Ολιγαρχία του πλούτου (Του Κώστα Γουλιάμου)

"Ολιγαρχία του πλούτου"

Η πολιτική σημειολογία της εικόνας του Έλον Μασκ υποδεικνύει και αποδεικνύει την προέκταση μιας σκοτεινής και επικίνδυνης πραγματικότητας: της «ολιγαρχίας του πλούτου». Όπου η υπό σήψη προνομιούχα αστική τάξη και η παρακμή-κρίση του κεφαλαιοκρατισμού (επανα)συνδέονται με τα ναζιστικά-φασιστικά ιδεολογήματα. Άλλωστε ο φασισμός αναδύθηκε σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού. Εν πάση περιπτώσει, ο Μασκ δεν είναι ένας γραφικός ολιγάρχης, ή ένα υπερσυντηρητικό πρόσωπο, με διακριτικά πολιτικού πρωτογονισμού. Είναι ο εκπρόσωπος του εκφασισμού της δημόσιας σφαίρας.

Σε αυτό το σημείο, να θυμίσουμε τις σχέσεις του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία με το μεγάλο κεφάλαιο και τη σχετική συνάντηση του προέδρου της τότε IBM Thomas J. Watson και στελεχών της εταιρείας με τον Hitler στο Βερολίνο τον Ιούνη του 1937 (υπάρχει άλλωστε και η φωτογραφία στην Jewish Virtual Library). Να θυμίσουμε επίσης πως τεράστιοι μονοπωλιακοί όμιλοι (λογουχάρη, «Krupp», «Τhyssen», «Basf», «Agfa», «Hoerst» κ.λπ.) στήριξαν τον Hitler και κλιμάκωσαν τα κέρδη τους. Όπως και τότε έτσι και σήμερα, το μονοπωλιακό κεφάλαιο αντιμετώπιζε το φασισμό ως το απαραίτητο πολιτικό εργαλείο, αφενός για την προετοιμασία του απέναντι στην ενδοκαπιταλιστική όξυνση και τον ανταγωνισμό, αφετέρου ως βραχίονα ενδοϊμπεριαλιστικής αναμέτρησης. Με επίκεντρο πολιτικής τον ζωτικό χώρο, στόχος της προνομιούχας αστικής τάξης και των συστημικών της κομμάτων ήταν -και εξακολουθητικά είναι- η διεκδίκηση περισσότερων αγορών, πρώτων υλών, γαιών και σφαιρών επιρροής, του διαστήματος συμπεριλαμβανομένου. Εξού Ρεμπουπλικανικό και Δημοκρατικό κόμμα ζήτησαν την ενίσχυση του ΝΑΤΟ και των ομίλων της στρατιωτικής βιομηχανίας στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας. Ας σημειωθεί πως οι ΗΠΑ ελέγχουν, μαζί με τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, το 74,3% των στρατιωτικών δαπανών παγκοσμίως, διαθέτοντας πάνω από 900 στρατιωτικές βάσεις ανά τον κόσμο. Πέραν τούτων, ο εντεινόμενος κι εκτεινόμενος εκφασισμός της δημόσιας σφαίρας στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα μηχανεύεται τρόπους μεταμφίεσης, διατηρώντας -μέσα από υβριδικές πολιτικές, προσποιήσεις και οβιδιακές μεταμορφώσεις- μια δημοκρατική πρόσοψη. Τέλος πάντων, καπιταλισμός και (νεο)φασισμός λειτουργούν ως δύο όψεις του Ιανού της αστικής διακυβέρνησης.

Καθώς εξακολουθούν οι περισσότερες από 50 πολεμικές συγκρούσεις ανά τον πλανήτη, ενώ εκκολάπτονται και νέες εστίες αντιπαράθεσης, οι λαοί καλούνται να ανατρέψουν φαινόμενα (εκ)φασισμού μέσα από την οργανωμένη πάλη και αντίσταση, βαθαίνοντας τις ρωγμές του κυρίαρχου συστήματος. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, μέσα από τον ταξικό αγώνα και τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, να γίνει η συνάντηση του ρεύματος αμφισβήτησης με την πάλη για την ανατροπή της κυρίαρχης ευρωατλαντικής πολιτικής.

*Ο Κώστας Γουλιάμος είναι τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και πρώην πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου

ΑΠΟ: https://www.902.gr/