Ανθρωπιά - Αλληλεγγύη - Συμπαράσταση - Συμπάσχω - Αναλγησία ( Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος )
Στην πόλη μας, στο μαθητικό και φοιτητικό συλλαλητήριο (7/2/25) στην Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα
για την τερατωδία της συγκάλυψης από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στο έγκλημα των Τεμπών, οι Σερλοκ Χολμς της περιοχής μας εντόπισαν και ανακάλυψαν και αποκάλυψαν πως συμμετείχαν και μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και κατά τους ντόπιους Πουαρό αυτό συνιστά «καπηλεία και κομματική εκμετάλλευση»… Μάλιστα -αυτό και αν είναι ανήκουστο- πήρε το μάτι τους και μεγάλους σε ηλικία… Για «καπηλεία και εργαλειοποίηση» τα ακούσαμε και για τις τεράστιες συγκεντώσεις και πορείες σε όλη τη χώρα για το έγκλημα και στις 26 Γενάρη…Πως τολμούν τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και οι μεγάλοι σε ηλικία να παρεισφρύουν σε συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια για την τερατωδία της συγκάλυψης στο έγκλημα των Τεμπών;…
Στην ελληνική γλώσσα έχουμε κάποιες λέξεις -και τις παραθέτω- ώστε σε περίπτωση που δεν τις γνωρίζουν να τις μάθουν:
Ανθρωπιά: η [anθropxá] Ο24 : η ιδιότητα του ανθρώπου, καλοσύνη, συναισθήματα συμπάθειας απέναντι στο συνάνθρωπο. ANT απανθρωπιά: Tου λείπει η στοιχειώδης ανθρωπιά.
Αλληλεγγύη: η [alilengíi] Ο30 : το ηθικό καθήκον της αλληλοβοήθειας, της υποχρέωσης που έχουν τα μέλη μιας ομάδας να υποστηρίζονται και να ενισχύονται αμοιβαία.
Συμπαράσταση: η [simbarástasi] Ο33 : η ενέργεια του συμπαραστέκομαι, η ηθική ή υλική υποστήριξη.
Συμπάσχω: [simbásxo] Ρ (μόνο στο ενεστ. θ.) πρτ. συνέπασχα : πάσχω μαζί με τον πάσχοντα, αισθάνομαι βαθιά λύπη για τον ψυχικό ή το σωματικό πόνο του.
Αναλγησία η [analjisía] Ο25 : 1.(ιατρ.) ολική απώλεια του αισθήματος του πόνου: Σε παθολογικές περιπτώσεις αναλγησίας γίνεται αισθητή η πίεση, όχι όμως και ο πόνος. 2. (μτφ.) η ιδιότητα του ανάλγητου, ψυχική σκληρότητα· απονιά.
Οδυσσέας Ελύτης, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΡΩΤΟ
Γ΄
[…]
Τη χαρά μου χάμου πατήσανε και στην πέτρα μέσα την κλείσανε
και στερνά την πέτρα μου αφήσανε
τρομερή ζωγραφιά μου.
Με πελέκι βαρύ τη χτυπούν, με σκαρπέλο σκληρό την τρυπούν
με καλέμι πικρό τη χαράζουν, την πέτρα μου.
Κι όσο τρώει την ύλη ο καιρός τόσο βγαίνει πιο καθαρός
ο χρησμός απ’ την όψη μου
Την οργή των νεκρών να φοβάστε
και των βράχων τ’ αγάλματα!
