Μια άλλη οπτική και μια άλλη άποψη (του Τσολάκη Πασχάλη)
Είναι γεγονός ότι οι συγκεντρώσεις με αφορμή τα Τέμπη δεν θα έχουν προηγούμενο για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι τόση η οργή και ο θυμός των πολιτών
για όσα συμβαίνουν στη χώρα τους και στη ζωή τους, που θέλουν να δηλώσουν παρών, ενάντια στην κατρακύλα των θεσμών, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας, που γεννήθηκε σε αυτή τη χώρα.
Δυστυχώς όμως, αυτή η παρουσία, αυτή η οργή και αυτός ο θυμός, δεν θα μπορέσει να μετουσιωθεί από θεωρητική απαίτηση σε πράξη. Κι αυτό γιατί η πολιτική και το σύστημα γνωρίζουν άριστα να δαμάζουν, να διασπούν, να υποβαθμίζουν και να αλλοιώνουν αυτήν την κοινωνική επιθυμία - απαίτηση.
Ας δούμε τι έγινε στη χώρα τα τελευταία 10 - 20 χρόνια που γέννησαν την οργή και το θυμό της κοινωνίας που ένα μέρος της πολιτικής επιδοκίμαζε και το άλλο μισό χλεύαζε.
Να τονιστεί ότι σε αυτό το διάστημα, κυβέρνησαν πολιτικές και πολιτικοί όλων των κομματικών αποχρώσεων.
Χρεοκοπία της χώρας. Κανένας δεν τιμωρήθηκε, κανένας υπουργός οικονομικών δεν απολογήθηκε, κανένας δεν ανέλαβε την ευθύνη. Πλημύρες, φωτιές και ξανά πλημύρες με νεκρούς και τεράστια οικονομικά προβλήματα και όχι μόνο για τις κοινωνίες και τους ανθρώπους που τα βίωσαν.
Κανένας από την πολιτική, κανένας από τον κρατικό μηχανισμό δεν απολογήθηκε και δεν τιμωρήθηκε, έστω και για αμέλεια, να προνοήσουν και να σχεδιάσουν δράσεις ώστε να μην συμβούν αυτά τα γεγονότα ή τουλάχιστον να περιοριστεί το μέγεθος της καταστροφής.
Φτάνουμε στα Τέμπη όπου το ποτήρι της οργής και του θυμού ξεχείλισε.
Επί δεκατρία λεπτά δύο τραίνα κινούνταν στην ίδια γραμμή, σε μια εποχή όπου η τεχνολογία φτάνει στο απόγειο της. Κανένας κρατικός παράγοντας δεν γνωρίζει τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία. Κανένας κρατικός παράγοντας δεν εμπόδισε την αλλοίωση του χώρου, ενώ και ένας μέσος πολίτης γνωρίζει πως σε τέτοια τραγικά συμβάντα, φυλάσσεται άθικτος ο χώρος να μπορέσουν οι ειδικοί να αποφανθούν για τα αίτια.
Ας παραβλέψουμε την αδιαφορία της πολιτείας για τα θύματα, τους τραυματίες και τις λοιδορίες των συγγενών των θυμάτων.
Τίποτε δεν θα έδινε αυτήν την διάσταση στο γεγονός αν δεν προηγούνταν η πρώτη αυθόρμητη συγκέντρωση της κοινωνίας. Τότε απέκτησε δυνατή φωνή και η αντιπολίτευση, για τους δικούς της προφανείς λόγους, και αυτοί όμως φέρουν την ίδια ευθύνη για όλη την παθογένεια της πολιτικής και του κρατικού μηχανισμού.
Αντί να φωνασκούν σε ανούσιους διαπληκτισμούς και λεκτικές φράσεις, ας καθίσουν κάτω όλες οι πολιτικές δυνάμεις και να αποφασίσουν να πάψει η εκάστοτε κυβέρνηση να διορίζει τους ανώτατους δικαστές και να μην μπορεί κανείς να παρεμβαίνει σε όργανα του κρατικού μηχανισμού όταν ερευνούν οτιδήποτε. Να θωρακιστεί δηλαδή ο κρατικός μηχανισμός ώστε κανείς να μην μπορεί να ξεφεύγει από τα όρια και τους κανόνες που τους διέπουν.
Με άλλα λόγια να λειτουργήσει η δημοκρατία. Η Δημοκρατία που ποτέ δεν κινδύνευσε από την κοινωνία. Όσες φορές καταλύθηκε, ακρωτηριάστηκε και κινδύνευσε έγινε από την ίδια την πολιτική. Τα δικά της λάθη και εγκλήματα υπέστη η δημοκρατία κι αντέχει γιατί την στηρίζει η ίδια η κοινωνία.
Διαφορετικά θα διαιωνίζεται το πρόβλημα και θα σατιρίζουν τις αποκριές οι συντοπίτες μου Κοζανίτες τις πολιτικές των πολιτικών. Γράφουν σε ένα άρμα, Πρωτοβάθμια υγεία, το Μαμάτσειο, το νοσοκομείο της πόλης, δευτεροβάθμια το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας και τριτοβάθμια υγεία ο Αι Γιώργης. Ο Αι Γιώργης είναι το νεκροταφείο της πόλης. (Ακούς υπουργέ που διασφάλισες την ασφάλεια των τρένων).
Υ.Γ. Όλοι εσείς οι πολιτικοί που δηλώνετε ότι αγαπάτε τη χώρα και την κοινωνία, να την ακούτε σε τέτοιες στιγμές. Είναι σοφή η κοινωνία. Μην την ακούτε όταν την κουρδίζετε στα μέτρα σας και την πολώνετε για να δικαιολογήσετε τα λάθη σας λέγοντας, πήραμε τόσο τοις εκατό. Το τόσο τοις εκατό το πολύ να είναι 20% επί πραγματικού αριθμού της κοινωνίας. Το 80% να ακούτε και κυρίως όταν είναι θυμωμένο. Κέρδος θα έχετε αν το ακούτε!
