Ταξιδεύοντας με την ποίηση, του Πασχάλη Τσολάκη

Με το ξεκίνημα του 2025 ξεκίνησε και η διαδικασία έκδοσης της νέας ποιητικής μου συλλογής «Ταξιδεύοντας με την ποίηση».

Μετά τον σχολιασμό τεσσάρων φιλολόγων του νομού που τα μελέτησαν τολμώ να πω πως όσοι θα τα διαβάσουν η κριτική τους δεν θα είναι κάτι λιγότερο από την λέξη ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ.

Δημοσιεύω την εισαγωγή κι ένα ποίημα ύμνος στον έρωτα και στην γυναίκα.

 

Το σωσίβιο του ποιητή

 

Όταν ναυαγεί ο ποιητής

στο πέλαγος της ερημίας του

κάνει την πένα του σωσίβιο.

Επιπλέει συνεχίζοντας

να γράφει με τα κύματα.

 

Η ανταπόδοση

 

Όταν οι πυρετοί με μάνητα

με χτυπούσαν στα βράχια σαν ακυβέρνητο σκάφος,

γινόσουν χέρι της μάνας με βρεγμένο πανί

να ρίξεις τον άγριο πυρετό μου.

Όταν με κλυδώνιζαν συθέμελα

ασύμμετρες ταλαντώσεις

γινόσουν χέρι του θεού που επανέφερε

την ισορροπία στην ψυχή μου.

Όταν άγρια κύματα ερχόντουσαν να με καταπιούν

γινόσουν σωσίβια λέμβος.

Όταν άγριοι αέρηδες σαν φύλλα δέντρου με μαδούσαν

γινόσουν άνοιξη να με ανθίσεις.

Με έριξες σε μόνιμα καλοκαίρια,

έγινα φεγγάρι ολόγιομο τ’ Αυγούστου στην αγκαλιά σου

να φωτίζω τα φρύδια των βράχων στο μέτωπο σου,

ελάχιστη αγάπη στο μεγαλείο σου.