***
Έργα και ημέρες των «ανεξάρτητων» εκλεγμένων στο Δήμο Κοζάνης και στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας
Διαβάζαμε, ακούγαμε, γνωρίζαμε για «μυστική διπλωματία» για «μυστικά κονδύλια», και άλλα «απόρρητα». Να που μάθαμε κάτι νέο. Ο εκλεγείς ως «ανεξάρτητος» περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Γ. Αμανατίδης -και μετά την εκλογή του ΝεοΔημοκράτης- στην κριτική της αντιπολίτευσης για τη συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό, ως ηγεμόνας υπεράνω κριτικής και ελέγχου απάντησε:
«Γνωρίζω πολύ καλά τι είπα στον Πρωθυπουργό. Γνωρίζω πολύ καλά τι μου είπε. Υπάρχουν μερικά θέματα τα οποία λέγονται εκεί και μένουν εκεί κι εγώ θα τηρήσω αυτό που συμφώνησα». (Βίντεο) [kozan.gr]
Σιγά που θα ενημερώνει και θα δίνει απαντήσεις στον κάθε πλεμπαίο και στην κάθε πλεμπαία…
***
Ολέθρια Τιμωρητική Οικολογία, Γαλλία και Βέλγιο τρώνε τη σκόνη μας
Μετά τα παγκόσμια πειράματα ελέγχου της επιθυμίας, το κυνήγι των καπνιστών και σε ανοιχτούς χώρους, τον έλεγχο και την καταστολή στα χρόνια του COVID-19, και την έγκριση από την ΕΕ της διάθεσης αλευροσκούληκων ή μιλγουορμς στους καταναλωτές, σειρά παίρνουν τα σκουπίδια…
«Η Γαλλία δεν έχει γιατρούς, αλλά έχει αστυνομικούς που ψάχνουν με τα χέρια τους τα σκουπίδια των πολιτών για να ελέγξουν αν έχουν κάνει σωστή την ταξινόμηση των απορριμάτων τους κι αν όχι να τους επιβάλλουν πρόστιμο ή τιμωρία». [από το Χ-Maria Denaxa[
«1. Όλα αυτά εφαρμόζονται ήδη στο Βέλγιο, ειδικά στη φλαμανδική περιοχή απ' όπου και οι πληροφορίες μου. Εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα έχουν καταφέρει να επιβάλουν με νομοθετική ρύθμιση την αυστηρή ταξινόμηση των απορριμμάτων, έναντι προστίμων ... 1/2
2. ... και την υποχρεωτική παραμονή των σκουπιδιών στο σπίτι ολόκληρη την εβδομάδα. Μια ημέρα της εβδομάδας και σε συγκεκριμένη ώρα ο ένοικος υποχρεούται να τα παραδώσει επώνυμα σε 4 - 5 ξεχωριστές σακούλες διαφορετικών χρωμάτων στην εταιρεία αποκομιδής, η οποία τα ελέγχει»... [από το Χ-Kostas Papagiannis]
Δήμος Κοζάνης: Πιλοτικό πρόγραμμα Διαλογής στην Πηγή (ΔσΠ) και Πληρώνω όσο Πετάω (ΠΟΠ) στην Κοινότητα Πετρανών με υπόγειους κάδους συλλογής απορριμμάτων – Το πρώτο έργο πανελλαδικά σε τόσο μεγάλο εύρος
Υπόγειοι κάδοι συλλογής απορριμμάτων, εξοπλισμένοι με όλα τα απαραίτητα ηλεκτρονικά συστήματα ελεγχόμενης χρήσης, αναγνώρισης χρήστη και ζύγισης απορριμμάτων, θα εγκατασταθούν στην Κοινότητα Πετρανών του Δήμου Κοζάνης, στο πλαίσιο λειτουργίας ενός πρότυπου πιλοτικού συστήματος Πληρώνω όσο Πετάω (ΠοΠ), στηριζόμενο στις αρχές της κυκλικής οικονομίας και «Ο ρυπαίνων πληρώνει».
Στόχος του, είναι η ενδυνάμωση της κεντρικής ιδέας της ανακύκλωσης σε κάθε πολίτη αλλά και η χρέωση των δημοτικών τελών ανάλογα με την ποσότητα των απορριμμάτων που παράγει κάθε νοικοκυριό. Το πρόγραμμα θα προσφέρει πολλαπλά οφέλη, τα οποία καλύπτουν περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές πτυχές, όπως η δίκαιη χρέωση δημοτικών τελών, η μείωση κόστους διαχείρισης απορριμμάτων, η βελτίωση της ποιότητας ζωής, οι μειωμένες ποσότητες απορριμμάτων προς υγειονομική ταφή, ενισχύοντας τη βιωσιμότητα της τοπικής κοινωνίας.
Η σχετική σύμβαση, συνολικού προϋπολογισμού 1.409.136,00€ με χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο και το ΥΠΕΝ, υπογράφηκε με τον εκπρόσωπο της αναδόχου εταιρείας Κ.ΚΟΣΣΥΒΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ και τον Δήμαρχο Κοζάνης Γιάννη Κοκκαλιάρη, παρουσία του αρμόδιου Αντιδημάρχου Περιβάλλοντος, Καθαριότητας και Δημοτικής Αστυνομίας Νίκου Παπαδόπουλου και του Γενικού Γραμματέα του Δήμου Κοζάνης Περικλή Αλειφέρη.
