφορούσαν

σε θέματα «ταμπού» της εποχής.

 Η ζωή του Β. Ραφαηλίδη

Γεννημένος το 1934 στα Σέρβια της Κοζάνης, πέρασε την εφηβεία του στην Καστορία λόγω μετάθεσης των γονιών του, οι οποίοι ήταν εκπαιδευτικοί. Ο ιδιαίτερος «έρωτάς» του, πάντως, υπήρξε η Κωνσταντινούπολη, απ’ όπου καταγόταν ο πατέρας του. Το 1953 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και σπούδασε κινηματογράφο, ενώ εργάστηκε ως βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη. Παρότι γύρισε ο ίδιος δύο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, μη ικανοποιημένος από το αισθητικό αποτέλεσμα, αποφασίζει να εγκαταλείψει τη σκηνοθεσία και να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου στη «Δημοκρατική Αλλαγή».

Την περίοδο 1964-65, βρέθηκε στην Αλγερία κοντά στον ηγέτη της 4ης διεθνούς, Μιχάλη Ράπτη, γνωστό και ως Πάμπλο. «Είναι αυτός που μου ‘μαθε την αξία του ζην επικινδύνως και του αγωνίζεσθαι ακατάπαυστα, μπας κι αλλάξει κάτι σε τούτο τον κόσμο που βαδίζει σαν τον κάβουρα πάνω στην ανθρακιά», θυμόταν. Συμμετείχε στη συνέχεια στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού «Ελληνικός Κινηματογράφος, το οποίο έκλεισε η Χούντα. Το 1968, μετά την αποφυλάκισή του, «έβαλε μπροστά» μαζί με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο το περιοδικό «Σύγχρονος Κινηματογράφος», που ήταν η συνέχεια του προηγούμενου με άλλον τίτλο, «δια του φόβου των Ιουδαίων», σύμφωνα με τον ίδιο.

 

Μεταπολιτευτικά «πέρασε» από «Το Βήμα» (1974-1983), το «Έθνος» (1983-1998) και την «Ελευθεροτυπία» (1998 έως τον θάνατό του), όπου εκτός από κριτικές κινηματογράφου, έγραφε σχόλια και επιφυλλίδες για μια ευρεία γκάμα κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβριο του 2000, σε ηλικία 66 ετών, νικημένος από την επάρατη νόσο.

Το αφιέρωμα της ΕΡΤ3 στον «αιρετικό» Βασίλη Ραφαηλίδη.