Δολοφονία Γρηγορόπουλου: Ο Δεκέμβρης που «πάγωσε» τον χρόνο και άναψε τη σπίθα της οργής

Ήταν Σάββατο 6 Δεκεμβρίου του 2008....

Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα, μία σφαίρα που στέρησε άδικα μία ζωή και γέννησε εξέγερση, πόνο, οργή, θυμό και βία.

Το χρονικό

Ήταν Σάββατο 6 Δεκεμβρίου του 2008. Νεαροί είναι συγκεντρωμένοι στο πεζόδρομο της Μεσολογγίου. Ένα περιπολικό της Άμεσης Δράσης κάνει γύρω στις 9 μμ. την συνηθισμένη περιπολία.

Αρχικά γίνεται μία φραστική αντιπαράθεση της ομάδας των νεαρών με τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα και τον συνάδελφό του Βασίλη Σαραλιώτη.

Στη συνέχεια, οι δυο άνδρες, μετά από διαταγή ανωτέρων, φεύγουν από τον τόπο του επεισοδίου.

Λίγο αργότερα όμως επανέρχονται πεζοί στην οδό Τζαβέλα, όπου βρίσκεται ακόμα η παρέα των νεαρών.

Η φραστική αντιπαράθεση συνεχίζεται και τότε ξαφνικά ο Κορκονέας βγάζει το υπηρεσιακό του περίστροφο και πυροβολεί τρεις φορές.

Μία από τις σφαίρες βρίσκει τον 15χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο και τον σκοτώνει ακαριαία. Η σφαίρα, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, διαπέρασε την καρδιά του και καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο, με αποτέλεσμα να βρει ακαριαίο θάνατο. 

Εκεί στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου.

Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, μετά τους πυροβολισμούς, θα αποχωρήσει αμέσως από το σημείο μαζί με τον συνάδελφό του Βασίλη Σαραλιώτη περπατώντας, παρά τις σπαρακτικές κραυγές των παιδιών που μόλις είχαν δει τον φίλο τους να πέφτει νεκρός. 

Η σφαίρα που γέννησε την οργή

Μέσα σε λίγη μόλις ώρα, η δολοφονία γίνεται γνωστή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ακαριαία γεννάται ένα νεανικό κύμα οργής και διαμαρτυρίας, που η μεταπολιτευτική Ελλάδα, δεν έχει ξαναζήσει όμοιό του. Μία ώρα μετά τη δολοφονία, ήδη στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα.

Η χώρα «βρίθει» από θυμό για τον άδικο χαμό ενός μαθητή και η Αθήνα καίγεται. Η αγανάκτιση, ο θυμός, η απόγνωση και το αίσθημα της κατάφωρης αδικίας κατακλύζουν τους νέους και πυροδοτούν μία άνευ προηγουμένου -για τα δεδομένα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας- εξέγερση. Τις επόμενες ημέρες, οργανώνονται πορείες, διαμαρτυρίες, καταλήψεις κι απεργίες. Στα μεγάλα αστικά κέντρα σημειώνονται καταστροφές και εκτεταμένες ζημιές.

Οι διαδηλώσεις εξαπλώνονται και εκτός Ελλάδας.

Λευκωσία, Λονδίνο, Μπολόνια, Βενετία, Νέα Υόρκη, Κωνσταντινούπολη. Ακόμα και στην Αυστραλία.

Μέχρι το ξημέρωμα της Κυριακής (7/12/2018) πυρπολούνται κτίρια και αυτοκίνητα, καταστρέφονται τράπεζες, υπουργεία μπαίνουν στο στόχαστρο των διαδηλωτών, καταλαμβάνονται όλες οι μεγάλες σχολές του κέντρου της Αθήνας.

Η αστυνομία προσπαθεί με εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χημικών να περιορίσει το πλήθος.

Την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008 λένε το τελευταίο αντίο στον Αλέξη. Εκατοντάδες κόσμου φτάνουν στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου για να τον αποχαιρετήσουν.

Ένας από τους φίλους του, ο Νίκος Ρωμανός, που τον είδε να ξεψυχά στα χέρια του, κρατά το φέρετρό του.

Ένα καρέ που επίσης μας στιγμάτισε

Την ίδια μέρα, την Κυριακή, δύο μόλις ημέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, κατά τη διάρκεια σφοδρών συγκρούσεων ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομικούς στο κέντρο της Αθήνας, ο φωτογράφος Κώστας Τσιρώνης θα τραβήξει ένα συγκλονιστικό καρέ από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, που θα διαψεύσει ισχυρισμούς κυβερνητικών στελεχών που απέδιδαν την εγκληματική συμπεριφορά Κορκωνέα σε ένα «μεμονωμένο περιστατικό».

Στη φωτογραφία του Κώστα Τσιρώνη φαίνεται αστυνομικός να σημαδεύει με όπλο διαδηλωτές, δύο μόλις εικοσιτετράωρα από τη δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού. Για ακόμη μία φορά, αστυνομικοί μέσα σε αυτό το ήδη εμπρηστικό κλίμα, κάνουν επίδειξη ισχύος, εμφορούμενοι από την ασφάλεια που τους παρέχει το όπλο και ο εξοπλισμός τους. 

 

 

 

ΠΗΓΗ: www.rosa.gr