[…]
Γραφείο Τύπου Δήμου Κοζάνης, [kozan.gr]
Πράσινη ανάπτυξη, πράσινες επενδύσεις και πράσινα άλογα που ζωή να ’χουμε «θα φάμε το Μάη τριφύλλι» και σκουλήκια…
***
«Καπηλεία - εργαλειοποίηση - κομματική εκμετάλλευση»
Η αδράνεια και η απουσία δράσης των κομμάτων του αστικού μπλοκ έξω από το αστικό κοινοβούλιο -αλλά και μέσα σ’ αυτό- σε ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό ζήτημα είναι το πρόβλημα και όχι η «καπηλεία ή η κομματική εκμετάλλευση». Οι γράφοντες παρακάτω, δεν είναι «μίζεροι κομμουνιστές» ούτε ύποπτοι ως «συνοδοιπόροι» όσων «καπηλεύονται και εργαλειοποιούν» την επαίσχυντη τερατωδία της συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».
«[…]
Η άσκηση αντιπολίτευσης χωρίς περιορισμούς υποδηλώνεται και στο Σύνταγμα, στο οποίο υπάρχουν δεσμεύσεις για την κυβέρνηση, αλλά ούτε καν αναφορά στην αντιπολίτευση.
[…]
«Κατά το πολίτευμα της χώρας[1] η -εκάστοτε- κυβέρνηση ελέγχεται, θεσμικά. Πρώτα από κάθε βουλευτή, καθώς η εγκατάστασή της δεν προκύπτει αυτομάτως από το εκλογικό αποτέλεσμα. Απαιτείται η εμπιστοσύνη από την πλειοψηφία των βουλευτών. Αν την άρουν, η κυβέρνηση πέφτει, όποιο ποσοστό και αν πήρε το αντίστοιχο κόμμα στις εκλογές.
Κυρίως ελέγχεται από την αντιπολίτευση. Αυτός είναι ο ρόλος της στον κοινοβουλευτισμό. Για να είναι αντιπολίτευση, δεν μπορεί να αποκλίνει από τη -θεμιτή- επιδίωξη να πάρει τη θέση της κυβέρνησης. Και αυτό θα συμβεί αν -όπως της ανατέθηκε- σφυροκοπάει την κυβέρνηση χωρίς καμία υποστήριξη. Αλλιώς μιλάμε για α λα καρτ αντιπολίτευση, ή για κατά περίπτωση συγκυβέρνηση.
Οι θεωρίες περί «συναίνεσης» για «ήρεμο πολιτικό κλίμα» και «σύγκλισης για εθνικούς λόγους» αποτελούν εφεύρημα των κυβερνήσεων για να αφαιρούν δυναμική από την αντιπολίτευση. Απόδειξη ότι δεν ισχύει το αντίστροφο: να ψηφίζει η κυβέρνηση σημαντικό νομοσχέδιο που προτείνει η αντιπολίτευση.
[…]». [anoixtoparathyro.gr]
***
«Η Βουλή αρνείται να εφαρμόσει το Σύνταγμα!
Του Μανώλη Κοττάκη
[…]
Όταν το Κοινοβούλιο αρνείται να εφαρμόσει επί επτά μήνες τον νόμο περί ευθύνης υπουργών όπως το διατάσσουν το Σύνταγμα και η Δικαιοσύνη, όταν κουκουλοφόροι υπάλληλοι του Δημοσίου «σπάνε», «θρυμματίζουν», «διαλύουν» τους 15 δίσκους με το «σκοτεινό» βιντεοσκοπημένο υλικό φόρτωσης της εμπορικής αμαξοστοιχίας, όταν άλλοι «κρατικοί λειτουργοί» στέλνουν στον ανακριτή το ηχητικό του 112 με το «εδώ έχουμε ελάχιστο οξυγόνο» χωρίς τα καθάρματα αυτά (που ίσως είναι και γονείς) να έχουν απομαγνητοφωνήσει τις οιμωγές των δύο νέων παιδιών που πέθαιναν, και, τέλος, όταν ο Συνήγορος του Πολίτη καταγγέλλει με πόρισμά του ότι δεν του εδόθη το αρχείο των κλήσεων του πλοιάρχου της ακταιωρού του Λιμενικού Σώματος και τις επικοινωνίες του με τον εκ Χανίων αρχηγό του Λιμενικού (με υπηρεσιακό υπουργό Ναυτιλίας τον τέως αρχηγό του Λ.Σ.) κατά τη διάρκεια των χειρισμών του ναυαγίου της Πύλου, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο πολιτειακό σκάνδαλο διαρκείας.
[…]».
[1] Κάρολος Μάρξ: Για το κράτος και την αστική αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία
Ο «παλιομοδίτης», «σκοταδιστής» και πρωτοπόρος «λαϊκιστής» Κάρολος Μάρξ έγκαιρα να αποκάλυψε στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους την ουσία της αστικής αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας:
«Τι είναι η κοινωνία, ανεξάρτητα από το ποια είναι η μορφή της; Το προϊόν της αμοιβαίας δράσης των ανθρώπων. Είναι οι άνθρωποι ελεύθεροι να επιλέξουν τούτη ή την άλλη μορφή κοινωνίας; Σε καμιά περίπτωση.
Σήμερα ξέρουμε βέβαια ότι το κοινοβουλευτικό-«αντιπροσωπευτικό» κράτος αποτελεί την τυπική μορφή του αστικού κράτους, την τυπική κρατική μορφή με βάση την οποία ασκείται η καπιταλιστική πολιτική εξουσία. […] Στα πλαίσια του «αντιπροσωπευτικού» κοινοβουλευτικού συστήματος τα πολιτικά κόμματα αποτελούν μόνο με τη μεταφορική έννοια του όρου τους εκπροσώπους των κυρίαρχων τάξεων. Ο πραγματικός εκπρόσωπος των κυρίαρχων τάξεων είναι το αστικό κράτος ως όλον.
Στην κοινωνική παραγωγή της ζωής τους οι άνθρωποι συνάπτουν συγκεκριμένες, αναγκαίες, ανεξάρτητες από τη θέλησή τους σχέσεις, σχέσεις παραγωγής, που αντιστοιχούν σε μια συγκεκριμένη βαθμίδα ανάπτυξης των υλικών παραγωγικών τους δυνάμεων. Το σύνολο αυτών των παραγωγικών σχέσεων σχηματίζει την οικονομική δομή της κοινωνίας, την πραγματική βάση, πάνω στην οποία ορθώνεται ένα νομικό και πολιτικό εποικοδόμημα, και στην οποία αντιστοιχούν συγκεκριμένες κοινωνικές μορφές συνείδησης. Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής επικαθορίζει την κοινωνική, πολιτική και πνευματική διαδικασία της ζωής εν γένει. Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει το Είναι τους αλλά αντίστροφα είναι το κοινωνικό τους Είναι που καθορίζει τη συνείδησή τους.
Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής αποτελεί ακριβώς τον αιτιακό πυρήνα των συνολικών καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας (κι όχι τις κοινωνικές σχέσεις αυτές καθαυτές), τις θεμελιώδεις κοινωνικές-ταξικές αλληλεξαρτήσεις που ορίζουν ένα σύστημα κοινωνικής εξουσίας, σ’ όλα τα κοινωνικά επίπεδα, ως καπιταλιστικό σύστημα. Εδώ όμως εμπεριέχονται και οι πολιτικές σχέσεις εξουσίας: οι σχέσεις που συγκεφαλαιώνουν τη συνολική αστική κυριαρχία και αποτυπώνονται στη συγκεκριμένη υλικότητα της καπιταλιστικής κρατικής δομής.
Τα αστικά κόμματα, ή καλύτερα το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα αποτελεί απλώς ένα τμήμα αυτού του κράτους, επιτελεί μια επιμέρους λειτουργία στα πλαίσιά του: Την οργάνωση της λαϊκής «αντιπροσώπευσης», την αναπαραγωγή της συναίνεσης στην αστική πολιτική (και κοινωνική) κυριαρχία, μέσα από την «κοινοβουλευτικοποίηση» των διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών πρακτικών και αιτημάτων και την ενσωμάτωσή τους στα πλαίσια της αστικής-κρατικής στρατηγικής.
Το σύγχρονο κράτος αντιστοιχεί σ’ αυτή τη σύγχρονη ατομική ιδιοκτησία και έχει σταδιακά εξαγορασθεί μέσω των φόρων από τους ατομικούς ιδιοκτήτες. Το κράτος έχει ξεπέσει σ’ αυτούς ολοκληρωτικά μέσα από το κρατικό χρέος, και η ύπαρξή του είναι απόλυτα εξαρτημένη, με την άνοδο και πτώση των κρατικών χρεογράφων στο χρηματιστήριο, από τις εμπορικές πιστώσεις που του δίνουν οι ατομικοί ιδιοκτήτες, οι αστοί.
Επειδή το κράτος είναι η μορφή με την οποία τα άτομα μιας άρχουσας τάξης επιβάλλουν τα κοινά συμφέροντά τους και με την οποία συγκεφαλαιώνεται όλη η αστική κοινωνία μιας εποχής, γι’ αυτό λοιπόν, όλοι οι κοινοί θεσμοί διαμεσολαβούνται από το κράτος, αποκτούν μια πολιτική μορφή. Από δω προέρχεται η αυταπάτη, ότι ο νόμος στηρίζεται στη βούληση, και μάλιστα πάνω στην αποσπασμένη από την πραγματική της βάση ελεύθερη βούληση».
Νίκος Δινόπουλος
